Συγκίνηση προκάλεσε στην ολομέλεια της Βρετανικής Βουλής η ανεξάρτητη βουλευτής Μισέλ Τόμσον για τον βιασμό της πριν από 37 χρόνια, όταν ήταν 14 ετών. Η βουλευτής ζήτησε να πάρει τον λόγο κατά την διάρκεια συζήτησης για την ενδοοικογενειακή βία, με τον πρόεδρο του σώματος να δακρύζει και να την ευχαριστεί που μοιράστηκε τις τρομακτικές αναμνήσεις της.
Η Σκωτσέζα βουλευτής είπε ότι περπατούσε προς το σπίτι της συνοδευόμενη από έναν φίλο της, ο οποίος την παρέσυρε σε ένα δάσος και τη βίασε. Η Τόμσον είπε στους συναδέλφους της ότι δεν είναι θύμα, αλλά επιζήσασα.
“Ένιωθα βρώμικη και αποστροφή για τον εαυτό μου”
Η 51χρονη βουλευτής είπε ότι ευτυχώς η τραυματική εμπειρία τους δεν κράτησε πολύ αλλά τόνισε ότι χρειάστηκε να παλέψει πολύ στη ζωή της για να συμβιβαστεί με το περιστατικό και δεν το αποκάλυψε σε κανέναν. “Ένιωθα βρώμικη και αποστροφή για τον εαυτό μου”. “Ήμουν 14 ετών. Ήταν κάποιος γνωστός μου. Είχε προσφερθεί να με συνοδεύσει με τα πόδια στο σπίτι. Ήταν απόγευμα.
Δεν ηταν σκοτεινά. Ακολουθήσαμε λίγο διαφορετική διαδρομή αλλά δεν με παραξένεψε. Μου είπε ότι ήθελε να μου δείξει κάτι σε μια δασώδη περιοχή. Σε εκείνο το σημείο άρχισα να συνειδητοποιώ πως κάτι δεν πάει καλά. Ωστόσο αγνόησα τον κώδωνα κινδύνου που χτυπούσε μέσα μου επειδή τον ήξερα και τον εμπιστευόμουν. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι ήξερα τότε τι είναι βιασμός.
Δεν ήταν κάτι για το οποίο μιλούσαν. Ήταν ευτυχώς γρήγορο. Θυμάμαι το αίσθημα έκπληξης, φόβου και φρίκης όταν συνειδητοποίησα πως δεν μπορούσα απλά να ξεφύγω επειδή ήταν πιο δυνατός από μένα”.
Η 14χρονη Μισέλ περπάτησε μόνη ως το σπίτι της. Έκλαιγε και κρύωνε ενώ ήταν σε κατάσταση σοκ. “Δεν το είπα στη μητέρα μου, τον πατέρα μου, τους φίλους μου ή την αστυνομία. Το κράτησα μέσα μου”. Αισθανόταν ντροπιασμένη που είχε επιτρέψει να της συμβεί κάτι τέτοιο.
“Κουβαλούσα την ενοχή, τον θυμό, τον φόβο, τη θλίψη και την πικρία για χρόνια. Όταν παντρεύτηκα ένιωσα ότι έπρεπε να το πω στον σύζυγό μου. Ήθελα να καταλάβει γιατί υπήρχαν τόσο ακραία συναισθήματα μέσα μου που ήξερα ότι μπορεί να καταλάβει αλλά δεν μπορούσα για χρόνια να του πω με λέξεις χωρίς να κλαίω”.