ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ως Ισραηλινός και Εβραίος, η Ιερουσαλήμ έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, όπως και στην καρδιά όλων των Εβραίων του κόσμου.
Για κάποιους για λόγους θρησκευτικούς και για άλλους για λόγους ιστορικούς. Για τον εβραϊκό λαό, η Ιερουσαλήμ ήταν, είναι και θα είναι η αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Γι’ αυτό και μας προκαλεί φρίκη όταν ένας ακροδεξιός πολιτικός προσπαθεί να ξεπλύνει τον αντισημιτισμό του αρθρογραφώντας υπέρ της μεταφοράς της πρεσβείας των ΗΠΑ στην ιερή αυτή πόλη.
Ακόμα και για τον πιο αγαθό, είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει ότι εν μέσω όλων των δυσκολιών και των έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων που διατρέχουν την ελληνική πολιτική ζωή, ξαφνικά ο Μάκης Βορίδης, με το γνωστό ρατσιστικό βιογραφικό και τις νεοναζιστικές σχέσεις, έχει την ακατανίκητη επιθυμία αλλά και τον χρόνο να ασχοληθεί με το θέμα της μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας στο Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ!
Φαίνεται ότι οι επικοινωνιολόγοι του Μάκη Βορίδη τού είπαν ότι με τις τόσο στενές σχέσεις που η Ελλάδα έχει συνάψει με το Ισραήλ, ο αντισημιτισμός δεν πουλάει πλέον και ότι πρέπει να βρει τρόπο να ξεχάσουν οι Εβραίοι το ποιος πραγματικά είναι.
Όμως, εμείς οι Εβραίοι δεν ξεχνούμε ποτέ. Γι’ αυτό άλλωστε γυρίσαμε στην πατρίδα μας ύστερα από 2.000 χρόνια διασποράς και γι’ αυτό κυνηγάμε ακόμα και τους τελευταίους εν ζωή ναζί, ακόμα και αν έχουν περάσει τα 100.
Δεν ξεχνάμε λοιπόν ότι ως μαθητής ο Βορίδης κυκλοφορούσε με το «Ο Αγών Μου» του Χίτλερ, ότι ίδρυσε τη νεοναζιστική, αντισημιτική οργάνωση «Ελεύθεροι Μαθητές», ότι ως φοιτητής ίδρυσε τη φασιστική οργάνωση «Φοιτητική Εναλλακτική», το ότι διαδέχθηκε τον Μιχαλολιάκο ως γραμματέας της Νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ, ότι με μέντορα και καθοδηγητή τον Λεπέν ίδρυσε το ρατσιστικό κόμμα Ελληνικό Μέτωπο που είχε για σλόγκαν το ρατσιστικό «κόκκινη κάρτα στους μετανάστες», το ότι στις εθνικές εκλογές του 2000 ένωσε το κόμμα του με αυτό του αυτοαποκαλούμενου νεοναζί και αντισημίτη Κώστα Πλεύρη και ότι μπήκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο με το αντισημιτικό κόμμα του Καρατζαφέρη, ο οποίος υποστήριζε ότι «τα χέρια του Εβραίου μυρίζουν αίμα» και ότι στην τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου δεν σκοτώθηκε κανένας Εβραίος γιατί όλοι τους είχαν ειδοποιηθεί να μην πάνε στη δουλειά τους…
Και φυσικά δεν ξεχνάμε την έντεχνη αμφισβήτησή του ως προς την αυθεντικότητα του ημερολογίου της Αννας Φρανκ.
Το ότι η προσπάθεια ξεπλύματος του Βορίδη έχει αρωγό την ιστορική εφημερίδα «Καθημερινή», σίγουρα θα ξάφνιασε πολλούς.
Όμως εμένα δεν μου προκαλεί εντύπωση διότι ο διευθυντής της συγκεκριμένης εφημερίδας με είχε πάρει προσωπικά τηλέφωνο, στις 10 Νοεμβρίου του 2011, όταν η εβραϊκή κοινότητα της Γερμανίας είχε στείλει επιστολή διαμαρτυρίας στον Λουκά Παπαδήμο για την υπουργοποίηση του Βορίδη.
Μου είχε ζητήσει, «για το καλό της χώρας», να κάνω ό,τι μπορώ για να μην υπάρχουν τέτοιου είδους διαμαρτυρίες.
Φυσικά και η απάντησή μου δεν του άρεσε καθόλου.
Όμως η απάντησή μου τιμούσε τη μνήμη των έξι εκατομμυρίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος και στη μνήμη αυτών, εμείς οι Εβραίοι, δεν ξεπλένουμε ρατσιστές και αντισημίτες.
Το κορυφαίο ατόπημα του Λουκά Παπαδήμου και ιδιαίτερα του Αντώνη Σαμαρά που εγκαινίασαν το «ξέπλυμα» του Βορίδη, θα το κρίνει η Ιστορία.
Τις εφημερίδες και τους αρχισυντάκτες που προσπαθούν να ολοκληρώσουν το ξέπλυμα αυτό, ας τους κρίνουν οι αναγνώστες τους.
Το δε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να σκεφτεί αν ο φιλελευθερισμός συνάδει με το βιογραφικό του Μάκη Βορίδη και αν η «βοριδοποίηση» του κόμματος είναι αυτή που επιτρέπει απαράδεκτα ρατσιστικά παραληρήματα σαν αυτό του βουλευτή Δαβάκη κατά των Ρομά συμπατριωτών μας.
Αυτό που όμως είναι βέβαιο, είναι ότι ο εβραϊκός λαός δεν μοιράζει συγχωροχάρτια με αντάλλαγμα ανειλικρινή αρθρογραφία και όψιμες απόψεις προφανούς σκοπιμότητας.
*Με αφορμή το άρθρο του Μάκη Βορίδη στη χτεσινή «Καθημερινή» υπέρ της απόφασης Τραμπ για μεταφορά στην Ιερουσαλήμ της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Ισραήλ
