ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Τη βαθιά της διασύνδεση με την διαπλοκή επιβεβαιώνει η κυβέρνηση με το νέο σχέδιο Ποινικού Κώδικα που προωθεί, αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αναλυτικότερα, με αφορμή τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας σε σχέση με το νέο σχέδιο Ποινικού Κώδικα που προωθεί η κυβέρνηση, το Τμήμα Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Η κυβέρνηση προχωρά ολοταχώς στην ολοκλήρωση του έργου της πλήρους αποδιάρθρωσης του ελληνικού νομικού συστήματος. Οι διαρροές – κατά τη συνήθη κυβερνητική πρακτική – των βασικότερων αλλαγών που σχεδιάζονται σε ένα από τα θεμελιώδη νομοθετήματα της ελληνικής έννομης τάξης, τον Ποινικό Κώδικα, είναι αποκαλυπτικές των κυβερνητικών προθέσεων.
Ως προς τη διαδικασία με την οποία επιχειρείται η εν λόγω τροποποίηση, αξίζει να υπογραμμίσουμε την προχειρότητα, την απουσία και του ελάχιστου επιστημονικού και κοινωνικού διαλόγου ενόψει μίας τόσο θεμελιώδους αλλαγής, αλλά και το γεγονός ότι είναι η πολλοστή τροποποίηση του εν λόγω Κώδικα, τη στιγμή που μόλις λίγες εβδομάδες πριν η κυβέρνηση πέρασε ήδη αποσπασματικές κομβικές αλλαγές με τον νόμο 4274/2014.
Δυστυχώς, όσο και αν πασχίζει να μας πείσει για το αντίθετο, η κυβερνητική πρακτική απέχει πολύ από τις αντίστοιχες διαδικασίες στην Ευρώπη, όπου η νομοθετική σταθερότητα και η ασφάλεια του δικαίου πράγματι ισχύουν, όπου οι μείζονες αλλαγές συζητούνται και σχεδιάζονται σε βάθος χρόνου, αντί να τραυματίζονται διαρκώς με εμβαλωματικές τροποποιήσεις τα μείζονα νομοθετήματα που αποτελούν πυλώνες της έννομης τάξης.
Ως προς δε την ουσία των ρυθμίσεων, αυτές έχουν ήδη συναντήσει την αντίδραση και των πολιτών και των φορέων της Δικαιοσύνης (υπενθυμίζουμε τις αντιδράσεις της Ένωσης Μελών του ΝΣΚ και της Ένωσης Εισαγγελέων).
Σε μία άνευ προηγουμένου αντιδημοκρατική επιλογή, η κυβέρνηση, με το νέο σχέδιο Ποινικού Κώδικα, επιβεβαιώνει τα δύο πράγματα που όλη η ελληνική κοινωνία γνωρίζει: Πρώτον, τη βαθιά της διασύνδεση με τη διαπλοκή και την αγωνιώδη προσπάθειά της να προστατεύσει και να αθωώσει το ήδη καταρρέον σύστημα της κλεπτοκρατίας, αφού η επιλογή της κατάργησης του ν. 1608/1950 στη δεδομένη χρονική συγκυρία δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά ως προς τη σκοπιμότητά της. Και δεύτερον, το γεγονός ότι η ίδια – στερούμενη προδήλως και της στοιχειώδους ακόμα δημοκρατικής νομιμοποίησης – καταφεύγει σε αντιδραστικές επιλογές που θυμίζουν άλλες, σκοτεινές για την ελληνική πολιτική ζωή εποχές, απειλώντας ακόμα και με ισόβια κάθειρξη τις φωνές που αμφισβητούν όχι το πολίτευμα, αλλά το ιδιότυπο σημερινό καθεστώς μνημονιακής εκτάκτου ανάγκης.
