ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Τις ελληνικές θέσεις σε σχέση με το προσφυγικό ζήτημα παρουσίασε στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου o υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δημήτρης Βίτσας, έπειτα από σχετική πρόσκληση που έλαβε, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πρόσφυγα.
Ο κ. Βίτσας εξέφρασε την άποψη ότι η ευρωπαϊκή συνεργασία στο προσφυγικό ζήτημα θα πρέπει να έχει τρεις άξονες: νόμιμες και ασφαλείς οδούς για τους πρόσφυγες, κυρίως μέσω προγραμμάτων επανεγκατάστασης, ένα δίκαιο και βιώσιμο κοινό σύστημα ασύλου που θα μπορεί να αντιμετωπίζει τις κρίσεις και ενίσχυση της συνεργασίας με τρίτες χώρες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι γενεσιουργοί αιτίες της μετανάστευσης.
Ο υπουργός σημείωσε πως «η κοινή ευρωπαϊκή πορεία αναζητεί και απαιτεί συνεχή διάλογο και συμβιβασμούς», υπογραμμίζοντας παράλληλα πως οι όποιοι συμβιβασμοί, θα πρέπει να γίνονται σε μια «κοινά παραδεκτή βάση», αλλιώς «γυρνάμε στην αρχή, χωρίς κοινές αξίες, κοινούς κανόνες και συνθήκες».
Σχετικά με την αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου, εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη της ελληνικής πλευράς στη θέση του Ευρωκοινοβουλίου, σημειώνοντας ότι σε μεγάλο βαθμό είναι ταυτόσημη με την ελληνική.
Ωστόσο, αναγνώρισε ότι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς κάποιες χώρες προωθούν τη «μη λύση».
Όπως εξήγησε, η ελληνική πλευρά υποστηρίζει τις προσπάθειες της βουλγαρικής προεδρίας να υπάρξει συμβιβασμός και θεωρεί πως, παρά τις διαφορετικές απόψεις, το προτεινόμενο κείμενο αποτελεί βάση για συζήτηση.
Αναφέρθηκε, επίσης, στη συνεργασία των χωρών πρώτης υποδοχής, οι οποίες διατύπωσαν 13 κοινές θέσεις, από τις οποίες τέσσερις έγιναν δεκτές.
Ο κ. Βίτσας αναφέρθηκε στις προσπάθειες της Ελλάδας να βελτιώσει τις συνθήκες υποδοχής και διαμονής των προσφύγων, αλλά και την επιτάχυνση των διαδικασιών, προκειμένου να αποσυμφορηθούν η Λέσβος και η Σάμος.
Ερωτηθείς, τέλος, για το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν hot spot εκτός Ευρώπης, δήλωσε την αντίθεσή του, εκφράζοντας την άποψη ότι πρόκειται για μια προσπάθεια «αλλαγής της ατζέντας», από τη συζήτηση για την «αλληλεγγύη και τον επιμερισμό ευθυνών, στη θωράκιση και τον φόβο».
