ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η τύχη φαίνεται ότι ευνοεί τον Εμανουέλ Μακρόν, που εκμεταλλεύεται την “ατυχία” Φιγιόν με το σκάνδαλο αργομισθίας της συζύγου του. Οι σφυγμομετρήσεις τον βλέπουν στο δεύτερο γύρο.
Τα σχόλια για τον προεδρικό υποψήφιο Εμανουέλ Μακρόν πολλαπλασιάζονται όσο πλησιάζει η ημερομηνία του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία.
Για τον 39χρονο διεκδικητή της προεδρίας φαίνεται ότι όλα κυλούν όπως τα ήθελε. Βέβαια ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά ο στόχος βρίσκεται σε σημείο βολής.
«Η δυναμική βρίσκεται στο πλευρό του», τιτλοφορεί σχετικό άρθρο η εβδομαδιαία εφημερίδα L΄ Express.
Σφυγμομετρήσεις δίνουν στον πρώην μαθητή σχολής Ιησουιτών και πρώην υπουργό Οικονομίας γύρω στο 20% στον πρώτο γύρο, που θα του επιτρέψει να περάσει στο δεύτερο και να χτυπήσει με προοπτικές επιτυχίας την επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Μαρί Λεπέν.
Μέχρι τώρα αυτόν τον ρόλο αναλάμβανε το βαρύ πυροβολικό των κεντροδεξιών, ο Φρανσουά Φιγιόν, αλλά μετά τις αποκαλύψεις για αργομισθία της συζύγου του, ανέλαβε τον ρόλο να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Τα ποσοστά δημοτικότητας έπεσαν κατακόρυφα.
Σε αντίθεση με την Λεπέν ο Μακρόν είναι υπέρ της Ευρώπης και συνιστά τη βελτίωση των σχέσεων της χώρας του με τον πιο σημαντικό εταίρο της στην Ευρώπη, τη Γερμανία.
«Δεν μπορεί να προχωρήσει κανείς μπροστά στην Ευρώπη, εάν αντιστρατεύεται τους Γερμανούς», είπε πρόσφατα στο ραδιοφωνικό σταθμό France Inter.
Υπερασπίζεται ακόμη και τις μεταρρυθμίσεις. «Εναπόκειται στη Γαλλία να κινηθεί προς τις μεταρρυθμίσεις εάν θέλει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη από την άλλη πλευρά του Ρήνου» είναι το σκληρό πιστεύω του. Δεν είναι πολλοί Γάλλοι πολιτικοί που ασπάζονται μια τέτοια θέση.
Ο Μακρόν θήτευσε υπό τον Φρανσουά Ολάντ, αλλά την κομματική του ταυτότητα επέστρεψε εδώ και καιρό.
Το πρόγραμμά του κατευθύνεται στο να διαπεράσει το παραδοσιακό δίπολο αριστεράς – δεξιάς «για να απαντήσει στις προκλήσεις».
Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει πολιτικά από πού κρατά η σκούφια του, πρόκειται για έναν μάλλον φιλελεύθερο, που σέβεται την ελευθερία του ατόμου.
Ο με μεγάλη επιρροή επιχειρηματίας, μαικήνας και συνιδιοκτήτης της εφημερίδας Le Monde Πιέρ Μπερζέ, υποστηρίζει τον Μακρόν, έναν εν δυνάμει πρόεδρο «που θα μετατρέψει το σοσιαλιστικό κόμμα σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα».
Η μάχη στον κεντρώο χώρο
Τρεις μήνες πριν από την εκλογική αναμέτρηση ο Μακρόν κερδίζει από τις αδυναμίες των αντιπάλων του.
Στο συντηρητικό κόμμα αυξάνονται οι αμφιβολίες στο πρόσωπο του Φρανσουά Φιγιόν και γίνεται πλέον λόγος για ένα σχέδιο Β, δηλαδή για έναν νέο υποψήφιο.
Αλλά και ο Μακρόν είχε γίνει παλαιότερα στόχος κατηγοριών. Ελέχθη ότι λίγο πριν από την παραίτησή του ως υπουργός Οικονομίας τον περασμένο Αύγουστο, έχει ξοδέψει το 80% του ετήσιου προϋπολογισμού για καθήκοντα εκπροσώπευσης.
«Δεν παραβίασα κανένα κανόνα», ήταν η απάντησή του, «δεν πήγε ούτε ευρώ στο πολιτικό κίνημα En Marche (Εμπρός)».
Οι εξασθενημένοι Σοσιαλιστές εξέλεξαν την περασμένη Κυριακή τον Μπενουά Αμόν, από την αριστερά πτέρυγα για υποψήφιό τους.
Πολλοί από τη δεξιά πτέρυγα κράτησαν αποστάσεις και από αυτό επωφελήθηκε ο Μακρόν. Αλλά ο στόχος δεν είναι αυτός, «Το κίνημα En Marche φιλοδοξεί να ανασυντάξει τους αριστερούς», υπογράμμισε ο πρώην υπουργός και οπαδός του Μακρόν, Ζαν Αρτουί, στην εφημερίδα Le Figaro.
Ο Μακρόν είναι ελκυστικός και ως προσωπικότητα, όχι μόνο γιατί η σύζυγός του που την γνώρισε ως καθηγήτριά του, είναι 24 χρόνια μεγαλύτερη.
[σ.σ. σχόλιο TRIBUNE: Θεωρείται φυσιολογικό ένας άνδρας να παντρεύεται γυναίκα 24 χρόνια μεγαλύτερη του;]
Μετά από λαμπρές σπουδές φιλοσοφίας και πολιτικών επιστημών, πέρασε από την φημισμένη σχολή ΕΝΑ, εργάστηκε σε υψηλόβαθμες θέσεις της διοίκησης, και από την ελίτ τράπεζα Ρότσιλντ πέρασε στην πολιτική.
Το προσωπικό του παράδειγμα θέλει να λειτουργήσει ως πρότυπο.
Εάν εκλεγεί σκοπεύει να συγκροτήσει κυβέρνηση από εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών αριστερών, αλλά και δεξιών.
Επειδή δεν είναι ακόμη σαφές, εάν θα κατέβει ο Φρανσουά Μπαϊρού από τον κεντρώο χώρο, ο Μακρόν είναι de facto ο μοναδικός εκπρόσωπος του κέντρου, σχολιάζουν οι αναλυτές.
Άλλοι παραπέμπουν και στους κινδύνους. Γιατί πως μπορεί να διαχειριστεί κανείς έναν χώρο, όπου συρρέουν απογοητευμένοι Σοσιαλιστές χωρίς να αποξενώσει τους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους; Αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα.
