Με την ψηφισμένη πλέον συμφωνία παρά πόδα ο Αλέξης Τσίπρας από το περιστύλιο της Βουλής έδωσε το σαφές στίγμα των προθέσεών του ενόψει του κρίσιμου Eurogroup της Δευτέρας.
Έχοντας αποδομήσει την επιχειρηματολογία Μητσοτάκη περί τέταρτου Μνημονίου, ο Πρωθυπουργός επέλεξε να στείλει το μήνυμα πως “η μπάλα πλέον είναι στο γήπεδο των δανειστών”, αναφερόμενος στις επικείμενες αποφάσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
«Με το αποτέλεσμα και της σημερινής ψηφοφορίας η Ελλάδα έχει τηρήσει στο ακέραιο τα συμφωνηθέντα. Τώρα είναι η μπάλα στο γήπεδο των δανειστών. Είναι η σειρά τους να τηρήσουν και αυτοί τις δεσμεύσεις τους, στο ακέραιο όπως κάναμε κι εμείς. Αναμένουμε και δικαιούμαστε , από τη συνεδρίαση του Eurogoup της ερχόμενης Δευτέρας, μια απόφαση για τη ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους που θα είναι αντίστοιχη των θυσιών του ελληνικού λαού», δήλωσε αμέσως μετά την ψηφοφορία στη Βουλή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Νωρίτερα, ο Πρωθυπουργός είχε φροντίσει να ξεκαθαρίσει από το βήμα της Βουλής πως τα μέτρα που ψηφίστηκαν χθες δεν θα εφαρμοστούν ποτέ, εάν δεν εφαρμοστούν πρώτα τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος το Σεπτέμβρη του 2018, κατηγορώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι ούτε αυτό δεν έθεσε ως προϋπόθεση προς τους δανειστές, αρκούμενος μονάχα να δεσμευθεί πως ο ίδιος εάν βρεθεί σε κυβερνητικό έδρανο θα εφαρμόσει τα πάντα.
Οι καλά γνωρίζοντες εξάλλου τονίζουν πως ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες προκειμένου να επισπευσθούν οι διαδικασίες για την ένταξη στο QE και την πρώτη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές μέσα στο καλοκαίρι.
Για αυτό το λόγο και όλο το ενδιαφέρον πλέον για το Μαξίμου στρέφεται αφενός στις αποφάσεις της Δευτέρας και αφετέρου στην επόμενη μέρα και την στροφή σε αναπτυξιακό πρόσημο της οικονομίας και επενδύσεις.
Όσον αφορά το Eurogroup, κυβερνητικές πηγές εκτιμούν πως οι πιθανότητες συγκλίνουν σε μία θετική έκβαση και την επίτευξη συνολικής συμφωνίας, αν και ουδείς αποκλείει το ενδεχόμενο ολιγοήμερης καθυστέρησης λόγω της σοβούσας σφοδρής σύγκρουσης μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου.
Το θετικό κλίμα πάντως που δείχνει να διαμορφώνεται επιβεβαιώνουν κυβερνητικές πηγές, παραπέμποντας στη συμφωνία που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με την Άνγκελα Μέρκελ στη συνομιλία τους, πως δηλαδή είναι “ικανή και αναγκαία” η επίτευξη συμφωνίας για το χρέος στις 22 Μαΐου, αλλά και με την Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία διεμήνυσε με σαφήνεια πως δεν προτίθεται να υποχωρήσει και να επιτρέψει νέα αναβολή των αποφάσεων προς τέρψιν του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών.
Αποτέλεσμα τούτων, είναι να έχει βρεθεί σε εξαιρετικά δεινή και μειονεκτική θέση ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, συγκυρία η οποία ωστόσο ελλοχεύει κινδύνους για τυχόν σπασμωδικές κινήσεις της τελευταίας στιγμής, οι οποίες ενδεχομένως να καθυστερήσουν για λίγες ημέρες τις αποφάσεις.
Τα τρία κρυφά μηνύματα
Πέραν τούτων ωστόσο που ο πρωθυπουργός φρόντισε να διαμηνύσει ανοιχτά στέλνοντας μήνυμα στο εξωτερικό και το Eurogroup, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Αλέξης Τσίπρας φρόντισε να περάσει και τρία κεκαλυμμένα μηνύματα.
Πρώτον, ότι η πρώτη φορά που θα στηθούν κάλπες στη χώρα και θα έχουν τη δυνατότητα να κονταροχτυπηθούν επί πραγματικών δεδομένων με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι οι ευρωεκλογές το Μάιο του 2019.
Δεύτερον ότι η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκονται προ τεράστιου στρατηγικού αδιεξόδου, διότι έχουν κάψει ήδη από τους πρώτους μήνες αρχηγίας το “χαρτί” των εκλογών και το αφήγημα της καταστροφολογίας διαψεύδεται από την ίδια την πραγματικότητα.
“Έχετε δομικό πρόβλημα στρατηγικής” σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Τσίπρας προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στο ίδιο πλαίσιο ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να διεμβολίσει τη ΝΔ εκ των έσω, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αφού έχει δώσει τα “κλειδιά” του σπιτιού στον Άδωνι Γεωργιάδη, από τον οποίο όπως είπε “άγεται και φέρεται”, σε λίγο μπορεί ο ίδιος να ψάχνει όχι μόνο τα κλειδιά αλλά και το σπίτι. Ότι δηλαδή μπορεί ακόμα και το κόμμα του να χάσει με τους χειρισμούς του.
Τρίτον, ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι αλάνθαστη, αλλά θα εξαντλήσει τη θητεία της με στόχο πλέον μετά και το χρέος την ανάκαμψη της οικονομίας, προκειμένου να επιστραφούν στην κοινωνία τα ωφέλη αυτής της ανάπτυξης, της “δίκαιης ανάπτυξης”.