ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Κλίμα αναστάτωσης επικρατεί αυτήν την περίοδο στους κόλπους της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, με τους μητροπολίτες, ο ένας μετά τον άλλο, να πιέζουν τον Αρχιεπίσκοπο για δραστικές αποφάσεις.
«Στο λαό δίδουμε την εντύπωση ή ότι έχουμε συμβιβασθεί η ότι αδιαφορούμε» γράφει σε ανακοίνωση του ο μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, με αφορμή την στάση που έχει κρατήσει η Εκκλησία στο θέμα της προώθησης του συμφώνου συμβίωσης ομοφύλων ζευγαριών.
Μετά τον μητροπολίτη Πειραιώς που ζήτησε να συγκληθεί εκτάκτως η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, ο μητροπολίτης Φθιώτιδος εγκαλεί, εμμέσως πλην σαφώς, τον Αρχιεπίσκοπο για έλλειψη προγραμματισμού.
«Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος στην προσφώνησή του κατά την πρόσφατη Ιεραρχία του Οκτωβρίου περιέγραψε με ζωηρά χρώματα την κατάσταση.
Και μετά τι έγινε; Υπήρξε καμία κινητοποίηση; Φοβούμαι, ότι καθυστερούμε πολύ και θα ευρεθούμε προ μεγάλων εκπλήξεων. Οι μεμονωμένες αντιδράσεις αποδεικνύουν την έλλειψη προγραμματισμού και κοινής αντιμετωπίσεως της επερχόμενης αλλαγής» γράφει ο μητροπολίτης ο οποίος καλεί την Εκκλησία πως «Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε κατάματα την επερχόμενη ανατροπή όλων εκείνων που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε θέσφατα και αναμφίλεκτα».
Στη δήλωση του, ο κ. Νικόλαος κάνει λόγο για έναρξη της διαδικασίας του χωρισμού Εκκλησίας Κράτους εν αγνοία της Εκκλησίας.
Γράφει ο μητροπολίτης:
«Επειδή ζούμε σε Ορθόδοξη χώρα στην οποία οι σχέσεις Εκκλησίας και πολιτείας είναι σχέσεις φιλαλληλίας, οφείλουν οι εκλεκτοί του λαού να προσέξουν ιδιαιτέρως, ώστε κάθε απόφασή τους να συνάδει με τα πιστεύω του λαού και με εκείνα που ορίζει η σχέση συναλληλίας και όχι να αποφασίζει αντίθετα με το φρόνημα του λαού που τους εξέλεξε και αντίθετα απ’ ό, τι ορίζει ο Νόμος.
Αν ποτέ η πολιτεία λάβει την εντολή του λαού για τέτοιου είδους καινοτομίες, που αναιρούν την παράδοση, την ηθική και το Ευαγγέλιο, τότε μόνο ημπορεί να αγνοήσει την Εκκλησία. Ή αν ποτέ χωρισθεί το κράτος από την Εκκλησία, τότε μόνο ημπορεί να περιφρονεί τα πιστεύω της Εκκλησίας.
Μέχρι τότε η φωνή της Εκκλησίας είναι δεσμευτική για την πολιτεία και σεβαστή για την διατήρηση των σχέσεων φιλαλληλίας.
Εν πάση περιπτώσει με τις ενέργειες αυτές της πολιτείας διαπιστώνουμε, ότι έχει τεθεί σε εφαρμογή εν αγνοία και άνευ γνώμης της Εκκλησίας η διαδικασία του χωρισμού, η οποία με τον τρόπο που γίνεται, θα δημιουργήσει μεγάλο ρήγμα και αναστάτωση στις σχέσεις του πιστεύοντος λαού με το κράτος επί ζημία της εθνικής συνοχής και της κοινωνικής γαλήνης.
Και η μεν πολιτεία, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά, πορεύεται αγνοώντας την Εκκλησία. Εμείς όμως ως Εκκλησία, πως αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα, τα οποία όσο περνά ο χρόνος καθίστανται απειλητικότερα και δυσχερέστερα;».
