ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Το Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων οργάνωσε μια διαδικτυακή συζήτηση σχετικά με την άρνηση της Τουρκίας για την Γενοκτονία των Ποντίων και για άλλες γενοκτονίες, δίνοντας έμφαση στις εγχώριες και τις διεθνείς επιπτώσεις.
Η συζήτηση διεξήχθη στην αγγλική γλώσσα μεταξύ της κας Uzay Bulut, δημοσιογράφου και πολιτικής αναλυτού, και του καθηγητή Νίκου Μιχαηλίδη, University of Missouri-Saint Louis.
Ορισμένα σημεία από την συζήτηση είναι τα κάτωθι:
-Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου δεν είναι ζήτημα που αφορά το παρελθόν, αλλά κυρίως το παρόν και το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων, της δημοκρατικής πορείας της Τουρκίας, και του χαρακτήρα της εξωτερικής πολιτικής της και του διεθνούς προσανατολισμού της.
-Το έγκλημα της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού από τους Nεότουρκους και τους Kεμαλικούς έχει πλέον τεκμηριωθεί επαρκώς από μια σειρά από διεθνούς φήμης ιστορικούς, κοινωνιολόγους, νομικούς, και ειδικούς στο έγκλημα της γενοκτονίας.
-Η ατιμωρησία για το έγκλημα της γενοκτονίας που διέπραξαν οι Nεότουρκοι και οι Kεμαλιστές έναντι των Ελλήνων Πόντου και Μικράς Ασίας αλλά και γενικά έναντι όλων των Xριστιανών της Ανατολίας στις αρχές του 20ου αιώνα, καλλιέργησε και αναπαρήγαγε για δεκαετίες στην Τουρκία μια πολιτική κουλτούρα ασυδοσίας, έλλειψης δικαίου, βίας, και επεκτατισμού.
-Η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει το έγκλημα της γενοκτονίας συνιστά το τελευταίο στάδιο της γενοκτονίας, σύμφωνα με τους ειδικούς μελετητές.
-Η Τουρκία όχι μόνο αρνείται το έγκλημα της γενοκτονίας αλλά προσπαθεί εδώ και δεκαετίες να καταστρέψει την πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων του Πόντου και όλης της Μικράς Ασίας ώστε να σβήσει τα ίχνη της ιστορικής τους παρουσίας στην περιοχή.
Αντί να αναδεικνύει αυτή την ελληνική κληρονομιά, την παραποιεί και την καταστρέφει.
Παράδειγμα, εκκλησίες που καταστράφηκαν ή έγιναν τζαμιά, παλιά ελληνικά ιδιωτικά κτήρια που χρησιμοποιούνται ως γραφεία σήμερα και δεν αναφέρεται καθόλου η ιστορία τους ή παραποιείται εντελώς.
-Η Τουρκία είναι η μοναδική πρώην αποικιακή αυτοκρατορία που όχι μόνο αρνείται να αναγνωρίσει το έγκλημα που διέπραξαν οι ιδεολογικοί της πρόγονοι και ιδρυτές κατά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας, αλλά διαστρέφει πλήρως τα ιστορικά γεγονότα, φτάνοντας στο σημείο να κατηγορεί τα θύματα της γενοκτονίας για την τραγική μοίρα που τα βρήκε. Κατηγορεί τα θύματα γενοκτονίας ως θύτες.
Κάτι ανάλογο θα ήταν η σημερινή γερμανική κυβέρνηση να αρνείται το Ολοκαύτωμα και να κατηγορεί τους Εβραίους για την τραγωδία τους στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, κατηγορώντας τους παράλληλα πως υπονόμευσαν την Γερμανία στο εσωτερικό και συνέβαλαν στην ήττα της.
-Επειδή δεν αναγνωρίστηκε εγκαίρως και διεθνώς η γενοκτονία έναντι Ελλήνων Πόντου/Μικράς Ασίας και γενικά έναντι Χριστιανών, το τουρκικό κράτος συνέχισε να διαπράττει εγκλήματα έναντι των Εβραίων και εναπομεινάντων Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη το 1955, έναντι Κούρδων, Αλεβιτών, και άλλων μειονοτικών εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων.
-Η ιδεολογία του κεμαλισμού είναι ένα βασικό εμπόδιο στον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό και στον Δυτικό προσανατολισμό της Τουρκίας. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Ταγίπ Ερντογάν.
-Η Τουρκία στα σχολεία της εδώ και δεκαετίες (πριν τον Ερντογάν) διδάσκει στα νέα παιδιά πως η Δύση είναι εχθρός της Τουρκίας.
-Η άρνηση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού εκδηλώνεται σε διάφορα επίπεδα: στη μέση, ανώτερη, και ανώτατη εκπαίδευση, στον δημόσιο λόγο και ιδεολογία, και στη νομοθεσία.
-Η Τουρκία παραποιεί τα ιστορικά δεδομένα, απορρίπτει τις κατηγορίες για γενοκτονία και χαρακτηρίζει τα γεγονότα και την περίοδο εκείνη ως «τουρκικό απελευθερωτικό αγώνα».
-Το άρθρο 301 του τουρκικού ποινικού κώδικα που ισχύει από το 2005 καθιστά παράνομη την άσκηση κριτικής προς τους θεσμούς του τουρκικού κράτους και προς το τουρκικό έθνος.
Η κριτική χαρακτηρίζεται ως «προσβολή στο τουρκικό έθνος» και τιμωρείται με φυλάκιση.
Έτσι, όλοι οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που μιλούν δημόσια για αναγνώριση της γενοκτονίας κινδυνεύουν με διάφορες ποινές.
-Διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις έδωσαν σε δημόσια σχολεία και ιδρύματα τα ονόματα Τούρκων αξιωματούχων οι οποίοι συμμετείχαν στο έγκλημα της γενοκτονίας, ηρωοποιώντας έτσι τους εγκληματίες.
-Η εκδίωξη και η γενοκτονία των γηγενών Ελλήνων του Πόντου εορτάζεται κάθε χρόνο στην Τουρκία ως «εθνική γιορτή». Έτσι οι εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας που συμμετείχαν στη γενοκτονία, ηρωοποιούνται στο τουρκικό συλλογικό φαντασιακό.
-Η Τουρκία έχει αναπτύξει μια σειρά από προπαγανδιστικά σλόγκαν κατά της γενοκτονίας τα οποία επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία και σε κάθε πλατφόρμα, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
-Αφού το τουρκικό κράτος διέφυγε της τιμωρίας (αντίθετα με την Γερμανία μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο) για το έγκλημα της γενοκτονίας, σήμερα έφτασε να έχει ξεδιπλώσει μια επεκτατική πολιτική στην περιφέρειά του στον Καύκασο, στη Μέση Ανατολή, και στη Μεσόγειο˙ χρηματοδοτεί ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις που επιτίθενται διαρκώς στους Κούρδους συμμάχους των ΗΠΑ που πολέμησαν έναντι του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία˙ βρίσκονται πίσω από την επιθετικότητα του Αζερμπαϊτζάν έναντι της Αρμενίας˙ συνεχίζουν να κατέχουν την Κύπρο από το 1974, και να απειλούν με πόλεμο την Ελλάδα, έναν σημαντικό σύμμαχο των ΗΠΑ στην ανατολική Μεσόγειο και στο ΝΑΤΟ.
Όλη αυτή η επιθετική και αλαζονική συμπεριφορά των τουρκικών Αρχών, οφείλεται και στην επιθετική ιδεολογία που καλλιέργησαν για δεκαετίες αφού έμειναν ατιμώρητοι για το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το έγκλημα της γενοκτονίας.
-Οι χώρες μέλη της Ε.Ε., αν επιθυμούν να συμβάλουν στον εκδημοκρατισμό και στον Δυτικό προσανατολισμό της Τουρκίας, πρέπει να βοηθήσουν να αλλάξει η πολιτική κουλτούρα αυτής της χώρας.
Η αντίληψη των πολιτών και των ηγετών της για την ιστορία διαμορφώνει καθοριστικά αυτή την αντιδυτική, βίαιη, επεκτατική πολιτική κουλτούρα. Ο Δυτικός δημοκρατικός κόσμος μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες για την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού και γενικότερα των Χριστιανών της Ανατολίας˙ να αναπτύξει εκπαιδευτικά και άλλα προγράμματα που θα βοηθήσουν τις νεότερες γενιές των Τούρκων πολιτών να δουν το παρελθόν τους μέσα από μια κριτική ματιά και να κατανοήσουν το έγκλημα της γενοκτονίας που έλαβε χώρα στα εδάφη που σήμερα ζουν˙ τα κοινοβούλια και οι κυβερνήσεις να βγάλουν ψηφίσματα αναγνώρισης˙ να παραχθούν ντοκιμαντέρ και άλλο υλικό˙ να ασκηθεί κριτική στην ρατσιστική κεμαλική ιδεολογία.
