Μία απάντηση πριν τεθεί η… ερώτηση από τους γνωστούς κύκλους της ενδοτικότητας σχετικά με τις δηλώσεις Τσαβούσογλου!
Με τις απανωτές μειλίχιες «επιθέσεις διαλόγου για την ειρήνη» από τον Τούρκο ΥΠΕΞ κ. Τσαβούσογλου το τελευταίο διήμερο ετοιμάζονται να βγουν από την «κρυψώνα» τους οι γνωστές φιγούρες του ενδοτισμού.
Άλλωστε σε αυτό αποβλέπει η συγκεκριμένη πρωτοβουλία Δημόσιας Διπλωματίας της Άγκυρας .
Η Άγκυρα γνωρίζει πολύ καλά την δημόσια συζήτηση που γίνεται στην Αθήνα με πρώην Πρωθυπουργούς, πρώην ΥΠΕΞ, προσωπικότητες της Ακαδημαϊκής Κοινότητας και δημοσιογράφους για το θέμα αυτό και επιδιώκει σοβαρή διάρρηξη του εθνικού μετώπου. ΄
Όλοι έχουν όνομα και τους γνωρίζουμε.
Βάζοντας το κεφάλι μας μέσα στο ανοικτό στόμα της τίγρης δεν μπορούμε όμως να κάνουμε διάλογο.
Πριν αρχίσουν λοιπόν οι «γνωστοί-άγνωστοι» που σπεύδουν κάθε φορά να χαιρετήσουν τις τουρκικές… «ειρηνευτικές» πρωτοβουλίες και που δημιουργούν σύγχυση με μισόλογα και βάζουν ψευτοδιλήμματα, ας μας πουν καθαρά και ξάστερα που λέει και ο λαός μας αν θέλουν διαπραγμάτευση με την Τουρκία για το αν οι Οινούσσες, η Παναγιά, οι Φούρνοι, το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι αλλά και πάνω από 147 μικρονησίδες και βραχονησίδες ανήκουν στην Ελλάδα.
Ας μας πουν «νέτα σκέτα» αν θέλουν να συζητήσουμε με την Τουρκία το αν πρέπει να ασκήσουμε το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας (Αρ. 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ) για τα νησιά μας στο Αιγαίο και αν πρέπει να τα αποστρατικοποιήσουμε όπως απαιτούν οι Τούρκοι
Η εξαναγκαστική πολιτική της Άγκυρας έχει πάρει πλέον συγκεκριμένη μορφή με εντατικοποιημένη την απειλή χρήσεως στρατιωτικής βίας και δυστυχώς στην Ελλάδα από αύριο κάποιοι και κάποιες θα βγουν και θα μας πουν ελάτε να συμβιβαστούμε μια και οι Τούρκοι αυτό θέλουν.
Είναι οι ίδιοι και οι ίδιες που αποκαλούν μοναχοφάηδες και μαξιμαλιστές όσους δεν επιθυμούν να ενδώσουν!
Οι Τούρκοι καλλιεργούν ένα κλίμα συμβιβασμού προκειμένου να μοιράσουμε κάτι που δεν τους ανήκει ή αποδέχονται.
Αυτό θέλουν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως ρεαλιστές;
Να συζητήσουμε σύμφωνα με την «αρχή του Καραγκιόζη», τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας… μισά – μισά.
Αν θεωρούν ότι πρέπει να «δώσουμε κάτι» για να κερδίσουμε μία πρόσκαιρη ηρεμία ας μας το πουν χωρίς περιστροφές.