ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Την επιρροή ακροδεξιών μητροπολιτών και ακραίων εσωκομματικών στοιχείων στους ΑΝΕΛ προς τον Πάνο Καμμένο αποκαλύπτει στο altsantiri.gr ο πρώην – πλέον – γραμματέας των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Γιάννης Μοίρας, με μια συνέντευξη – ποταμό.
Σημειώνει, δε, ότι όλοι αυτοί πίεζαν τον κ. Καμμένο να ρίξει την κυβέρνηση από τον Ιούνιο και καταλήγει στο ότι ο ίδιος βρίσκει πολλά σημεία συναντίληψης με τον ΣΥΡΙΖΑ και προβλέπει ότι ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα θα είναι για πολλά χρόνια κυρίαρχος σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Κύριε Μοίρα αποχωρήσατε από τους Ανεξάρτητους Έλληνες σε μια στιγμή που το πολιτικό σκηνικό «βράζει» από ανακατατάξεις και μετακινήσεις βουλευτών και στελεχών. Παρακολουθώντας τα κείμενα και τις παρεμβάσεις σας εδώ και πολύ καιρό, μπορώ να υποθέσω πως από πολύ χρόνο πριν είχε δημιουργηθεί ένα «ψυχολογικό χάσμα» ανάμεσα σε σα και τους ΑΝΕΛ. Πώς δημιουργήθηκε; Έχει πολιτικά, μόνον, χαρακτηριστικά;
«Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δημιουργήθηκαν το 2012 πάνω στην κόψη του διλήμματος «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο». Δίχως ξεκάθαρα ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Όμως το Νοέμβριο του 2014 και ενώ είχα ήδη εκλεγεί γραμματέας του κόμματος από τον Ιούνιο, λήφθηκε η απόφαση σε ένα Συνέδριο Θέσεων να υιοθετηθεί από το κόμμα ως ταυτότητα το Πατριωτικό Δημοκρατικό Κέντρο – έτσι ονομάστηκε.
Ήταν μία επιλογή την οποία πράγματι μπορούσα να υπηρετήσω.
Ως δημοσιογράφος που κάλυπτε το ρεπορτάζ της Ρηγίλλης θα θυμάστε άλλωστε ότι και στη ΝΔ ήμουν από τα κεντρώα στελέχη.
Ήταν επίσης μία επιλογή η οποία μας έφερνε πιο κοντά με τον ΣΥΡΙΖΑ, που από το 2014 φαινόταν ότι κάποια στιγμή μέσα στο 2015 θα συγκυβερνούσαμε.
Μετά τις διπλές εκλογές του 2015, ξεκίνησα να σκέφτομαι ότι η απόφαση για το Κέντρο ήταν προσχηματική.
Δεν εξηγείται αλλιώς ότι ο Πάνος Καμμένος παραχώρησε το δικαίωμα στον Δημήτρη Καμμένο να βγαίνει καθημερινά σε αντικυβερνητικά – το διανοείστε αυτό; – ΜΜΕ και να προάγει μία ατζέντα ακραία συντηρητική και ακραία δεξιά που δεν είχε καμιά σχέση με το Κέντρο και που συν τοις άλλοις προκαλούσε συνεχείς κραδασμούς και βίαιες αναταράξεις στο οικοδόμημα της συγκυβέρνησης.
Επίσης, με προβλημάτισε ότι όλες μου οι προσπάθειες να δώσω στο κόμμα ένα κεντρώο προφίλ, στυλ και χαρακτήρα υπονομεύονταν από μία ομάδα σκληρών δεξιών, οι οποίοι είχαν στήριξη από «πάνω».
Κάπως έτσι πήγαμε στο Τακτικό Συνέδριο του Νοεμβρίου του 2016, όπου ο Πάνος Καμμένος υπέδειξε στους συνέδρους που θα εκλέγονταν στο Εθνικό Συμβούλιο να πάμε ως κόμμα σε αλλαγή γραμματέα.
Ήταν μία κίνηση, την οποία του την καλλιέργησαν στο μυαλό και τη στήριξαν με φανατισμό στην πράξη, η ομάδα των σκληρών δεξιών που σας ανέφερα.
Πάντως, ο νέος γραμματέας που εξελέγη ήταν επίσης άνθρωπος κεντρώος και προοδευτικός και έτσι υπονομεύτηκε κι εκείνος με τον ίδιο τρόπο από τα ίδια πρόσωπα.
Ο ακραίος συντηρητισμός όμως που ήθελε ο Πάνος Καμμένος να έχουν οι ΑΝΕΛ φάνηκε και σε κυβερνητικό επίπεδο σε θέματα αιχμής, όπως οι σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας.
Η Ιδρυτική Διακήρυξη των ΑΝΕΛ (την οποία μπορείτε να διαβάσετε μέσα από την ιστοσελίδα του κόμματος) κάνει αναφορά στη διαχρονική αξία της Ορθοδοξίας και ταυτόχρονα στο δικαίωμα όλων μας στην ανεξιθρησκία και στον αυτοπροσδιορισμό. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει άραγε με αυτά; Κανένας!
Δεν λέει όμως, εκείνο το οποίο επέλεξε ως άποψη πρόσφατα ο Πάνος Καμμένος.
Δηλαδή, ότι σε μία σύγχρονη δυτική Δημοκρατία, ένα κοινοβουλευτικό δημοκρατικό κόμμα θα έπραττε στο ζήτημα του προσδιορισμού των σχέσεων Πολιτείας – Εκκλησίας, εκείνο το οποίο θα υπαγόρευε η απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου!
Κατ’ εντολή ιεραρχών, όπως είναι για παράδειγμα ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, δεν λειτουργούν ούτε οι πιο ακραίοι Συντηρητικοί σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Επομένως, γιατί σας δημιουργεί εντύπωση ότι τα δημόσια γραφτά μου εδώ και καιρό αποτύπωναν τις μεγάλες πολιτικές μου αποστάσεις από τέτοιες λογικές;»
Μεσολάβησε σε όλα αυτά που μου αναφέρατε και το Σκοπιανό. Ήταν εξάλλου το θέμα για το οποίο διαλύθηκε η συγκυβέρνηση. Ποια είναι η άποψή σας για τη θέση των ΑΝΕΛ και ποια ήταν και είναι η δική σας άποψη;
«Οφείλω να αναγνωρίσω στον Πάνο Καμμένο ότι ανέκαθεν υποστήριζε τη θέση «καμιά χρήση του όρου».
Είναι όμως μία θέση μαξιμαλιστική που καθίσταται ανεδαφική με βάση τα δεδομένα από το 1992 μέχρι σήμερα. Ας δούμε στα γρήγορα ποια είναι τα δεδομένα…
Το 1992 ο Σαμαράς δεν επέβαλλε τους δικούς μας όρους στην αναγνώριση ανεξαρτητοποίησης του γειτονικού μας κράτους από την πλευρά της Ευρώπης.
Έτσι γεννήθηκε επισήμως ένα νέο κράτος που δεν μπορούσε να μένει για πάντα ορφανό κι «αβάφτιστο».
Ειδικά μάλιστα όταν όλος ο κόσμος, μαζί και η Ελλάδα, το αναγνώριζαν ως «Μακεδονία» όλες τις δεκαετίες που ήταν συνιστώσα Δημοκρατία, μία από τις έξι συνολικά, στην Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία.
Περνώντας το 1993 η υπόθεση στον ΟΗΕ, ο Κώστας Μητσοτάκης παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να έχει εφαρμογή η απόφαση του Συμβουλίου Αρχηγών για καμιά χρήση του όρου «Μακεδονία», καθώς ο ΟΗΕ επιζητά πάντοτε έδαφος συνεννόησης και συμβιβασμού στα ζητήματα πάνω στα οποία κάνει διαιτησία.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Μητσοτάκης κινιόταν στη λογική διαπραγμάτευσης γύρω από μία «μικτή» – όπως την περιέγραφε – ονομασία.
Το 1995 αναγνωρίσαμε κράτος υπό την – προσωρινή έστω – ονομασία Former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM). Την ίδια στιγμή αποδεχτήκαμε ως πραγματικότητα τη διπλή ονομασία.
Έτσι, από τότε μέχρι πρόσφατα, 144 κράτη αναγνώρισαν διμερώς τη FYROM υπό τη συνταγματική της ονομασία Republic of Macedonia. Μαζί και ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία.
Όποιος έχει ταξιδέψει έξω, ξέρει ότι ολόκληρη η υφήλιος Macedonians τους αποκαλούν τους γείτονές μας.
Και η άποψη ότι όσο εμείς τους αποκαλούμε Σκόπια και Σκοπιανούς, δεν έχει σημασία πως τους αποκαλεί ολόκληρη η υφήλιος, ανήκει είτε σε ρομαντικούς ανθρώπους αλλά ανίδεους περί τα πολιτικά, είτε σε καριερίστες στην πατριδοκαπηλία.
Την περίοδο 2007-‘08 ο Κώστας Καραμανλής έθεσε ως βάση λύσης, προκειμένου να δεχτούμε ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, τη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes.
Όλοι τότε έλεγαν μπράβο του, που σήκωσε ανάστημα. Πού ήταν όμως τότε οι «Ελλαδέμπορες» και οι «Μακεδονομάχοι» για να διαμαρτυρηθούν και να κάνουν συλλαλητήρια για την πρόταση σύνθετης ονομασίας; Χώνευαν τα διακοποδάνεια και την αστακομακαρονάδα; Ή συνωστίζονταν μέσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για μία θέση στους κομματικούς μηχανισμούς και μία πρόσληψη στο ελληνικό δημόσιο;
Και φτάνουμε στην ημερομηνία 28/9/2014 που από το βήμα της 69ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, υπουργός Εξωτερικών του Αντώνη Σαμαρά, λέει ξεκάθαρα ότι θέση και πρόταση της Ελλάδας είναι επί λέξει η «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν τη λέξη Μακεδονία».
Τι έκανε λοιπόν σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα;
Πήρε το πλαίσιο του Βουκουρεστίου, στο οποίο μαζί με τη ΝΔ είχε συμφωνήσει και το ΠΑΣΟΚ και το ενίσχυσε με κάποια επιπλέον στοιχεία, ιδιαιτέρως σημαντικά:
Αλλαγή Συντάγματος της FYROM, Άρση του αλυτρωτισμού, Δικλείδες και διευκρινίσεις ως προς την ιστορία (ιδιαίτερα την αρχαία) και ως προς την ιθαγένεια και τη γλώσσα.
Θα τολμούσα λοιπόν να περιγράψω τις Πρέσπες ως «Βουκουρέστι Plus».
Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι η πιο ρεαλιστικά επωφελής λύση για όλους: Για την Ελλάδα, για τη FYROM και για την περιοχή μας.
Να σας ομολογήσω ότι ακόμη και πρόσφατα είχα κάποιες επιφυλάξεις ως προς τη χρήση γεωγραφικού προσδιορισμού. Ειδικά αν κανείς έδινε εθνοτική χροιά σε αυτόν.
Γιατί εδώ δεν μιλάμε για North Dakota, ή για North Carolina. Αλλά για North Macedonia, στην οποία «Μακεδονία» οι γείτονές μας έβλεπαν έθνος, όχι περιοχή.
Από την άλλη πλευρά όμως έρχονται να δεχτούν ότι σκέτη Μακεδονία είναι η δική μας Περιφέρεια, επιπλέον ότι «δένουν» με τα σλαβικά φύλα και τις διαλέκτους και ότι «μακεδονική» είναι η ιθαγένεια και όχι η εθνότητά τους και ακόμη, ότι δεν έχουν σχέση με το Μεγαλέξανδρο.
Και τώρα επιστρέφω στο 1993 και στις μεγάλες κινητοποιήσεις για το Σκοπιανό στις οποίες ήμουν οργανωτής και συγκεντρωσιάρχης σε ότι αφορά στους Έλληνες φοιτητές στις ΗΠΑ και την Ελληνοαμερικανική Νεολαία.
Τότε κυρίαρχα συνθήματα ήταν «Macedonia is Greece: Don’t Falsify History», «Η Μακεδονία είναι Ελλάδα: Μην παραχαράσσετε την Ιστορία».
Έρχονται λοιπόν τώρα οι γείτονες και λένε πως είναι Μακεδόνες Σλάβοι που δεν έχουν σχέση με το Μεγαλέξανδρο. Δεν είναι επιτυχία αυτό;
Με αυτά και με άλλα, ο Πάνος Καμμένος θα μπορούσε να βάλει στο πλάι την προσωπική του άποψη και να πάει σε κάτι άλλο, διαφορετικό, που ήταν το πιο ρεαλιστικά επωφελές για την Ελλάδα.
Φοβάμαι ότι παρασύρθηκε από το γεγονός ότι καριερίστες «Μακεδονομάχοι» και όψιμοι «πατριώτες» δημιούργησαν κλίμα έντασης, φανατισμού και ψηφοθηρίας ξεσηκώνοντας τον κόσμο.
Επίσης εγκλωβίστηκε εσωκομματικά από μία οργανωμένη κατάσταση, υπό τον αντιπρόεδρο Παναγιώτη Σγουρίδη, ότι αν πήγαινε συναινετικά στο Σκοπιανό, οι ΑΝΕΛ τάχα θα έχαναν τη βάση τους στη Βόρεια Ελλάδα.
Αυτά βέβαια δεν ισχύουν, διότι όταν Ιούλιο – Αύγουστο του 2015 οδηγήθηκε η κυβέρνηση, στην οποία και οι ΑΝΕΛ συμμετείχαν, στην αναγκαστική συνθηκολόγηση με τους εταίρους για το Γ’ Πρόγραμμα Στήριξης, τότε το κόμμα έχασε ένα μεγάλο κομμάτι της βάσης του στο Λεκανοπέδιο Αττικής κι αλλού καθώς στελέχη, μέλη και ψηφοφόροι ήταν εθισμένοι σε – μαξιμαλιστικά και πάλι – συνθήματα όπως «ούτε νεκροί δεν υπογράφουμε μνημόνια».
Το ξέρω γιατί ήμουν γραμματέας του κόμματος. Υπερασπιστήκαμε όμως την επιλογή της κυβέρνησης ως αναγκαία και απαραίτητη, συγκρατήσαμε την «αιμορραγία» σε στελέχη, μέλη και ψηφοφόρους και καταφέραμε να πάρουμε τον Σεπτέμβριο του 2015 ένα αποτέλεσμα που μας έβαζε για τέταρτη φορά στη Βουλή και για δεύτερη φορά στην κυβέρνηση.
Να αποκαλύψω επίσης ότι εκείνο που έχει χιλιοειπωθεί από τους ΑΝΕΛ, ότι τάχα η μη χρήση του όρου «Μακεδονία» αναφέρεται στην Ιδρυτική Διακήρυξη, είναι κάτι που δεν ισχύει.
Δεν έχετε παρά να μπείτε αυτή τη στιγμή στην ιστοσελίδα του κόμματος και να διαβάσετε την Ιδρυτική Διακήρυξη.
Υπάρχουν βέβαια αποφάσεις Συνεδρίου και Εθνικού Συμβουλίου, αλλά αυτές θα μπορούσαν να αλλάξουν με νεότερες αποφάσεις αν το επέλεγε και το εισηγούταν ο Πάνος Καμμένος.
Τέλος, θέλω να παρατηρήσω ότι αν πήγαινε ο Πάνος Καμμένος συναινετικά στο Σκοπιανό, τότε θα ήταν που θα εξέθετε ανεπανόρθωτα τη ΝΔ.
Διότι θα φαινόταν ότι οι ΑΝΕΛ στηρίζουν την εθνική γραμμή του Βουκουρεστίου και μάλιστα στην εμπλουτισμένη μορφή «Βουκουρέστι Plus» και την ίδια στιγμή ότι Μητσοτάκης – ΝΔ ανήκουν στο ίδιο «στρατόπεδο» εθνικιστών, λαϊκιστών και καιροσκόπων μαζί με Χρυσή Αυγή, Βελόπουλο, Καρατζαφέρη, Μπαλτάκο, Δημήτρη Καμμένο, Κρανιδιώτη, Φράγκο Φραγκούλη και όλα αυτά τα «φρούτα» της άκρας και της ακραίας Δεξιάς».
Κάνετε σημαντικές αποκαλύψεις. Πράγματα, που δεν έχουν ξανακουστεί. Φαντάζομαι ότι όπως αναφέρεται στην παραίτησή σας, αυτή η ταύτιση με την άκρα και την ακραία Δεξιά ήταν που ξεχείλισε για σας το ποτήρι και μετά από εφτά χρόνια παραιτηθήκατε.
«Το αναφέρω καθαρά στο email της παραίτησής μου προς τον Πάνο Καμμένο. Επιλογές που οδηγούν σε ταυτίσεις με την ακραία δεξιά δεν μπορούσα ούτε να τις ακολουθήσω, ούτε να τις υποστηρίξω.
Σας θυμίζω ότι εγώ ήμουν ο αναπληρωτής γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ που έγραφα στο επίσημο περιοδικό του κόμματος «Μετεξέλιξη» για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, για τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας, για την πολιτογράφηση και απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών.
Θέσεις μου διαχρονικές, για τις οποίες με στοχοποιούσαν οι ακραίοι μέσα στη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και ειδικά η ομάδα Βορίδη (που είχε θέσει μάλιστα και σχετικό θέμα για μένα στη Βουλή), ακροδεξιά sites και εφημερίδες, τα τελευταία χρόνια η Χρυσή Αυγή και φυσικά, κύκλοι μέσα από τους ΑΝΕΛ τα τελευταία χρόνια.
Έλπιζα μέχρι τελευταία στιγμή ότι υπήρχαν κάποιες ισχνές ελπίδες οι ΑΝΕΛ να πάνε αληθινά προς το Κέντρο.
Μέχρι που ο Πάνος Καμμένος εμφανίστηκε ως δημόσιος συνομιλητής και ως εν δυνάμει πολιτικός συνέταιρος με τον Μπαλτάκο, τον κολλητό του Κασιδιάρη και εκείνον που ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ περιέγραφε στις 10/7/2018 με tweet του ως τον «υποτακτικό conciliore (sic)» που σε συνεργασία με τον Δημήτρη Καμμένο πήγαιναν να του κάνουν ζημιά στο κόμμα.
Μαζί με αυτά, υπήρχαν και υπάρχουν και οι πληροφορίες για προσχώρηση του χρυσαυγίτη, Δημήτρη Κουκούτση, ο οποίος έχει εγκατασταθεί πλέον στα έδρανα της Βουλής στο ίδιο τηλεοπτικό και σκηνοθετικό κάδρο με τον Πάνο Καμμένο.
Επίσης, ήμουν σφόδρα αντίθετος στην αποχώρηση των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση.
Τι πιστεύω για το Σκοπιανό και για το τι θα έπρεπε για μένα να επιλέξουν οι ΑΝΕΛ, σας το εξήγησα πριν.
Τώρα, θα προσθέσω ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος ο Πάνος Καμμένος να κλωτσήσει την «καρδάρα» και να χύσει το… γάλα, αφήνοντας πίσω του την σπουδαία δουλειά που έκανε ο ίδιος ως υπουργός Άμυνας και τη σπουδαία δουλειά που έκαναν οι υπουργοί Κουντουρά, Κόλλια-Τσαρουχά, Κόκκαλης, Κουίκ, Μαυραγάνης, Χρυσοβελώνη.
Αντί να πήγαιναν οι ΑΝΕΛ στις εκλογές ως παρόντες και συμμετέχοντες στην κυβέρνηση και με όπλα τους το κυβερνητικό έργο που θα παρέδιδαν, τώρα πηγαίνουν με μοναδικό επιχείρημα το Σκοπιανό.
Δίχως μάλιστα καν να τους το πιστώνουν οι ακραίοι δεξιοί, δεδομένου ότι το κόμμα δεν είχε ρίξει την κυβέρνηση Ιούνιο του 2018!
Επίσης, επαναλαμβάνω και σε εσάς εκείνο που ανέφερα την περασμένη Τετάρτη στο ραδιοφωνικό News 24/7 και στους Σεραφείμ Κοτρώτσο και Έλλη Τριανταφύλλου, ότι υπήρχαν από τον Ιούνιο του 2018, με την πρόταση μομφής της ΝΔ, ισχυρές εσωκομματικές πιέσεις από οργανωμένες ομάδες όχι απλά για να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση οι ΑΝΕΛ, αλλά να την έριχναν κιόλας!
Ευτυχώς, υπήρχε κι ένα κόντρα ρεύμα από τους υπουργούς και βουλευτές, οι οποίοι πρόσφατα έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, από τον τότε γραμματέα Θύμιο Δρόσο κι από εμένα ως γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού και πρώην γραμματέα του κόμματος.
Δόξα τω Θεό που ο Πάνος Καμμένος υπάκουσε όχι φυσικά σε εμάς, αλλά στη λογική, παρέμεινε στην κυβέρνηση και βγήκαμε ως χώρα στο ξέφωτο εκτός μνημονίων.
Ο τρίτος λόγος είναι οι επιθέσεις στην κυβέρνηση, της οποίας οι ΑΝΕΛ ήταν αναπόσπαστο κομμάτι για τέσσερα ολόκληρα χρόνια και προσωπικά στον πρωθυπουργό, τον «καλύτερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης» που έλεγε ο Πάνος Καμμένος τον Ιούλιο, ο οποίος αίφνης μετατράπηκε σε «ανήθικο που εξαπάτησε τον εταίρο».
Αυτό συνετέλεσε καθοριστικά στην τελική μου απόφαση, γιατί οι αιχμές και οι κατηγορίες του Πάνου Καμμένου προς τον Αλέξη Τσίπρα είναι ένα αντιπολιτευτικό βάθρο το οποίο χρησιμοποιούν Μητσοτάκης και ΝΔ για να πατήσουν πάνω του.
Εγώ δεν έφυγα από τη ΝΔ για τα μνημόνια.
Η πείρα και το ένστικτό μου μου ψιθύριζαν ότι κάποια στιγμή ακόμη και οι αντιμνημονιακοί θα εισχωρούσαν αναγκαστικά στη διαδικασία εφαρμογής κάποιου είδους μνημονίου.
Αλλά έφυγα για δύο βασικούς λόγους: την στροφή προς την ακραία Δεξιά λόγω Σαμαρά, καθώς και την οικογενειοκρατία και τον εκμαυλισμό του πολιτικού και του δημόσιου βίου από τα κομματικά «τζάκια» και τα οργανωμένα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα.
Τώρα βλέπω δυστυχώς τους ΑΝΕΛ να πηγαίνουν στην ακραία Δεξιά και ταυτόχρονα να χρησιμεύουν – άθελα θέλω να ελπίζω – στην επιστροφή της οικογενειοκρατίας, των κομματικών τζακιών και των οργανωμένων πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων.
Σε αυτό το πράγμα θα σταθώ απέναντι. Ο πατέρας μου κι εγώ γνωρίσαμε πρωθυπουργό Μητσοτάκη.
Τώρα υπάρχει ένας άλλος Μητσοτάκης που θέλει να γίνει πρωθυπουργός σε μένα και στα παιδιά μου.
Και πιθανώς κάποιο παιδί ή ανήψι του θα θέλει αύριο – μεθαύριο να γίνει πρωθυπουργός στα παιδιά μου και στα εγγόνια μου.
Αυτή η αλυσίδα πορφυρογέννητων που απαιτούν και θέλουν να επιβάλλουν ότι μία χώρα και ένας λαός είναι τσιφλίκι που τους ανήκει, αποτελεί φαινόμενο φερμένο από το μακρινό παρελθόν που υπήρχαν οι δυναστείες ή από τριτοκοσμικά πολιτικά καθεστώτα. Και πρέπει επιτέλους να σταματήσει!
Κλείνοντας, να σας αποκαλύψω και κάτι άλλο. Βλέποντας κατά που οδεύει η κατάσταση, είχα παραιτηθεί από τις 21/10/2018 από γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού.
Απλά φρόντισα να μην λάβει δημοσιότητα εκείνη η παραίτηση, μήπως και υπό συνθήκες ηρεμίας κατάφερναν το κόμμα και ειδικά ο Πάνος Καμμένος να κατέληγαν σε διαφορετικές -από τις σημερινές – επιλογές».
Είστε πολύ έμπειρος στα πολιτικά μονοπάτια. Με βάση αυτήν σας την εμπειρία πώς σχολιάζετε τη συνολική κινητικότητα στον πολιτικό χάρτη; Την πρωτοβουλία των έξι βουλευτών, την ουσιαστική διάλυση τριών κομμάτων σε τέσσερα χρόνια;
«Οι έξι βουλευτές στηρίζουν μία κυβέρνηση η οποία έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, την έσωσε από τα δεσμά του ΔΝΤ, βάστηξε την κοινωνία όρθια, συντρέχει και ενισχύει τις ευπαθείς ομάδες με μέτρα ενίσχυσης που είναι συμβατά με τα δημοσιονομικά μας.
Μία κυβέρνηση που βγάζει την Ελλάδα στις ξένες αγορές, χτίζει για τη χώρα προφίλ αξιοπιστίας που προσελκύει επενδυτές.
Μία κυβέρνηση που πρωταγωνιστεί στις Διεθνείς Σχέσεις, πολιτικές και οικονομικές.
Έχετε άλλοτε δει την Ελλάδα να συνεργάζεται τόσο ισορροπημένα με ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία;
Να στήνει η ίδια περιφερειακές συμμαχίες με κράτη όπως Ισραήλ – Αίγυπτο – Ιορδανία, Βουλγαρία – Ρουμανία – Σερβία;
Μία κυβέρνηση που κλείνει, με εθνικά επωφελή για εμάς τρόπο, ανοικτά θέματα δεκαετιών που αλλοίωναν διαρκώς τη διεθνή μας εικόνα και μας παρουσίαζαν ως φοβικούς και εσωστρεφείς;
Επίσης μία κυβέρνηση που φέρνει διαφάνεια και υγεία στο δημόσιο βίο; Λοιπόν, αυτή την κυβέρνηση κάνουν καλά και την στηρίζουν οι έξι βουλευτές.
Μου μιλήσατε για τα κόμματα που διαλύονται. Το Ποτάμι μπορούσε να είναι ένα βιώσιμο κόμμα αν παρέμενε αυτόνομο και φιλελεύθερο.
Πιστεύω πως του κόστισε το διαρκές πολιτικό φλερτ με τη ΝΔ των Μητσοτάκη – Σαμαρά – Γεωργιάδη – Βορίδη και μαζί, η απόφαση να μπει στο ΚΙΝΑΛ.
Η Ένωση Κεντρώων είναι ένα άθυρμα της κυκλοθυμικότητας και του λαϊκισμού του προέδρου της και αυτό είναι που πληρώνει.
Υπάρχει στο YouTube βίντεο του Βασίλη Λεβέντη στο Extra3.
Όχι παλιό, σχετικά πρόσφατο. Εμφανίζεται να λέει ότι πρέπει να πάμε σε λύση συμβιβασμού στο Σκοπιανό, με σύνθετη ονομασία, διότι σε κάθε άλλη περίπτωση οι γείτονές μας μόνο οφέλη αποκομίζουν.
Προσθέτει μάλιστα ότι όποιος υποστηρίζει τη θέση για καμιά χρήση του όρου Μακεδονία, ξεπέφτει πολιτικά στο επίπεδο του Καρατζαφέρη και του Παπαθεμελή.
Σήμερα φωνάζει όχι σε οποιαδήποτε χρήση του όρου, το παίζει «Μακεδονομάχος» και καταριέται τους «προδότες» της κυβέρνησης.
Για τους ΑΝΕΛ, τα είπαμε αναλυτικά πιο πριν.
Πάντως, μην παριστάνουν κάποιοι ότι τάχα τώρα υπάρχει κινητικότητα κι ότι αυτή προκαλείται από την κυβέρνηση.
Η ΝΔ δεν απήγαγε Μάρκου, Φωτήλα, Θεοχάρη από το Ποτάμι και τώρα τους Αμυρά, Ψαριανό, τον Κατσιαντώνη από την ΕΚ, παλιότερα τον Οικονόμου από τη ΔΗΜΑΡ και τους Γεωργιάδη, Βορίδη, Πλεύρη από το ΛΑΟΣ;
Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ δεν απήγαγε τον Καρρά από την ΕΚ, τους Μπαργιώτα, Ιλχάν Σαμπρή Αχμέτ από το Ποτάμι;
Οι ΑΝΕΛ δεν πήραν τον Φωκά από την ΕΚ και δεν μιλούν με τον Κουκούτση της ΧΑ;
Ποιοι τους πείραξαν τελικά; Οι Κουντουρά, Κόκκαλης, Παπαχριστόπουλος, Ζουράρις, Παπακώστα και Δανέλλης;
Να σας πω τι τους πειράζει;
Ότι οι έξι βουλευτές στήριξαν και στηρίζουν την κυβέρνηση και τον Τσίπρα ενάντια σε όλους εκείνους οι οποίοι επί σαράντα χρόνια λεηλάτησαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα και τους Έλληνες και που τώρα θέλουν να επιστρέψουν».
Ήταν οι ΑΝΕΛ κόμμα-κύημα της κρίσης, το οποίο απλώς εξήντλησε την αναγκαιότητα του, καθώς βγαίνουμε από αυτήν; Όπως μεταλλάσσεται ο χώρος Κεντροδεξιάς-Δεξιάς, δεν θα μπορούσαν να παίξουν έναν ρόλο;
«Σίγουρα εξήντλησε την πολιτική αποστολή του στο πλαίσιο του διπόλου «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο».
Προσέξτε όμως τι γίνεται, η ΝΔ και ο Μητσοτάκης παρασύρονται ολοένα και πιο δεξιά με την ατζέντα που επιβάλλουν οι Γεωργιάδης, Βορίδης και τελικά πάνε και πέφτουν πάνω στους Βελόπουλο,
Καρατζαφέρη, Μπαλτάκο, Δημήτρη Καμμένο, Κρανιδιώτη κλπ., οι οποίοι με τη σειρά τους πάνε και πέφτουν πάνω στη Χρυσή Αυγή.
Στην «πολυκατοικία» της ακραίας και της άκρας Δεξιάς επικρατεί αληθινός συνωστισμός και εκεί είναι που διεκδικεί ρόλο βασικού ιδιοκτήτη η ΝΔ.
Την ίδια ώρα, στο χώρο της ήπιας μετριοπαθούς Κεντροδεξιάς και του Κέντρου υπάρχουν κενά και ευκαιρίες ως προς τη δημιουργία ενός φορέα που θα μπορούσε να στεγάσει και να εκφράσει τους ήπιους μετριοπαθείς κεντροδεξιούς και τους κεντρώους πολίτες και ψηφοφόρους.
Θα μπορούσαν οι ΑΝΕΛ και ο Πάνος Καμμένος να καταλάβουν αυτό τον χώρο και να έχουν ήδη διασφαλίσει ένα ποσοστό από 4-5% και πάνω όπως το υπολογίζω.
Αυτό ήταν εκείνο το οποίο εγώ προσωπικά ήθελα, επιζητούσα και υπηρετούσα.
Τελικά πήγαν κι αυτοί να διεκδικήσουν μία γκαρσονιέρα ή ένα δυαράκι στην πολυκατοικία που σας ανέφερα, μαζί με όλους τους υπολοίπους. Θα τα καταφέρουν; Άγνωστο!
Προσωπικά, θα ευχόμουν όσο λίγα άλλα, να είναι παρών ο Πάνος Καμμένος στην επόμενη Βουλή.
Ασχέτως αν του καταλογίζω λάθη, δεν παύω να πιστεύω ότι αγαπάει με πάθος και αφοσίωση την Ελλάδα και τους Έλληνες, ότι δεν θα προκαλούσε ποτέ εσκεμμένα κακό στη χώρα και τον λαό.
Και όσο για τα λάθη, προέρχονται από αστοχία σκέψης και αποφάσεων και πάνω από όλα – και το υπογραμμίζω αυτό – από κακές συμβουλές και κακές υπηρεσίες, λάθος συνομιλητών και λάθος συμβούλων, όχι από δόλο, πονηρία, ή ιδιοτέλεια.
Δεν μπορώ να σκεφτώ τη Βουλή χωρίς τη φωνή του Πάνου Καμμένου.
Και να σας πω και κάτι άλλο; Διαβάζοντας τον Κανονισμό, εγώ καταλαβαίνω ότι αναφέρεται σε αρχική συγκρότηση, όχι διατήρηση Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Εκτιμώ πως η σχετική γνωμοδότηση και η σχετική απόφαση ήταν όχι απαραιτήτως σκόπιμες, πόσο μάλλον «πραξικοπηματικές», αλλά θα έλεγα άστοχες και άδικες.
Εκτίμησή μου είναι ότι αν δεν υπάρξει άμεση ίδρυση νέου φορέα στο χώρο Κέντρου – Κεντροδεξιάς, τότε οι πολίτες και ψηφοφόροι θα σπάσουν σε τρία κομμάτια: κάποιοι θα πάνε από συνήθεια ή συμφέρον προς τη ΝΔ, κάποιοι θα προτιμήσουν την αποχή, το λευκό, το άκυρο, ή κάποια τυχαία επιλογή στην κάλπη, ενώ κάποιοι άλλοι – αρκετοί σε μέγεθος και αριθμό από ότι ακούω, μαθαίνω και υπολογίζω – θα ψηφίσουν κατευθείαν Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αθόρυβα δίχως να το διαλαλούν».
Συνεργαστήκατε επί τετραετία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, στο πλαίσιο μιας κυβερνητικής συλλειτουργίας. Ποια είναι η εμπειρία σας από αυτήν την συνύπαρξη; Η εμπειρίας σας αυτή μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στο επόμενο πολιτικό σας βήμα;
«Με τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και με το ίδιο το κόμμα κεντρικά, πέρα από μία άριστη συνεργασία που είχα μαζί τους τόσο ως γραμματέας και στέλεχος των ΑΝΕΛ, όσο και ως εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος Αττικής από την Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά, μας ενώνουν πολλές κοινές ιδέες, κυρίως σε ότι αφορά σε θέματα Δημοκρατίας, κοινωνικών δικαιωμάτων και κοινωνικών ελευθεριών.
Έχουμε επίσης βρεθεί συνοδοιπόροι και συναγωνιστές σε διάφορα μέτωπα μάχης ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό.
Για να είμαι ειλικρινής στην αρχή με αντιμετώπιζαν με επιφύλαξη ως ένα στέλεχος ερχόμενο από το ίδιο κόμμα με τον Δημήτρη Καμμένο.
Τελικά χαλάρωσαν, χαριτολογώντας το λέω, όταν συνειδητοποίησαν ότι έχουν να κάνουν με τον Γιάννη Μοίρα που υπήρχε πολιτικά και πριν τους ΑΝΕΛ, προωθούσε άλλοτε μία προοδευτική ατζέντα εντός της ΝΔ, πάντα στο μέτρο των προσωπικών δυνατοτήτων, ήταν ως φοιτητής στη Μεγάλη Βρετανία μέλος του Anti-Nazi League, ήταν πιο πριν αρχισυντάκτης στην ημερήσια εφημερίδα «Πρωινή» της Νέας Υόρκης, που ήταν η προοδευτική φωνή ενημέρωσης της Ομογένειας και το αντίπαλο δέος απέναντι στον υπερσυντηρητικό «Εθνικό Κήρυκα» και που ως μαθητής της Ιωνιδείου στον Πειραιά σύχναζε στο υπόγειο καφενείο του Τάκη και στην καφετέρια Bolero, παρακείμενη στην γνωστή «Πασαρέλα», στέκια των νέων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και τα δύο.
Έχω μία εκτίμηση στα στελέχη και στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και παρακολουθώ με ενδιαφέρον τι επιθυμεί και επιδιώκει να κάνει στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας σε ότι αφορά στη γενικότερη επαναδιάταξη του πολιτικού χάρτη.
Θα διευρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ότι αφορά πρόσωπα και ομάδες; Και ως που εκτείνεται το λεγόμενο Προοδευτικό Μέτωπο;
Μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τέλος; Ή καλύπτει και το Κέντρο, διεισδύοντας και λίγα μέτρα μέσα στις παρυφές της ήπιας μετριοπαθούς Κεντροδεξιάς;
Αυτά όλα δεν έχουν ακόμη απαντηθεί.
Εγώ έχω σχέσεις φιλίας και αμοιβαίας εκτίμησης με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του και ταυτόχρονα, συνομιλώ με κύκλους και πρόσωπα στο χώρο του Κέντρου και ήπιας μετριοπαθούς Κεντροδεξιάς, αλλά δεν κατατρέχομαι από άγχη ή αγωνίες να ενταχτώ κάπου εδώ και τώρα.
Όταν έφυγα από την ακραία δεξιά ΝΔ του Σαμαρά, έμεινα δύο χρόνια «άστεγος» από κόμμα μέχρι να δημιουργηθούν οι ΑΝΕΛ.
Θα το έκανα ξανά, μένοντας όμως πάντοτε ενεργός, δραστήριος και παρεμβατικός μέσα στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Μην με ρωτήσετε μόνο αν θα φτιάξω δικό μου πολιτικό κόμμα, γιατί κοντεύουμε τελευταία να έχουμε πιο πολλά πολιτικά κόμματα από ότι γυράδικα και τυροπιτάδικα. Πλάκα κάνω, μην το πάρετε τοις μετρητοίς».
Πως κρίνετε την άνεση, όπως φαίνεται, με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας διεισδύει στο χώρο της Ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς, αλλά και τη σημερινή εικόνα των διαδόχων σχημάτων του ΠΑΣΟΚ σε εγχώριο επίπεδο;
«Μέσα σε λίγους μήνες το ΚΙΝΑΛ έγινε ξανά Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Δημοκρατική Συμπαράταξη, ξανά ΠΑΣΟΚ.
Και όπως το πάει η Φώφη Γεννηματά με τις εμμονές που εκδηλώνει ενάντια στον Τσίπρα και την εξάρτηση που απροκάλυπτα φανερώνει ότι διατηρεί σε σχέση με τη ΝΔ, σύντομα τη βλέπω να μην μπορεί να γεμίσει ούτε mini-bus με τους βουλευτές και τα στελέχη της.
Σε ρυθμούς εκατοντάδων τρέχουν οι παραιτήσεις και αποχωρήσεις από το κόμμα της, αν και τα ΜΜΕ δεν μεταδίδουν ποτέ καμιά είδηση σχετικά.
Στις εκλογές βλέπω να δίνει μάχη προκειμένου να πετύχει ένα ασφαλές ποσοστό εισόδου στη Βουλή. Σε αυτό τον χώρο, της Κεντροαριστεράς και του παλαιού ΠΑΣΟΚ, προελαύνει και κυριαρχεί ο Αλέξης Τσίπρας.
Ανάλογη είναι η απήχηση που έχει και στον χώρο της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς. Το ξέρετε ότι για τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν γι’ αυτούς πλέον ΠΑΣΟΚ – Γεννηματά, αλλά μόνο ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρας, έτσι δεν είναι;
Βλέπω μάλιστα ο πρωθυπουργός να κερδίζει ακόμη περισσότερους πόντους σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, δεδομένου ότι η Κεντροαριστερά στην Ευρώπη και στον κόσμο παρουσιάζει έλλειμμα από ηγεσία και έλλειψη από ηγέτες και νομίζω ότι ήδη ο Τσίπρας καταξιώνεται σε ένα τόσο υψηλό –πράγματι – επίπεδο.
Βλέπετε με πόση άνεση και φυσικότητα στέκεται και συνομιλεί δίπλα σε Ομπάμα, Τραμπ, Μέρκελ, Μακρόν κ.α.
Είναι και η ραγδαία άνοδος της ακραίας και της άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη και στον κόσμο (φυσικά και στην Ελλάδα) που κάνει ακόμη πιο επείγουσα και αναγκαία την παρουσία και δράση προσώπων και προσωπικοτήτων σαν τον Τσίπρα.
Ίσως βρισκόμαστε ακόμη στην αρχική φάση της πορείας και της εξέλιξής του και να τον δούμε στη συνέχεια να αναλαμβάνει στο εξωτερικό ακόμη πιο σημαντικές πρωτοβουλίες και ακόμη πιο διακεκριμένους ρόλους. Εξάλλου είναι μόλις 43 ετών, το μέλλον βρίσκεται ολόκληρο μπροστά του».
