ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η τουρκική εφημερίδα Sozcu συνεχίζει το ανθελληνικό της παραλήρημα ισχυριζόμενη ότι Έλληνες αλεξιπτωτιστές εκπαιδεύονται για να καταλάβουν την Ίμβρο και την Τένεδο.
Ο αρθρογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Σαϊγκί Οζτούρκ, κάνει μία αναδρομή στις πρόσφατες προκλήσεις, όπως γράφει, της Ελλάδας με την στρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και αναφέρει ότι στις 5-6 Απριλίου πραγματοποιήθηκε Συντήρηση Ικανότητας Αλεξιπτωτιστών στην Λέσβο.
Σημειώνει ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η εκπαίδευση αυτή δεν πραγματοποιήθηκε σε κάποιο νησί πιο κοντά στην ελληνική ενδοχώρα αλλά κοντά στο Τσανάκαλε, στο Μπαλίκεσιρ και στην Σμύρνη και παραθέτει τα σχόλιο του πρώην Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Άμυνας Ουμίτ Γιαλίμ ότι η Ελλάδα δεν σέβεται την Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία προβλέπει το αποστρατωτικοποιημένο καθεστώς της Λέσβου.
Η Ελλάδα έχει εγκαταστήσει στο νησί μία Μηχανοκίνητη Μεραρχία, μία Ναυτική Βάση και μονάδες αλεξιπτωτιστών.
Οι μονάδες αλεξιπτωτιστών εκπαιδεύονται, όπως υποστηρίζει ο Οζτούρκ, εν είδει πρόβας, προκειμένου η Ελλάδα να επανακτήσει την Ίμβρο και την Τένεδο.
Η στρατηγική που εφαρμόζει η Ελλάδα είναι η εξής: πρώτα πραγματοποιούν ελεύθερη πτώση οι αλεξιπτωτιστές οι οποίοι εξασφαλίζουν την ασφάλεια της περιοχής.
Στην συνέχεια πραγματοποιούνται πτώσεις μονάδων μεγάλης κλίμακας με αλεξίπτωτα.
Οι μονάδες ενώνονται με μονάδες που βγαίνουν από την θάλασσα και ολοκληρώνουν την κατάκτηση του νησιού.
Η αυτονομία Ίμβρου και Τενέδου που καταπάτησε η Τουρκία
Περί τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 100% του πληθυσμού της Ίμβρου, δηλαδή περίπου 8.000 άνθρωποι, ήταν όλοι Έλληνες.
Στην Τένεδο, στην απογραφή της νήσου το 1920, ο πληθυσμός της αποτελούσε κοινότητα της επαρχίας Λήμνου και αριθμούσε τους 2835 κατοίκους, όλοι Έλληνες, που ήταν συγκεντρωμένοι στο ομώνυμο μεγαλοχωριό στο βόρειο μέρος της ανατολικής ακτής, που ήταν και ο μόνος οικισμός της νήσου.
Λόγω της στρατηγικής θέσης της, δίπλα στα Δαρδανέλια, η Ίμβρος παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μαζί με την Τένεδο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου, που παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1920, η Συνθήκη των Σεβρών παραχωρούσε τα δυο νησιά στην Ελλάδα.
Μετά όμως την ήττα των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και τη Μικρασιατική Καταστροφή, η Συνθήκη της Λωζάνης έδωσε τα δύο νησιά στην Τουρκία, διάδοχο πλέον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η ίδια συνθήκη όμως εξαίρεσε τους Έλληνες κατοίκους των δύο νησιών από την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε, και προέβλεψε γι’ αυτούς εκτενή αυτονομία, πράγμα όπως που στη συνέχεια καταπατήθηκε σε μεγάλη έκταση.
Το 1926, ο νέος Αστικός Κώδικας της Τουρκίας ανακάλεσε όλα τα δικαιώματα των μειονοτήτων, μεταξύ αυτών και των κατοίκων της Ίμβρου, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Ο Νόμος 1151 του 1927 απαγόρευσε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία.
Η πρόβλεψη για ύπαρξη τοπικής αστυνομίας, ελεγχόμενης από την ελληνική μειονότητα στο νησί δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Η Ίμβρος ονομάστηκε Gökçeada και έλαβε χώρα εκτεταμένος εποικισμός από την ενδοχώρα της Τουρκίας, με σκοπό την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης.
Ιδιοκτησίες Ελλήνων απαλλοτριώθηκαν με την επίκληση λόγων ασφαλείας σε εξευτελιστικές τιμές.
Η κλιμάκωση της έντασης στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960 επέφερε ακόμη μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των Ελλήνων στο νησί.
Η εγκατάσταση μιας “ανοικτής φυλακής” (δίπλα στο χωριό Σχοινούδι) για βαρυποινίτες από το εσωτερικό της χώρας αύξησε τον τρόμο του ελληνικού πληθυσμού και επέτεινε το φαινόμενο της μετανάστευσης.
Ο μόνιμος πληθυσμός της Ίμβρου σήμερα ανέρχεται σε 200 περίπου Έλληνες, uπερήλικες στην πλειοψηφία τους και σε 7.000 περίπου Τούρκους εποίκους.
Η αναλογία, πριν το 1964, ήταν περίπου 6.100 Έλληνες και 200 Τούρκοι. Οι αριθμοί αυτοί καταδεικνύουν ότι το «Πρόγραμμα Διάλυσης» που υιοθέτησε η Τουρκική κυβέρνηση από το 1964, πέτυχε το στόχο του.
Οι ξεριζωμένοι Έλληνες με καταγωγή από την Ίμβρο υπολογίζονται σε 20.000.
Στην Τένεδο των περισσότερων από 3.000 κατοίκων είχαν απομείνει το 2011 μόλις 17 Έλληνες. Οι ξεριζωμένοι Έλληνες με καταγωγή από την Τενεδό υπολογίζονται σε περισσότερους από 10.000 ανθρώπους.
