ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Σωστή απόφαση και ένα πρώτο βήμα για την αναδιάρθρωση του χρέους χαρακτηρίζει, στη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, την απόφαση του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, ο Ζαν Ντομινίκ Τζιουλιάνι, πρόεδρος του Ιδρύματος «Robert Schuman», που φέρει το όνομα του Ρομπέρ Σουμάν, ενός από τους «πατέρες» της ευρωπαϊκής ενοποίησης (μαζί με τον Ζαν Μονέ).
Ο κ. Τζουλιάνι, θεωρεί σωστή τη διαχείριση της κρίσης και «μονόδρομο» για την Ελλάδα αυτήν την επιλογή. Χαρακτηρίζει «απαραίτητα» τα όποια πρόσθετα μέτρα ληφθούν, προκειμένου «να μπει σε σωστή τροχιά ο προϋπολογισμός της χώρας».
Κάνει λόγο για το ακριβό κόστος της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, προκειμένου «να αποφύγει τη χρεοκοπία» και υπενθυμίζει ότι η χώρα βρέθηκε στο παρελθόν και για πολλές δεκαετίες (από το 1898), υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.
Αποκλείει την περίπτωση της διαγραφής του χρέους για «χώρα της Ευρωζώνης», αλλά και της αναδιάρθρωσης, όπως συνέβη με την Γερμανία μετά τον πόλεμο, διότι, όπως σημειώνει, εδώ «δεν πρόκειται για ολοκληρωτική καταστροφή».
Στην επισήμανση ότι δεν θα αργήσει «να συμβεί» και αυτό, ο κ. Τζουλιάνι το αμφισβητεί, λέγοντας «κάθε καλοκαίρι είμαι στην Ελλάδα», ενώ κάνει αναφορά στη καθυστέρηση των ιδιωτικοποιήσεων και στους «τόνους χρεών» που επιφορτίζεται η χώρα με τα δημόσια έργα «όπως για τους Ολυμπιακούς». Ωστόσο την πλήρη ευθύνη για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι Έλληνες, την αποδίδει στους Έλληνες πολιτικούς «που εκλέγετε και όχι εξαιτίας της Ευρώπης ή του ΔΝΤ».
“Δεν υπάρχει πιθανότητα αλλαγής στην Ευρωπαϊκή πολιτική”
Επίσης ο κ. Τζουλιάνι εκτιμά ότι δεν υπάρχει πιθανότητα αλλαγής στην Ευρωπαϊκή πολιτική, «όχι, τουλάχιστον πριν τις εκλογές της Γαλλίας και της Γερμανίας» και υπογραμμίζει την ανάγκη άμεσης ενεργοποίησης στον οικονομικό τομέα, στον τομέα της ασφάλειας και της μετανάστευσης. Μάλιστα τονίζει ότι ο ίδιος υποστήριζε την αναγκαιότητα ενίσχυσης της Ελλάδας στην αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης, ενώ διαβλέπει και το πλεονέκτημα που θα μπορούσε να αξιοποιήσει, λόγω θέσης, η χώρα στη διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ.
