ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η πλειονότητα των δημοκρατικών ψηφοφόρων θέλει για σύμμαχο τις ΗΠΑ ενώ οι νεοφιλελεύθεροι σημειώνουν τα υψηλότερα ποσοστά γερμανοφιλίας. Αυτά τα αποκαλυπτικά στοιχεία καταγράφει δημοσκόπηση της ΚΑΠΑ RESEARCΗ, με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού στο σύνολό του να επιλέγει ΗΠΑ αντί Ευρωπαίων ή ακόμα και Ρώσων.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι τάσσονται υπέρ της στρατηγικής προσέγγισης πρωτίστως με τις ΗΠΑ και μετά με όλους τους άλλους.
Πιο συγκεκριμένα, καλούμενοι να απαντήσουν στην ερώτηση «Αυτή την περίοδο, με ποια ή ποιες χώρες θα πρέπει να είναι σύμμαχος η Ελλάδα;», οι συμμετέχοντες «ψηφίζουν» τις ΗΠΑ σε ποσοστό 54%, με τη Ρωσία να ακολουθεί στη δεύτερη θέση με 47%, και την Κίνα ακόμη πιο πίσω, στο 39%.
Την πεντάδα των προτιμητέων συμμάχων έρχονται να συμπληρώσουν η Γαλλία (με 36,5%) και η Γερμανία (με 33%).
Το πιο εντυπωσιακό είναι, ωστόσο, ότι ακόμη και στις τάξεις των υποστηρικτών του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, και παρά την όποια «παράδοση» αντιαμερικανισμού της σοσιαλιστικής δημοκρατικής παράταξης, η χώρα που προτιμάται ως σύμμαχος (από το 56% των ερωτηθέντων) είναι και πάλι οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Μεταξύ των υποστηρικτών του κυρίου Μητσοτάκη από την άλλη, το ποσοστό όσων προκρίνουν μια συμμαχία με την Ουάσιγκτον ανεβαίνει στο 75%.
Όμως -και εδώ είναι το σημαντικό που κάνει τη διαφορά- η Γερμανία δείχνει να είναι πολύ πιο αγαπητή στους ψηφοφόρους του κυρίου Μητσοτάκη (σε ποσοστό 57,5%) από ό,τι στους ψηφοφόρους του κυρίου Τσίπρα (23,5%) οι οποίοι αντιθέτως δείχνουν να προτιμούν ως σύμμαχο στην Ευρώπη τη Γαλλία (με 48%).
Η άνοδος των ποσοστών του φιλοαμερικανισμού στη δημοκρατική παράταξη, που μέχρι και πριν την κρίση ήταν «αμερικανοσκεπτικιστική», είναι αυτή που δίνει στις ΗΠΑ την πρώτη θέση μεταξύ εκείνων που οι Έλληνες θέλουν για συμμάχους. Στη συντηρητική παράταξη ο παραδοσιακός της φιλοαμερικανισμός παραμένει υψηλός αλλά ο απειλείται από τη γερμανοφιλία των φιλελέδων που είναι υψηλότατη.
Στην έρευνα αυτή καταγράφεται σαφέστατα η πολιτική ωριμότητα του λαού της δημοκρατικής παράταξης σε σχέση με τον κόσμο της δεξιάς, αφού φαίνεται ότι επιλέγει συμμάχους σύμφωνα με τα συμφέροντα της πατρίδας και όχι σύμφωνα με τα συμφέροντα της παράταξης ή της τάξης του.
