ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Την Τετάρτη, μετά την εκλογική νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ κι ενώ τα εγχώρια νεοφιλελέ “Μέσα Ενημέρωσης” θρηνούσαν την ηττημένη Χίλαρι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και “καταριόντουσαν” εν χορώ τον Ντόναλντ Τραμπ, εμείς γράψαμε -κόντρα στη συντεταγμένη υστερία των οπαδών της “πολιτικής ορθότητας”- γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ είναι σύμφωνος με τα ελληνικά συμφέροντα (τουλάχιστον μέχρι στιγμής). Διαβάστε εδώ: Κι όμως! Ο Τραμπ συμφωνεί με τα ελληνικά συμφέροντα – Μπορούμε επιτέλους να σοβαρευτούμε;
Σήμερα, Πέμπτη, ανοίγοντας την τουρκική εφημερίδα Yeni Safak, τη σφηκοφωλιά των ερντογανικών ισλαμιστών που εκφράζουν τις “σκέψεις”, “γραμμές” και “σχεδιασμούς” του ημιπαράφρονα τζιχαντιστή Προέδρου της Τουρκίας, ο Ιμπραήμ Καραγκιούλ, το φερέφωνο του Ερντογάν και αρχισυντάκτης της Yeni Safak, ένας σκληρός ισλαμιστής, όχι μόνο επιτίθεται στον Ντόναλντ Τραμπ αλλά και είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με τους ντόπιους (και ξένους) νεοφιλελέδες.
Ο Καραγκιούλ στην εισαγωγή του άρθρου του [βρίσκεται εδώ] ξεκινά από τον Ομπάμα.
“Όταν ο Μπάρακ Ομπάμα εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ υπήρξε ένα μεγάλο κύμα ελπίδας σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας. Ένας άνδρας μιγάς έγινε Πρόεδρος… (…) Έκανε το πρώτο του ταξίδι το Κάιρο, προσπάθησε να γκρεμίσει τα τείχη μεταξύ του ισλαμικού κόσμου και της Δύσης και μετέφερε μηνύματα που θα μπορούσαν να τελειώσουν τις νέες σταυροφορίες με στόχο τις μουσουλμανικές χώρες…”, γράφει ο Καραγκιούλ, ο οποίος γενικώς χρησιμοποιεί τη φρασεολογία των τζιχαντιστών περί “σταυροφοριών”.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Καραγκιούλ, όσα καλά μηνύματα κι εάν έφερε ο Ομπάμα διέψευσε τελικά τους τουρκικούς “πόθους”.
Η καριέρα του Ομπάμα τελείωσε με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, γράφει ο Καραγκιούλ.
“Ήταν επίθεση των ΗΠΑ σε μια σύμμαχο χώρα όπως η Τουρκία”, επιμένει στο γνωστό τροπάρι του ο Καραγκιούλ.
“Στα δύο τελευταία χρόνια ο Ομπάμα έσυρε τη Συρία και την περιοχή σε μια μεγάλη καταστροφή. Έβαλε τις ΗΠΑ στο ίδιο μέτωπο με τρομοκρατικές οργανώσεις [σ.σ. εννοεί τους Κούρδους και Άραβες δημοκρατικούς] και έκανε τη χώρα του υποστηρίκτρια του τρόμου”.
Και αφού “ολοκλήρωσε” με τον Ομπάμα, που κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία, και αναφέρθηκε και στην ήττα της Χίλαρι, “πιάνει” τον Ντόναλντ Τραμπ.
Έχουν σημασία οι χαρακτηρισμοί του. Ο Καραγκιούλ είναι ένας τζιχαντιστής ισλαμοφασίστας προπαγανδιστής του Ερντογάν. Δεν είναι κάποιος δημοκρατικός άνθρωπος. Καμία σχέση.
“Ο Τραμπ είναι ο Λευκός Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι ο εκπρόσωπος της κοινωνικής μερίδας που τροφοδοτεί το κύμα του φασισμού που χτύπησε τις ευρωπαϊκές ακτές και υψώθηκε στις ΗΠΑ. Έχει αποστάσεις από το Ισλάμ, τον μουσουλμανικό κόσμο και έχει μια οπτική ψυχροπολεμική. Ρωσία και Μέση Ανατολή θα βρεθούν στο επίκεντρο της διακυβέρνησής του επίσης”, γράφει ο Καραγκιούλ.
Ο Καραγκιούλ, του οποίου η χώρα βιώνει εσωτερικό πόλεμο με τους Κούρδους και είναι τριχοτομημένη μεταξύ κοσμικών, ισλαμιστών και Κούρδων αυτονομιστών, αντί να κοιτάξει τα δικά τους χάλια, με νεο-οθωμανική αλαζονεία προβλέπει στη συνέχεια του άρθρου του ότι ο Τραμπ θα προκαλέσει εθνικό διχασμό στις ΗΠΑ που θα φέρει εσωτερικά προβλήματα στην Αμερική και θα καταστρέψει την αμερικανική ευημερία.
Στη συνέχεια ο Καραγκιούλ προβλέπει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα καταρρεύσει, δεν θα έχει καμία πολιτική ισχύ, και θα πάψει να αποτελεί βάρος για την Τουρκία.
Αν και φροντίζει να επισημάνει ο Καραγκιούλ στο άρθρο του ότι είναι νωρίς να δει κάποιος τον Τραμπ ως εχθρό ή φίλο, πράγμα που σημαίνει ότι η Τουρκία θα προσπαθήσει να του την “πέσει” μήπως και βγει από την απομόνωσή της, ωστόσο η αγωνία του είναι εμφανής.
Περιγράφει το τέλος της Δύσης και της Αμερικής, την ώρα που η ίδια του η χώρα έχει εμπλακεί στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και βρίσκεται ένα βήμα πριν τον εμφύλιο.
Οι Τούρκοι φοβούνται, αυτή είναι η αλήθεια. Θα προσπαθήσουν να πλησιάσουν τον Τραμπ, ήδη έχουν ξεκινήσει -του τηλεφώνησε ο Ερντογάν- για να διασωθούν. Εάν δεν καταφέρουν με τον Τραμπ, δηλαδή να τον “τυλίξουν” όπως νομίζουν, τότε ξέρουν ότι δεν σώνονται με τίποτα. Ειδικά εάν οι ΗΠΑ τα βρουν με τη Ρωσία, όπως λέει ο Τραμπ, τότε η Τουρκία φεύγει από τη μέση ως άχρηστο εμπόδιο.
