ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Μετά από πρόσκληση της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, ο Mεγάλος Μάγιστρος του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Νοσοκομειακού Τάγματος του Αγίου Ιωάννη των Ιεροσολύμων, της Ρόδου και της Μάλτας, Fra’ John Dunlap, θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, στις 18 και 19 Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με πληροφορίες της Δημοκρατικής, θα φτάσει με το ιδιωτικό τζετ του Τάγματος το απόγευμα της Παρασκευής 18/10 στη Ρόδο.
Θα συνοδεύεται από εννεαμελή αποστολή που θα απαρτίζεται μεταξύ άλλων από τον Μέγα Καγκελάριο (Grand Chancellor) Ρικάρντο Πατερνό ντε Μοντεκούπο, τον Μέγα Κομεντάριο (Grand Commander) Εμμανουέλ Ρουσό, τον Μέγα Οσπιταλάριο (Grand Hospitaller) Αλεσάντρο ντε Φρανσίσις και τον σύμβουλο του Τάγματος εκπρόσωπο του Τάγματος κ. Νικόλαο Δεληγιάννη.
Όπως αναφέρεται το πρωί του Σαββάτου 19/10 θα πραγματοποιηθεί Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Φραγκίσκου και στη συνέχεια ο Μέγας Μάγιστρος John T. Dunlop θα πραγματοποιήσει με τη συνοδεία του επίσκεψη στον περιφερειάρχη Γιώργο Χατζημάρκο και στο δήμαρχο Ρόδου Αλέξανδρο Κολιάδη.
Το μεσημέρι θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης από τον κ. John T. Dunlap και την υπουργό Πολιτισμού κα Λίνα Μενδώνη.
Θα ακολουθήσει επίσημο γεύμα στη Μεσαιωνική Πόλη και το απόγευμα του Σαββάτου ο Μέγας Μάγιστρος θα αναχωρήσει από τη Ρόδο με το ιδιωτικό τζετ.
Το Κυρίαρχο Στρατιωτικό Νοσοκομειακό (Οσπιτάλιο) Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, της Ρόδου και της Μάλτας (Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας, ΚΣΤΜ) είναι κυρίαρχη οντότητα, μερικώς αναγνωρισμένη ως μέλος-παρατηρητής στα Ηνωμένα Έθνη, καθώς και τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Το Τάγμα αριθμεί στις μέρες μας 12.500 μέλη και 80.000 μονίμους εθελοντές, μαζί με 13.000 σε ιατρικό προσωπικό.
Το Τάγμα υπόκειται στη διεθνή νομοθεσία.
Προέρχεται από τους Ιωαννίτες Ιππότες, μια οργάνωση που ιδρύθηκε το 1050 στην Ιερουσαλήμ ως νοσοκομείο των Αμαλφιτών, με σκοπό να φροντίζει τους φτωχούς και ασθενείς προσκυνητές των Αγίων Τόπων.
Έπειτα από την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ το 1099 στη διάρκεια της Πρώτης Σταυροφορίας, το νοσοκομείο μεταβλήθηκε σε θρησκευτικό τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Όταν οι χριστιανοί έχασαν την Ιερουσαλήμ, το Τάγμα λειτουργούσε από τη Ρόδο (1310-1523) και στη συνέχεια από τη Μάλτα (1530-1798), στην οποία ήταν κυρίαρχο.
Η ύπαρξη του κράτους αυτού τερματίσθηκε από τον Ναπολέοντα, όμως το τάγμα παρέμεινε και επέζησε ως σήμερα με την τότε μορφή του.
Το Τάγμα της Μάλτας έχει διπλωματικές σχέσεις με 103 κράτη, πολλά από τα οποία δεν έχουν ως κυρίαρχη θρησκεία τη ρωμαιοκαθολική, όπως επίσης και από άλλες 5 χώρες, καθώς επίσης και από διεθνείς οργανισμούς, όπως η ΕΕ και ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός.
Κυβερνήτης του Τάγματος βάσει Συντάγματος είναι ο Μέγας Μάγιστρος, του οποίου η θητεία είναι ισόβια.
Από τις 13 Ιουνίου 2022 Μέγας Μάγιστρος (Grand Master) είναι ο John Dunlap, δικηγόρος στο επάγγελμα και νομικός σύμβουλος του Μόνιμου Παρατηρητή της Αγίας Έδρας στα Ηνωμένα Έθνη.
Ο John Dunlap έγινε δεκτός ως Ιππότης της Μαγίστριας Χάριτος του Τάγματος της Μάλτας το 1996.
Δήλωσε προσωρινούς όρκους ως Ιππότης της Δικαιοσύνης το 2004 και στις 7 Ιουνίου 2008 διακήρυξε αιώνιους όρκους ως Ιππότης της Δικαιοσύνης στην Εκκλησία του Αγίου Ιωσήφ στο Γκρίνουιτς Βίλατζ.
Τον Μάιο του 2014 ο John Dunlap εξελέγη για πενταετή θητεία ως μέλος του Κυρίαρχου Συμβουλίου.
Στις 13 Ιουνίου 2022 ο Πάπας Φραγκίσκος διόρισε τον John Dunlap αναπληρωτή του Μεγάλου Μαγίστρου του Τάγματος.
Εξελέγη επίσημα επικεφαλής του τάγματος στις 3 Μαΐου 2023, οπότε και ανέλαβε καθήκοντα.
Η εκλογή του John Dunlap κατέστη δυνατή με τις αναθεωρήσεις του 2022 στο σύνταγμα του Τάγματος που διέταξε ο Πάπας Φραγκίσκος, οι οποίες αφαίρεσαν την παραδοσιακή απαίτηση να μπορεί ο Μέγας Διδάσκαλος να αποδεικνύει ευγενή καταγωγή.
Η ονομασία του Τάγματος
Ποικίλες είναι οι ονομασίες του Τάγματος.
Στα Ελληνικά αναφέρεται ως Ιωαννίται, Τάγμα των Ιωαννιτών, Τάγμα του Αγίου Ιωάννου των Ιεροσολύμων, Ιππόται του Αγίου Ιωάννου των Ιεροσολύμων, Ιππόται της Μελίτης, Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ, Τάγμα του Αγίου Ιωάννου, Ιππότες της Ρόδου, Ιππότες της Μάλτας, Οσπιτάλιοι κλπ.
Στα Γαλλικά ως Ordre de Saint-Jean de Jérusalem, Les Hospitaliers de Malte,Les Hospitaliers, L’Ordre de Malte, Les Chevaliers de Malte κλπ.
Στα Γερμανικά Der Johanniter-Orden, Malteserorden
Στα Αγγλικά Hospitallers of St. John of Jerusalem, Knights of Malta, Order of St John of Jerusalem κλπ.
Η απώλεια της εδαφικής κυριαρχίας
Το μεσογειακό οχυρό των Ιπποτών στη Μάλτα καταλήφθηκε από τον Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη το 1798 κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Αίγυπτο.
Ο Ναπολέων ζήτησε από τον μεγάλο μάγιστρο Φέρντιναντ φον Χόμπες τσου Μπολχάιμ να επιτρέψει την είσοδο των πλοίων του στο λιμάνι και τον ανεφοδιασμό τους.
Ο Μπολχάιμ απάντησε ότι μόνο δύο ξένα πλοία επιτρεπόταν να βρίσκονται την ίδια ώρα στο λιμάνι.
Έτσι όμως η διαδικασία του ανεφοδιασμού θα καθυστερούσε πολύ και, επειδή ο Ναπολέων επειγόταν να αντιμετωπίσει τον Νέλσονα, διέταξε βομβαρδισμό.
Οι Γάλλοι δημοκρατικοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν σε επτά σημεία της Μάλτας στις 11 Ιουνίου και μετά από αρκετές ώρες σκληρών συγκρούσεων κατέλαβαν μεγάλο μέρος του νησιού.
Ο μέγας μάγιστρος στη Βαλέτα αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει, υποστηρίζοντας ότι το παπικό καταστατικό του Τάγματος απαγόρευε στους Ιωαννίτες να μάχονται ενάντια σε άλλους χριστιανούς, και εγκατέλειψε τη Μάλτα στις 18 Ιουνίου.
Το 1799, και υπό την πίεση του αυστριακού Στέμματος, παραιτήθηκε του αξιώματος του.
Οι Ιππότες της Μάλτας διασκορπίστηκαν, αλλά το Τάγμα συνέχισε να υφίσταται σε μικρότερη κλίμακα και να διαπραγματεύεται με τις κυβερνήσεις της Ευρώπης για την αναβίωση της ισχύος του.
Ο Ρώσος αυτοκράτορας Παύλος ο Α’ πρόσφερε καταφύγιο στους περισσότερους Ιππότες στην Αγία Πετρούπολη, μια πράξη που αποτέλεσε αφετηρία για τη ρωσική παράδοση των Ιπποτών του Ξενώνα καθώς και για την αναγνώριση του Τάγματος ανάμεσα στα υπόλοιπα ρωσικά τάγματα.
Οι εγκατεστημένοι στην Αγία Πετρούπολη ιππότες, εξέλεξαν τον τσάρο Παύλο ως Μέγα Μάγιστρο μετά την παραίτηση -ενδεχομένως καθαίρεση- του φον Χόμπες.
Ως μάγιστρος ο Παύλος δημιούργησε, πέρα από τη Ρωμαιοκαθολική Ηγουμενία, τη «Μεγάλη Ρωσική Ηγουμενία», η οποία αριθμούσε 118 ταξιαρχίες/περιφέρειες με «τάξεις» ανοιχτές σε όλους τους χριστιανούς, επισκιάζοντας το υπόλοιπο τάγμα.
Η εκλογή του Παύλου παρ’όλα αυτά ποτέ δεν επικυρώθηκε από το Βατικανό και συνεπώς παρέμεινε de facto και όχι de jure Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος.
Στην αρχή του 19ου αιώνα, το τάγμα είχε πλέον αποδυναμωθεί σοβαρά λόγω της απώλειας των κτήσεων σε όλη την Ευρώπη.
Μόλις το 10% του εισοδήματος του τάγματος προερχόταν πλέον από πηγές εντός της Ευρώπης, με το υπόλοιπο 90% να προέρχεται από το «Μεγάλη Ρωσική Ηγουμενία» μέχρι το 1810.
Αυτό αντικατοπτριζόταν στο γεγονός ότι από το 1805 έως το 1879 το τάγμα διοικούνταν από τοποτηρητές και όχι από μεγάλους μαγίστρους.
