ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Το 1987 ο Μοχάμεντ Φαρίς έγινε εθνικός ήρωας στη Συρία ως ο πρώτος Σύρος που πήγε στο διάστημα με τους Σοβιετικούς.
Τώρα ζει στην εξορία στην Τουρκία επειδή συμμετείχε στην επανάσταση ενάντια στην ίδια κυβέρνηση που υπηρέτησε πιστά.
Στη ζωή του υπήρξε πιλότος μαχητικού αεροσκάφους, κοσμοναύτης, στρατιωτικός σύμβουλος των κυβερνήσεων Άσαντ, διαδηλωτής, επαναστάτης και αποστάτης.
Στη Συρία ο Φαρίς θεωρείται εθνικός ήρωας. Το όνομά του έχει δοθεί σε σχολείο, αεροδρόμιο, σε δρόμους.
Ο ίδιος, πολιτικός πρόσφυγας πλέον στην Τουρκία, συνεχίζει τον αγώνα του με τα λόγια, όχι με τα όπλα.
Ο Φαρίς είναι ο δεύτερος Άραβας που πήγε στο διάστημα και ο πρώτος Σύρος.
Ο πρώτος Άραβας που πήγε στο διάστημα ήταν ο Σουλτάν Μπιν Σαλμάν Αλ Σαούντ, μέλος της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας. Ο Αλ Σαούντ, πιλότος της πολεμικής αεροπορίας της Σ. Αραβίας, πήγε στο διάστημα με τους Αμερικανούς.
Ο Φαρίς έμεινε στο διάστημα 7 ημέρες, 23 ώρες και 5 λεπτά που “άλλαξαν τη ζωή μου”, όπως λέει.
“Όταν βλέπεις τον πλανήτη μας από το διάστημα δεν υπάρχουν πλέον εμείς και εκείνοι, δεν υπάρχει πολιτική”, έχει πει ο Φαρίς.
Όταν επέστρεψε στη Συρία ήταν ήδη ήρωας. Άνδρας χαμηλής καταγωγής, που είχε αποφοιτήσει από τη σχολή της πολεμικής αεροπορίας μόλις δύο χρόνια πριν επιλεχτεί για κοσμοναύτης, ζήτησε από τον τότε Πρόεδρο της Συρίας να ιδρυθεί στη χώρα ένα εθνικό ινστιτούτο διαστήματος, αλλά η απάντηση ήταν “όχι”.
“Ο Χαφέζ Άσαντ [πατέρας του Μπασάρ Αλ Άσαντ] ήθελε να κρατήσει τον λαό αμόρφωτο και διαιρεμένο, με περιορισμένη αντίληψη”, λέει ο Φαρίς.
“Αυτός είναι ο τρόπος για να μένουν οι δικτάτορες στην εξουσία. Ακόμα και η σκέψη να δώσουν στους ανθρώπους τις γνώσεις που θα τους παρείχε ένα διαστημικό ινστιτούτο το θεωρούν επικίνδυνο”.
Στην συνέχεια στον Φαρίς ανατέθηκε να εκπαιδεύει νέους πιλότους.
Όταν ο Χαφέζ Άσαντ πέθανε το 2000 και τον διαδέχτηκε ο γιος του Μπασάρ, ο Φαρίς ήταν μεταξύ των πρώτων που τον συνάντησε.
“Όπως και ο πατέρας του, ο Μπασάρ ήταν εχθρός της κοινωνίας”, λέει ο Φαρίς.
Ως επικεφαλής της ακαδημίας της πολεμικής αεροπορίας της χώρας του, ο Φαρίς έγινε στρατιωτικός σύμβουλος ελπίζοντας ότι θα τον άφηναν να διοικήσει ήσυχα και ήρεμα τη σχολή αεροπόρων. Τότε όμως, το 2011, έφτασε η “αραβική άνοιξη” στη Συρία.
“Όταν ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις ήταν ειρηνικές, για πολλούς μήνες”, λέει. Ο ίδιος συμμετείχε με τη σύζυγό του σε διαδήλωση στη Δαμασκό ζητώντας ειρηνικές μεταρρυθμίσεις.
Υποστηρικτές της κυβέρνησης τον απείλησαν και τον προειδοποίησαν να σταματήσει να συμμετέχει σε διαδηλώσεις, αλλά δεν το έκανε.
Το αίτημα ήταν η κυβέρνηση να προχωρήσει σε ειρηνικές αλλαγές αλλά “ο Άσαντ και η οικογένειά του νόμιζαν ότι είναι θεοί”.
Όταν άρχισε η βία, ο Φαρίς είδε πρώην μαθητές του να έχουν υποστεί “πλύση εγκεφάλου” και να επιτίθενται στους ίδιους τους συμπολίτες τους.
“Τους έλεγαν ότι εάν δεν επιτεθούν θα τους σκοτώσουν οι επαναστάτες”.
Σήμερα ορισμένοι από τους καλύτερους πρώην μαθητές του Φαρίς είναι διοικητές στη συριακή πολεμική αεροπορία.
Όπως όμως λέει εκείνος, οι περισσότεροι έφυγαν από τον στρατό. “Μόνο οι Αλαουίτες έχουν μείνει στο πλευρό του Άσαντ”, λέει ο Φαρίς.
Για να αποδράσει από τη Συρία το σχεδίασε τέσσερις φορές. Ήταν αυτός, η γυναίκα του και τα τρία παιδιά τους, έπρεπε να ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός για να μην τους πιάσουν.
Τελικά, μια ημέρα, μάζεψαν τα πράγματά τους και δίχως να κινήσουν υποψίες μπήκαν στο αυτοκίνητό τους και έφυγαν. Πέρασαν τα τουρκικά σύνορα τον Αύγουστο του 2012.
Είναι ο πλέον υψηλόβαθμος αυτόμολος από το συριακό καθεστώς.
Συμμετέχει σε μια αντιπολιτευτική οργάνωση που επιθυμεί να γίνουν οι αλλαγές στη Συρία αναίμακτα. Επίσης ασχολείται με τη βοήθεια των προσφύγων συμπατριωτών του.
“Το όνειρό μου είναι να γυρίσω στο σπίτι μου, να κάθομαι στον κήπο μου και να βλέπω παιδιά να παίζουν δίχως να κινδυνεύουν από βόμβες. Θα το δούμε, ξέρω ότι θα το δούμε. Το μόνο που ήθελα ήταν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μου, αλλά εξωτερικές αναμίξεις στην επανάσταση τα κατέστρεψαν όλα”.
Ο ίδιος πιστεύει ότι για την άνοδο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος ευθύνονται ξένες χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία και το… Πακιστάν [φυσικά και δεν τολμά να πει Τουρκία, διότι ζει πρόσφυγας στην Τουρκία, οπότε πετά ένα άσχετο Πακιστάν], παραδεχόμενος ότι δεν μπορεί να προτείνει κάποια λύση στο τωρινό αδιέξοδο. “Το μόνο βέβαιο είναι ότι ούτε η θρησκεία, ούτε τα όπλα θα λύσουν το πρόβλημα”, λέει.
