ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Γερμανικός «δάκτυλος» αποδεικνύεται πως υπήρχε πίσω από το λιώσιμο (;) των πάγων στις σχέσεις Μητσοτάκη και Ερντογάν.
Ο διπλωματικός σύμβουλος της Άνγκελα Μέρκελ, Γιαν Χέκερ ήταν ο ενδιάμεσος κρίκος, σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ της Ελένης Σουρανή και του Ιμπραήμ Καλίν, όπως προκύπτει από κυβερνητικές πηγές (σχετικό ρεπορτάζ είχε η «Καθημερινή»).
Μετά την επικοινωνία Σουρανή-Καλίν, ήταν απλώς θέμα χρόνου να επικοινωνήσουν ο Τούρκος Πρόεδρος και ο Έλληνας πρωθυπουργός, που, όπως φάνηκε, ήθελαν και οι δύο πολύ να μιλήσουν.
Άλλωστε, η Μέρκελ που είναι και ο μόνος πολιτικός της Ε.Ε., την οποία ακούει ο Ερντογάν, πήρε την πρωτοβουλία, πιεζόμενη και από τις γαλλικές αντιδράσεις.
Ο Μακρόν έχει βγει στα… κεραμίδια, επικρίνοντας όπου βρεθεί και όπου σταθεί, την τουρκική επεκτατικότητα.
Μια επεκτατικότητα που αντιμετωπίζεται από το Παρίσι στο σύνολό της, είτε δηλαδή αυτή εκδηλώνεται στα νερά του Αιγαίου είτε στη Λιβύη.
Περισσότερο ανήσυχη δηλώνει εξάλλου η Γαλλία από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο βορειο-αφρικανική αυτή χώρα, με την υποχώρηση του Χαλίφα Χαφτάρ που υποστηρίζεται από το Παρίσι, αλλά και το επεισόδιο μεταξύ γαλλικής και τουρκικής φρεγάτας.
Μια ανησυχία που έγινε αισθητή από το Βερολίνο, το οποίο με τη σειρά του έκρινε ότι είναι καιρός για μια δική του πρωτοβουλία –όπως και έγινε.
Ας σημειωθεί ότι δεν επελέγησαν τυχαία από το Βερολίνο οι δύο αυτοί συνεργάτες των δύο ηγετών αντιστοίχως.
Η διευθύντρια του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού, Ελένη Σουρανή, είναι ένας ικανός διπλωμάτης, με προϋπηρεσία σε κρίσιμα πόστα του υπουργείου Εξωτερικών, όπως στις Διευθύνσεις Ασφαλείας – ΝΑΤΟ, Ρωσίας, Μέσης Ανατολής, αν. Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδος στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, όπως και σε διάφορες πρεσβείες–προξενεία ανά τον κόσμο (Ιεροσόλυμα, Τίρανα, κ.α.) γεγονός που της επιτρέπει να έχει μια σφαιρική προσέγγιση στα πράγματα.
Από την άλλη, και ο Ιμπραήμ Καλίν μόνο ένας διεκπεραιωτικός εκπρόσωπος της τουρκικής Προεδρίας δεν είναι.
Το «Βήμα» και ο Άγγελος Αθανασόπουλος τον περιγράφουν ως τον εξ απορρήτων του Ρ.Τ. Ερντογάν, ως τον άνθρωπο των ειδικών αποστολών, με τις γνωριμίες του να φθάνουν μέχρι το σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Ρόμπερτ Ο’ Μπράιεν.
Όσον αφορά, τώρα, την επικοινωνία Μητσοτάκη – Ερντογάν, οι δύο άνδρες περιορίστηκαν σε θέματα χαμηλής πολιτικής (κορωνοϊός – τουρισμός), και για το λόγο αυτό ο πρωθυπουργός δέχθηκε κριτική εκ των έσω.
Είναι ένα ερώτημα, πάντως, πώς, αλήθεια, θα ήταν δυνατόν να μιλήσουν για τα μεγάλα ζητήματα, όταν μέχρι και χθες το κλίμα ήταν εμπρηστικό, οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων ιδιαιτέρως επιθετικές κ.ο.κ.
Άλλωστε, η ουσία της επικοινωνίας δεν βρισκόταν στην ατζέντα των θεμάτων που συζητήθηκαν, όσο στην επόμενη φράση της σχετικής διαρροής του Μεγάρου Μαξίμου:
«Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Ερντογάν συμφώνησαν να διατηρήσουν ανοικτούς τους διμερείς διαύλους επικοινωνίας» -και από την άποψη αυτή αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον το επόμενο διάστημα. Και, κυρίως, σε ποιες ενέργειες θα προβεί η κάθε πλευρά, κυρίως δε, η Άγκυρα.
Το περίγραμμα των ελληνο-τουρκικών σχέσεων παρουσίασε ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης το Σάββατο στην ωριαία εκπομπή «Επτά», της ΕΡΤ (Βάλια Πετούρη), εκεί όπου αναγνώρισε ότι «βρισκόμαστε σε μια δύσκολη καμπή των ελληνο-τουρκικών σχέσεων».
Η δυσκολία αυτή δεν πρέπει, ωστόσο, να σταθεί εμπόδιο στο στόχο της Αθήνας, που δεν είναι άλλος από την εξομάλυνση των σχέσεων:
«Η κατάσταση θα πρέπει, κατά την άποψή μου, να εξομαλυνθεί», τόνισε προσθέτοντας πως είναι πεποίθηση της ελληνικής κυβέρνησης ότι «θα πρέπει να διατηρούνται ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας».
Αυτό όμως, διευκρίνισε, δεν σημαίνει πως δεν εξακολουθούμε «να διατηρούμε τις κόκκινες γραμμές μας, όπως τις έχουμε, δεν πρόκειται να κάνουμε καμία παραχώρηση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα».
«Είναι πολύ συγκεκριμένα τα ζητήματα διαφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και το Διεθνές Δίκαιο είναι πάντοτε αρωγός της Ελλάδας», είπε ακόμη ο Γ. Γεραπετρίτης που χαρακτήρισε «πράξη αναγκαία» την αποκατάσταση επικοινωνίας και μάλιστα στο ύψιστο επίπεδο».
