Ισλαμικό ΚράτοςΙσραήλ
Αίθουσα Σύνταξης
Τμήμα ειδήσεων tribune.gr

Διχασμένο μεταξύ Ερντογάν και Νταβούτογλου-Γκιουλ το AKP – “Ισορροπία του τρόμου”

Διχασμένο μεταξύ Ερντογάν και Νταβούτογλου-Γκιουλ το AKP – “Ισορροπία του τρόμου”
ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Διαβάστε σχετικά για Αμπντουλάχ Γκιουλ, Αχμέτ Νταβούτογλου, Δημοψήφισμα, Ισλαμιστές, Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), Μπουλέντ Αρίντς, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Τουρκία, Φετουλάχ Γκιουλέν,

Μετά το δημοψήφισμα, από ό,τι φαίνεται, παρατείνεται μια άτυπη ισορροπία του τρόμου ανάμεσα στον Ερντογάν και την παλαιά φρουρά Γκιουλ, Νταβούτογλου και Αρίντς, τους οποίους λέγεται ότι ακολουθούν εκατό περίπου βουλευτές, γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος στο “Έθνος” υπό τον τίτλο “Ισορροπία του τρόμου”.

Στην προεκλογική περίοδο η παλαιά φρουρά εκδήλωσε την αντίθεσή της προς τον πρόεδρο δια της σιωπής και της αποχής από κάθε δραστηριότητα υπέρ του «ναι», μια τακτική που δείχνει την οριοθετημένη εμβέλεια των κινήσεών της.

Από την πλευρά του σιωπηλός απέναντι στη σιωπηλή ανταρσία έμεινε και ο Ερντογάν, όχι γιατί είχε ηθικές αναστολές να καταγγείλει τους παλιούς συναγωνιστές του ως πράκτορες του Γκιουλέν και των σταυροφόρων, αλλά γιατί γνώριζε ότι το κόστος σε απώλειες στην κάλπη θα ήταν ίσως μοιραίο.

Αυτή η ισορροπία του τρόμου, που στην πράξη δείχνει ότι η παντοδυναμία Ερντογάν δεν είναι απόλυτη, δεν είναι αορίστου χρόνου και θα λήξει είτε με την εξάλειψη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης είτε με την ενσωμάτωσή της στο σύστημα Ερντογάν.

Το δεύτερο σενάριο είναι πλέον θεσμικά και πολιτικά αδύνατο, καθώς ο πρόεδρος-σουλτάνος μπορεί νομίμως πλέον να επιστρέψει και τυπικά στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος AKP.

Η παλαιά φρουρά είχε αποστασιοποιηθεί μέχρι σημείου δημόσιας διαφωνίας όταν ο Ερντογάν, προ του 2013, είχε συμμαχήσει ευκαιριακά με τον Γκιουλέν και με τα δίκτυά του, είχε κρατήσει την ίδια στάση στο κύμα καταστολής που ακολούθησε την εξέγερση στο πάρκο Γκεζί τον Ιούνιο του 2013, αλλά κυρίως διαφοροποιήθηκε με την αυταρχική εκτροπή που εκδηλώθηκε μετά το αποτυχόν πραξικόπημα της 15/7/2017.

Το πολιτικό Ισλάμ στην Τουρκία δεν ήταν, και πολύ δύσκολα θα μπορέσει να γίνει, προσωπικό εργαλείο εξουσίας του Ερντογάν.

Ο Γκιουλ ήταν υπουργός της κυβέρνησης Ερμπακάν την περίοδο 1996-97 και τα υπόγεια δίκτυα αδελφοτήτων δεν είναι επινόηση του Γκιουλέν αλλά συνιστώσα με βαρύνουσα παρουσία στα κόμματα του Οζάλ και του Ντεμιρέλ.

Από την απόλυτη εξουσία που ορίζει το νέο σύνταγμα για τον πρόεδρο μέχρι την υλοποίησή της υπάρχει απόσταση…, καταλήγει ο Γιώργος Καπόπουλος στο “Έθνος”.

Σχετικά άρθρα