ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Μια συγκλονιστική ανταπόκριση από το Άγιο Όρος, τον ιερό τόπο της Ορθόδοξης πνευματικότητας στη Μακεδονία, αποκαλύπτει την προσπάθεια Ουκρανών στρατιωτών να βρουν ψυχική ίαση πριν επιστρέψουν στη μάχη.
Το θέμα προβάλλεται στο πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας “La Croix” με τον τίτλο: «Στρατιώτες σε αναζήτηση ειρήνης στο Άγιο Όρος», ενώ το δισέλιδο άρθρο του Ερίκ ντε Λαβαρέν (Eric de Lavarène) φέρει τον τίτλο: «Στο Άγιο Όρος, Ουκρανοί στρατιώτες προσπαθούν να θεραπευτούν και να “ξαναβρούν τη θέση τους ανάμεσα στους ανθρώπους”».
Ψυχικά τραύματα και ημέρες ανάπαυσης
Η μοναστική πολιτεία, αποκομμένη από τον κόσμο, υποδέχεται μια ομάδα 25 Ουκρανών μαχητών – τραυματίες, πρώην αιχμάλωτους ή στρατιωτικούς με σοβαρά ψυχικά τραύματα.
Όλοι τους είναι συντετριμμένοι από τον πόνο και την εξάντληση και επελέγησαν καθώς είχαν προσπαθήσει επανειλημμένα χωρίς επιτυχία να ορθοποδήσουν.
Βασίλι: Ένας εκ των στρατιωτών, πρώην αιχμάλωτος στη Ρωσία επί δύο χρόνια.
Λουμπομίρ: Ο 32χρονος στρατιώτης που έχασε το πόδι του.
Το προσκύνημα αυτό, που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2024 με πρωτοβουλία των ουκρανικών θρησκευτικών Αρχών, προσφέρει στους στρατιώτες λίγες ημέρες ανάπαυσης.
Οι εκτιμήσεις των ειδικών είναι ανησυχητικές: το 30% των Ουκρανών που στέλνονται στο μέτωπο φέρονται να πάσχουν από ψυχικές διαταραχές.
Εν μέσω έλλειψης στρατιωτών, το Κίεβο προσπαθεί να δώσει ανάσα και δύναμη σε αυτούς τους μαχητές πριν από την αναπόφευκτη επιστροφή τους στον πόλεμο.
Η άφιξη στη Μονή Ξενοφώντος
Η πρόσβαση στο Άγιο Όρος παραμένει αυστηρά περιορισμένη, απαιτώντας ειδική άδεια και απαγόρευση για τις γυναίκες.
Το πλοίο με τους στρατιώτες έδεσε στους πρόποδες της Μονής Ξενοφώντος.
Τους στρατιώτες συνοδεύει ο πατέρας Μιχαήλ Πασίρσκι, ιερέας από το Κίεβο, ο οποίος τους υπενθυμίζει τον σκοπό του ταξιδιού:
«Για εκείνους, αυτό το ταξίδι είναι η τελευταία ευκαιρία να ξαναβρούν τη θέση τους ανάμεσα στους ανθρώπους, να ξαναβρούν τη χαρά της ζωής.
»Επιθυμούμε να τους μυήσουμε σε μια ατμόσφαιρα ομορφιάς, περισυλλογής, προσευχής και συναντήσεων, που τους αποσπά, έστω και για λίγο, από την πραγματικότητα του πολέμου, ώστε να μπορέσουν επιτέλους να αναπαυθούν».
Ο πατήρ Θεόφιλος υποδέχεται τους στρατιώτες με προσευχή.
«Έρχονται εδώ για λίγη παρηγοριά. Η οδύνη τους είναι τέτοια που δακρύζω» εξομολογείται, αγκαλιάζοντάς τους έναν-έναν, και προσθέτει:
«Υπάρχουν δοκιμασίες που ο νους μας δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε να αφομοιώσει.
»Τότε ανοίγει ένας άλλος δρόμος, εκεί όπου η λογική υποχωρεί.
»Προσπαθούμε να συλλάβουμε το ασύλληπτο με άλλο τρόπο, με την καρδιά. Και γι’ αυτό χρειάζεται χρόνος».
Σε μια στιγμή περισυλλογής, ο πατήρ Θεόφιλος εκφράζει την απορία του για τον πόλεμο:
«Πώς είναι δυνατόν ένας πολιτισμός που έδωσε στον κόσμο τόσο μεγάλους συγγραφείς, μεγάλους αγίους και έναν τόσο φωτισμένο λαό [σ.σ. τη Ρωσία], να έχει φθάσει σε αυτό το σημείο;»
Η Μοναδική Γαλήνη και η Σιωπηλή Αντίσταση
Η εμπειρία της ηρεμίας στο Άγιο Όρος είναι καταλυτική για τους στρατιώτες.
«Αυτή η ηρεμία είναι σχεδόν εξωπραγματική. Είναι ένα συναίσθημα που δυσκολεύομαι να περιγράψω. Μοναδικό. Δεν το συναντά κανείς αλλού», δηλώνει ο Λουμπομίρ.
Ο Βασίλι, καθισμένος μπροστά στο «Ουκρανικό Σπίτι», περιγράφει:
«Εδώ, οι μοναχοί προσεύχονται με τέτοια εσωτερική γαλήνη, σαν να αποτελούν ένα σώμα.
»Και αυτή την ενέργεια τη νιώθεις. Σε ηρεμεί. Νιώθω την ψυχή μου πιο ελαφριά.
»Είναι η πρώτη φορά που βλέπω τόσα όμορφα πράγματα. Το βάρος που κουβαλούσα μοιάζει λιγότερο βαρύ. Η ατμόσφαιρα εδώ είναι μοναδική. Μου κάνει καλό».
Το «Ουκρανικό Σπίτι», ένα μεγάλο συγκρότημα υπό κατασκευή, αποτελούσε παλιό πανδοχείο του 10ου αιώνα.
Για τον ιερέα Μιχαήλ Πασίρσκι, η αναστήλωσή του συνιστά μια πράξη σιωπηλής αντίστασης και δήλωση ταυτότητας.
Η σημασία του τονίζεται από το γεγονός ότι η ρωσική Μονή Αγίου Παντελεήμονος, μία από τις σημαντικότερες της χερσονήσου και υπαγόμενη στο Πατριαρχείο Μόσχας, έχει κλείσει τις πύλες της στους Ουκρανούς προσκυνητές.
Η πνευματική αυτή παρένθεση, ωστόσο, σύντομα φτάνει στο τέλος της, καθώς πολλοί από αυτούς τους στρατιώτες θα χρειαστεί σύντομα να πάρουν ξανά τον δρόμο προς το μέτωπο.
