ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Την Πέμπτη εμφανίστηκε ένα ενυπόγραφο δημοσίευμα, σε καλή ιστοσελίδα γνωστή για την ενασχόλησή της με τα εθνικά θέματα, το οποίο απαξιώνει τον Έλληνα πρεσβευτή στο Ισλαμαμπάντ, Ανδρέα Παπασταύρου, αλλά και την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, αναφορικά με την αποστολή του πολύπειρου Έλληνα διπλωμάτη από την πρωτεύουσα του Πακιστάν στο αεροδρόμιο της Καμπούλ «προκειμένου να συντρέξει επί τόπου στις προσπάθειες απεγκλωβισμού ατόμων ελληνικού ενδιαφέροντος».
Δίχως στοιχεία, δίχως επώνυμες μαρτυρίες, δίχως καμία τεκμηρίωση που απαιτείται σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, εν είδει σεναρίου και με μόνη βαρύτητα εκείνη της δημοσιογραφικής υπογραφής που φέρει, το συγκεκριμένο κομμάτι περιγράφει ένα ελληνικό «μπάχαλο» στην Καμπούλ, με Αφγανούς «ελληνικού ενδιαφέροντος» να αναμένουν εκτός αεροδρομίου ένα ολόκληρο 24ωρο μόνοι και απροστάτευτοι σωτηρία που δεν ήλθε, τον Έλληνα πρέσβη να φοβάται να βγει από το αεροδρόμιο και να χυθεί (γιατί όχι ακόμα καλύτερα να χαθεί;) μέσα στο πλήθος προσφύγων και Ταλιμπάν, σαν την Κάρι Μάθισον του δημοφιλούς «Homeland» ή ακόμα καλύτερα και ποιο ταιριαστό (στο φύλο του) σαν άλλος Σολ Μπέρενσον της CIA (αφεντικό της τηλεοπτικής Κάρι), διαβεβαιώνοντας το εν λόγω δημοσίευμα ότι «άλλοι Δυτικοί έβγαιναν», δίχως να αποσαφηνίσει ποιους εννοούσε εκτός από τους πεζοναύτες, εννοώντας ότι ο κ. Παπασταύρου είναι «κότα», ή τέλος πάντων δεν είναι σαν τον Σολ.
Αφού περιγράφει μία τέτοια κατάσταση μεταξύ «ολιγωρίας» και ασχετοσύνης, για την οποία κατηγορεί τον Ανδρέα Παπασταύρου και τον Νίκο Δένδια, αποφαινόμενος ο δημοσιογράφος ότι θα έπρεπε να είχε σταλεί κλιμάκιο με «1-2 σοβαρούς Έλληνες διπλωμάτες και 2-3 στρατιωτικούς» (γιατί όχι με 4-5 στρατιωτικούς και 2-3 διπλωμάτες; -ποιος έκανε τους επιχειρησιακούς υπολογισμούς; ο δημοσιογράφος;), θέτει και τα «αμείλικτα ερωτήματά» του για να κάνει εντύπωση και καταλήγει ότι «ο χειρισμός είναι μάλλον για κλάματα».
Να σημειωθεί ότι ο δημοσιογράφος έγραψε το κομμάτι από την Αθήνα, δεν ήταν στην Καμπούλ, άρα εάν δεν το φαντάστηκε κάποιος του είπε μια ιστορία.
Δεν φρόντισε όμως να τη διασταυρώσει, ασυγχώρητο αμάρτημα για οποιονδήποτε έμπειρο δημοσιογράφο που δη εκείνον που γράφει για εθνικά θέματα.
Σαν το διαβάσαμε αρχικά, παρά το γνωστό όνομα του υπογράφοντα, να είμαστε ειλικρινείς δεν δώσαμε σημασία, διότι όλο το σενάριο παραείχε πλοκή, ακόμα και για να αποδείξει ένα ελληνικό μπάχαλο.
Το αφήσαμε λοιπόν στον καιρό. Όμως ένα σχόλιο στο Twitter της Ελληνοαμερικανίδας πολεμικής ανταποκρίτριας, Φιλιώς Κοντραφούρη, η οποία είναι ανταποκρίτρια του Αλ Τζαζίρα στην Καμπούλ, μας έκανε εντύπωση.
Η συνάδελφος έγραψε: «Όποιος είναι αυτός ο …, σίγουρα δεν είναι δημοσιογράφος. Πραγματικά, δεν έχει καμια ιδέα του τι γράφει. Ντροπή του, τέτοιες στιγμές. Ντρέπομαι εγώ για λογαριασμό του που αποκαλείται δημοσιογράφος. Τέτοιοι αξίζουν στην Ελλάδα όμως». Ώπα τώρα… Τι έγινε;
Είπαμε λοιπόν να κάνουμε εμείς τη διασταύρωση για το τι συνέβη στην Καμπούλ και μάθαμε μία εντελώς διαφορετική ιστορία.
Σύμφωνα λοιπόν με τη δική μας ενημέρωση από το πεδίο, οι Αφγανοί «ελληνικού ενδιαφέροντος» δεν μπόρεσαν να φθάσουν ποτέ στο αεροδρόμιο.
Οι Αφγανοί «ελληνικού ενδιαφέροντος» ξεκίνησαν από προκαθορισμένο σημείο στην πόλη για το αεροδρόμιο με πούλμαν.
Δεκάδες στοιβαγμένοι, δύο φορές από όσους χωρά ένα πούλμαν, όλοι «ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος».
Στο πρώτο σημείο ελέγχου των Ταλιμπάν πέρασαν με επιτυχία λόγω συμφωνίας με τους Ευρωπαίους.
Στο δεύτερο όμως σημείο ελέγχου οι Ταλιμπάν άλλαξαν γνώμη και δεν τους άφησαν να συνεχίσουν. Τους έδιωξαν όλους.
Τώρα, σε ό,τι αφορά εάν ο πρέσβης μας στο Ισλαμαμπάντ, Ανδρέας Παπασταύρου, είναι «κότα» -ή τέλος πάντων δεν είναι σαν τον Σολ Μπέρενσον του «Homeland»- η πραγματικότητα είναι ότι κανένας Ευρωπαίος δεν μπορούσε να βγει εκτός αεροδρομίου, ούτε οι Αμερικανοί διπλωμάτες, μόνο οι στρατιώτες.
Ο πολύπειρος Έλληνας πρέσβης, μαθαίνοντας την καθυστέρηση, πιστός στο καθήκον του, ζήτησε να διανυκτερεύσει στο χάος του αεροδρομίου της Καμπούλ αλλά ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) τον συμβούλεψε να επιστρέψει στο Ισλαμαμπάντ κι αφού είχε μείνει πάνω από δέκα ώρες.
Εμείς αυτή την ιστορία μάθαμε. Δεν έχει «κότες», ούτε Σολ, έχει όμως ανθρώπους αφοσιωμένους στο καθήκον, που εδώ και μέρες και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με εντολή του υπουργού Εξωτερικών έχουν πάρει πάνω τους την υπόθεση. Και τώρα είναι η σειρά μας να θέσουμε ένα «αμείλικτο ερώτημα»: Ποιος διαδίδει τέτοιες ιστορίες;
