ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Το μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και διευθυντής του γραφείου του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά, Παναγιώτης Σκούτας παρεμβαίνει στη συζήτηση που άνοιξε και πάλι για το μέλλον της κεντροαριστεράς με αφορμή την επιστολή Γεννηματά σε Θεοδωράκη- Παπανδρέου
Οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη βρίσκονται σε μια γόνιμη αναστάτωση. Μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις που θέτει η συγκυρία, σε μια χρονική στιγμή που διακυβεύεται το ίδιο το μέλλον της ΕΕ, δυναμώνουν συνεχώς οι φωνές που καλούν σε μια νέα θεμελίωση του κοινωνικού και δημοκρατικού προτάγματος και στο ξεπέρασμα σφαλμάτων και αδιέξοδων πολιτικών του παρελθόντος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελληνική κυβέρνηση της αριστεράς βρίσκονται εκ των πραγμάτων στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Τα ζητήματα που άνοιξαν με την ελληνική διαπραγμάτευση ακουμπούν τα θεμελιώδη προβλήματα που ταλαιπωρούν την ΕΕ. Το αναγκαίο τέλος στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της μόνιμης λιτότητας, η επίλυση της κρίσης υπερχρέωσης του Νότου, η δημοκρατική λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών με σεβασμό στις κυρίαρχες εθνικές πολιτικές έχουν επιτέλους μπει στην κεντρική πολιτική ατζέντα.
Παράλληλα η προσφυγική κρίση αναδιατάσσει τις συμμαχίες και διαχωρίζει τις πολιτικές δυνάμεις που αληθινά πιστεύουν στην ενωμένη Ευρώπη από τις ξενοφοβικές απόψεις που εφόσον επικρατήσουν θα οδηγήσουν στην επιστροφή στους εθνικούς ανταγωνισμούς και την περιχαράκωση κάθε κοινωνίας και οικονομίας στα στενά πλαίσια που οριοθετούν τα σύνορα κάθε κράτους.
Στο χώρο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών ένα – ένα τα εθνικά κόμματα επανεξετάζουν την πολιτική του προηγούμενου διαστήματος που τα είχε οδηγήσει στην ιδεολογική και πολιτική υποταγή στον νεοφιλελευθερισμό. Ο Corbyn στη Βρετανία καλεί σε συμπόρευση με την Ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο. Ο Renzi στην Ιταλία ασκεί ολοένα και πιο έντονη κριτική στις πολιτικές που αναπαράγουν τα εμπορικά πλεονάσματα του Βορρά έναντι του Νότου. Στην Πορτογαλία και την Ισπανία τα Σοσιαλιστικά κόμματα απέρριψαν προτάσεις συγκυβέρνησης με τη δεξιά.
Στην Ελλάδα, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από δυο νικηφόρες εκλογικές αναμετρήσεις αναδείχθηκε στον κύριο πόλο έκφρασης όχι μόνον της αριστεράς αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών που αυτοπροσδιορίζονται σαν κεντροαριστεροί, σοσιαλιστές ή σοσιαλδημοκράτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή διεύρυνε το πολιτικό του ακροατήριο πολύ πέραν της ιστορικής του ταυτότητας και έτσι απέκτησε την πρωτοβουλία των κινήσεων και την ηγεμονία στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ, το δίπολο Αριστεράς – Δεξιάς
παγιώνεται στο πολιτικό σκηνικό. Από τη μια πλευρά υπάρχει η συσπείρωση των αριστερών και προοδευτικών πολιτών γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη μια ακραία νεοφιλελεύθερη ΝΔ σε αγαστή συνεργασία με τους ακροδεξιούς θύλακες εντός της. Σε επίπεδο προγράμματος, αντίληψης για την κοινωνία και κατεύθυνσης για τη χώρα, πράγματι υπάρχει χαώδης απόσταση. Οι διακριτές επιλογές είναι ξεκάθαρες, ο λαός έχει κάνει την επιλογή του και την ίδια επιλογή Αριστεράς ή Δεξιάς θα κληθεί να κάνει και στο τέλος της τετραετίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει την πολιτική του στη λαϊκή έκφραση και συμμετοχή. Η υλοποίηση του προγράμματος του, η επιτυχής διαπραγμάτευση για την απομείωση του χρέους, η επιστροφή στην ανάπτυξη και η μείωση της ανεργίας, η προώθηση του παράλληλου προγράμματος για την στήριξη των κοινωνικά αδυνάμων θα γίνουν μαζί με το λαό, τις κοινωνικές δυνάμεις και τα κινήματα. Ο οργανωμένος ΣΥΡΙΖΑ έχει να διαδραματίσει έναν κρίσιμο ρόλο πλαισίωσης της κυβερνητικής προσπάθειας και ανοίγματος της στην κοινωνία. Και θα το πετύχει τόσο καλύτερα όσο δυνατότερος είναι και άρα όσο καλύτερα εκφράσει τις μάζες των πολιτών που τον εμπιστεύονται και εναποθέτουν σ’ αυτόν την ελπίδα τους. Οι ενεργοί πολίτες που έχουν ήδη στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τρείς, τέσσερις, πέντε εκλογικές αναμετρήσεις τα τελευταία χρόνια, που αυθόρμητα πλαισιώνουν πάντα τις εκλογικές μας επιτροπές, που έδωσαν τη μάχη του ΟΧΙ τον περασμένο Ιούλιο, που κατέβηκαν στις μεγάλες συγκεντρώσεις ενάντια στη λιτότητα των τελευταίων ετών, είναι σύντροφοι μας με δεσμούς ήδη χτισμένους μέσα στους αγώνες. Η αποκρυστάλλωση της σχέσης μαζί τους είναι αυτονόητη πολιτική και δημοκρατική μας υποχρέωση, για να δώσουμε μαζί τους αγώνες που έρχονται.
Η οργανωμένη έκφραση της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται εγκλωβισμένο στα αδιέξοδα της μέχρι σήμερα πολιτικής του. Ενώ τα ισχυρά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης μετατοπίζονται προς το διάλογο και τις κοινές πολιτικές με την αριστερά, το ΠΑΣΟΚ επιμένει να έχει μέτωπο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, να συμπλέει με την νεοφιλελεύθερη ΝΔ και να ταυτίζεται με την πολεμική που αυτή ασκεί πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ και ιδεολογικά στην αριστερά.
Η προσπάθεια της Φώτης Γεννήματα να συμμαζέψει τα συντρίμμια της κεντροαριστεράς δεν έχει καμία τύχη. Επιχειρεί να νεκραναστήσει ένα πολιτικό χώρο “ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ” που έχει τεράστιες ευθύνες για όσα διεπράχθησαν πριν και κατά την περίοδο των μνημονίων, χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής. Κυρίως όμως διότι ο χώρος αυτός δεν απαντάει στις πραγματικές ανάγκες του πολιτικού συστήματος, της διεξόδου από την κρίση, και της στήριξης των κοινωνικών αναγκών.
Έτσι το ΠΑΣΟΚ απομονώνεται όχι μόνον από τον μεγάλο κορμό των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς αλλά και από τις εξελίξεις στα προοδευτικά κόμματα της Ευρώπης. Το κόμμα που κάποτε θεωρούσε «δεξιά» τη σοσιαλδημοκρατία σήμερα βρίσκεται στο άκρο δεξιό της, με ηγετικά στελέχη του να φλερτάρουν ανοιχτά με τη ΝΔ.
Αυτή η αυτοπεριθωριοποίηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και η διαλυτική πορεία του Ποταμιού για αντίστοιχους λόγους, ενισχύουν ακόμη περισσότερο την θέση του ΣΥΡΙΖΑ ως τον κεντρικό κορμό της αριστερής, προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης στην Ελλάδα. Και τη σημασία που έχει η ικανότητα που θα επιδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ στο να παγιώσει και να εκφράσει ακόμη καλύτερα την ηγεμονία των αριστερών οραμάτων μέσα στο σχέδιο για την εθνική παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση.
