ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η tageszeitung γράφει για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ στην Ελλάδα και τις επιδιώξεις των μεγιστάνων που τα έχουν, επισημαίνοντας πως αν και στην Ελλάδα λειτουργούν χιλιάδες Μέσα ενημέρωσης, η χώρα κατατάσσεται μόλις στην 88η θέση όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου.
«Η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων έχει μία τεράστια γκάμα μέσων ενημέρωσης: περίπου 160 ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, πάνω από 1.000 ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, εκατοντάδες εφημερίδες και αμέτρητες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες.
Παρ’ όλα αυτά η χώρα κατατάσσεται στην ντροπιαστική 88η θέση στη λίστα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για την ελευθερία του Τύπου για το 2024 –πίσω από κράτη όπως ο Νίγηρας, το Κατάρ και η Μπουρκίνα Φάσο– και τελευταία ανάμεσα στα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ για τρίτη συνεχή χρονιά.
«Από το 2021 η Ελλάδα βρίσκεται σε συστημική κρίση όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου», ανέφεραν σχετικά οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα.
Σύμφωνα και με την έρευνα του Solomon, «οι έξι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί που εκπέμπουν πανελλαδικά ανήκουν σε πέντε Έλληνες μεγιστάνες», συνεχίζει η taz.
«Τέσσερις από αυτούς, οι Βαρδής Βαρδινογιάννης (Star, Alpha), Γιάννης Αλαφούζος (ΣΚΑΪ), Βαγγέλης Μαρινάκης (Mega) και Θεόδωρος Κυριακού (ANT1), είναι πάμπλουτοι εφοπλιστές. […] Οι σταθμοί αυτοί είναι βυθισμένοι στα χρέη – τα περισσότερα χρέη είναι αυτά του ANT1, που ξεπερνούν τα 169 εκατομμύρια ευρώ, ενώ ακολουθούν Star, Alpha και ΣΚΑΪ με περίπου 50 εκατομμύρια, το Mega με 30 εκατομμύρια και το Open με μισό εκατομμύριο».
Γιατί λοιπόν «οι ολιγάρχες της Ελλάδας θέλησαν να εμπλακούν στον τομέα των μέσων ενημέρωσης, ενώ αυτά βρίσκονται σε τέτοια καταστροφική οικονομική κατάσταση;», διερωτάται η εφημερίδα του Βερολίνου.
«Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο στόχος των μεγιστάνων είναι να αποκτήσουν επιρροή στα κόμματα που βρίσκονται ή πρόκειται να βρεθούν στην ελληνική κυβέρνηση.
»Με αντάλλαγμα ένα καλοπροαίρετο ρεπορτάζ, οι μεγαλοεπιχειρηματίες αποβλέπουν σε προσοδοφόρες κρατικές συμβάσεις για τις εταιρείες τους, περισσότερα κονδύλια από το κράτος για τα χρεωμένα μέσα ενημέρωσής τους ή απαλλαγή από τα τέλη για τις άδειες τηλεοπτικής μετάδοσης – σε ένα σχήμα που ακολουθεί το μότο “το ένα χέρι νίβει το άλλο”.
»Όποιος περιμένει να δει ανεξάρτητα, κριτικά ρεπορτάζ από τα Μέσα ενημέρωσης των ολιγαρχών ελπίζει μάταια.
»Όπως ακριβώς τα Μέσα των ολιγαρχών φέρονται με το γάντι στην πολιτική ηγεσία, έτσι ακριβώς και οι ολιγάρχες δεν έρχονται αντιμέτωποι με κριτικά άρθρα.
»Ξεκάθαρη λογοκρισία και αυτολογοκρισία», επικρίνει η taz.
«Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία οι μεγάλοι τηλεοπτικοί σταθμοί της Αθήνας αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι κάθε ρεπορτάζ που αναφέρει ότι ελληνικά πετρελαιοφόρα – μεταξύ αυτών και ορισμένα που ανήκουν στους Έλληνες μεγιστάνες των ΜΜΕ – μεταφέρουν ακόμη ρωσικό πετρέλαιο παρά τις κυρώσεις της ΕΕ – και αυτό παρά τα σχετικά ρεπορτάζ που έχουν δημοσιεύσει προ πολλού διεθνή μέσα, όπως οι New York Times».
