ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Τέσσερις φορές συναντήθηκε ο Ψυχάρης με τον Τσίπρα, από τις οποίες μόνο η πρώτη ήταν γνωστή αναφέρει “το Παρόν”, και αυτό από ανακοίνωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Την περασμένη Κυριακή ο εκδότης – ιδιοκτήτης του «Βήματος» και των «Νέων» και συνιδιοκτήτης του Mega ανέβηκε στα κεραμίδια και άρχισε να… νιαουρίζει από το πρωτοσέλιδο της πάλαι ποτέ ναυαρχίδας του, του «Βήματος», με τίτλο «Ο ηγέτης, ο εκδότης και η… γάτα των Ιμαλαΐων», εξιστορώντας τη μυστική συνάντηση το μεσημέρι της 4ης Ιουλίου 2014 στο διαμέρισμα στενής φίλης του ηγέτη, που βρίσκεται δίπλα στην αμερικανική πρεσβεία. Δίνει μάλιστα πλήρη περιγραφή, ως καλός ρεπόρτερ που ήταν από τα νιάτα του και συνεχίζει, όπως αποδεικνύεται, να είναι.
Περιγράφει το υπόγειο γκαράζ της πολυκατοικίας, όπου πήγε με τη θωρακισμένη λιμουζίνα του, το πρόβλημα με το ασανσέρ με την πλατφόρμα για να ανεβάζει τα αυτοκίνητα στους ορόφους, τους φρουρούς που έσπευσαν να του ανοίξουν την πόρτα, τρεις εργάτες που μαστόρευαν σε ένα κτίσμα, μέχρι ότι φορούσε πουκάμισο με λεπτή κόκκινη ρίγα, τιράντες, κόκκινη γραβάτα και μπλε κουστούμι, ενώ ο ηγέτης φορούσε λευκό πουκάμισο και μπλε κουστούμι.
Σύμφωνα με το… αποκλειστικό ρεπορτάζ του εκδότη, «Η μυστική συνάντηση, η μοναδική στην οποία ήταν απολύτως μόνοι τους, διήρκεσε ακριβώς μία ώρα. Οι δύο άνδρες εγκατέλειψαν το διαμέρισμα σε διαφορετική ώρα, με πρώτο τον εκδότη».
Μοναδικός μάρτυρας, που δεν μπορεί όμως να καταθέσει, να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει, ήταν η γάτα Ιμαλαΐων της ιδιοκτήτριας του διαμερίσματος. Και καταλήγει στο όχι και τόσο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του ο κυρ Σταύρος σημειώνοντας: «Αυτή (η γάτα) μόνο είχε το προνόμιο να ακούσει το αίτημα του πολιτικού προς τον εκδότη για μια… σχέση αποκλειστικότητας, για μια σταθερότερη σχέση επωφελούς αλληλοϋποστήριξης».
Σίγουρα, αν μπορούσε η γάτα να μιλήσει, δεν υπήρχε περίπτωση να την ανέφερε ο Ψυχάρης. Εκτός αν είχε στην τσέπη του άλλη… γάτα, αυτήν που κατέχει -κατά τα υπονοούμενά του- τις «χρυσές εφεδρείες». Που μπορεί να είναι και κάλπικες. Να θυμίσουμε εδώ ότι ένας σκληρός αντίπαλος του ευεργέτη του Χρήστου Λαμπράκη, ο Πάνος Κόκκας, εκδότης της «Ελευθερίας», μιλούσε πάντα για «αδαμάντινες εφεδρείες».
Απούσα η αλήθεια…
Από όλη αυτήν την εξιστόρηση αυτό που ο μεγαλοεκδότης… ξέχασε να πει είναι για ποιον λόγο πήγε στο κρυφό διαμέρισμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ύστερα, μάλιστα, από δύο μυστικά ραντεβού και ένα φανερό. Ποιος ζήτησε να είναι κρυφή η συνάντηση; Για ποιον λόγο τέτοια μυστικότητα; Και γιατί τη δημοσιοποιεί τώρα ο κ. Ψυχάρης; Ύστερα από 20 μήνες; Αν του είχε τάξει κάποια ευεργετική ρύθμιση για τα θαλασσοδάνειά του, θα είχε τακτοποιηθεί λογικά λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2015. Στους δεκατρείς μήνες δεν θα είχε υλοποιηθεί η συμφωνία, αν βέβαια υπήρχε;
Προς τι, λοιπόν, δημοσιοποιούνται τώρα τα… περσινά, ξινά σταφύλια; Μήπως τα χρησιμοποιεί ως το τελευταίο όπλο εκβιασμού για να μην προχωρήσει ο δημόσιος διαγωνισμός για τη χορήγηση των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών, που τερματίζει την αυτοκρατορία του Mega και την 25ετή βασιλεία των νταβατζήδων; Γιατί από δω και πέρα όποιος θέλει να έχει κανάλι θα πρέπει να πληρώσει και να πληρώνει κάθε μήνα τις υποχρεώσεις του, όπως υποχρεούται ο κάθε έλληνας πολίτης.
Δεν ζητούσε και λίγα…
Η απάντηση του Μαξίμου περιορίστηκε στην αποκάλυψη του τι ζητούσε το σημερινό αφεντικό του ΔΟΛ – κληρονόμος του Λαμπράκη: «Επίμονα απαιτούσε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015, τη διαγραφή των δανείων του, καθώς και πολιτική διαμεσολάβηση για την απόκτηση της συνολικής ιδιοκτησίας του Mega.
Όπως άπαντες αντιλαμβάνονται, κανένα από τα δύο αιτήματα δεν έγινε δεκτό. Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε στον ελληνικό λαό να μη χαριστεί σε κανέναν, και δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Η Δικαιοσύνη ενεργεί απερίσπαστη και τα Τηλεοπτικά Μέσα θα αδειοδοτηθούν για πρώτη φορά με ανοιχτό και αδιάβλητο διεθνή διαγωνισμό».
Απειλεί με «χρυσές εφεδρείες»…
Η αντίδραση του Ψυχάρη, μέσω ανακοίνωσης του «Βήματος», ήταν να «ξαναδιαβάσουν οι ιθύνοντες του Γραφείου Πρωθυπουργού το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για να κατανοήσουν, να συνειδητοποιήσουν (και να θυμηθούν…) ποιος προσέφερε, πότε και τι, ποιος ζητούσε πολιτική υποστήριξη με κάθε ευκαιρία χωρίς τίποτα και ποτέ να του έχει ζητηθεί».
Και έκλεινε με την ωμή προειδοποίηση προς το Μέγαρο Μαξίμου να μη λησμονεί «τον νόμο της δημοσιογραφίας περί χρυσών εφεδρειών. Θα έχουν την ευκαιρία να τον πληροφορηθούν».
Γιατί δεν δημοσιοποιεί τις… εφεδρείες;
Αν αυτό δεν είναι απειλή-εκβιασμός, τι είναι; Ποιος ο λόγος που δεν ανοίγει τα χαρτιά του ο κ. Ψυχάρης; Μήπως θέλησε να στείλει στον πρωθυπουργό το μήνυμα: «Μην πεις τίποτε άλλο, γιατί θα πω κι εγώ τα δικά μου»;
Μόνο που ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάπιε την πρόκληση. Αντίθετα, πέταξε το γάντι στον πάλαι ποτέ μεγαλοεκδότη από την εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στο Star τη νύχτα της περασμένης Δευτέρας, λέγοντας ότι δεν έχει ζητήσει ποτέ τίποτε από κανέναν, με την προσθήκη: «Δεν θα πουλήσω την ψυχή μου στον διάβολο»!
Τον λόγο θα έχει η Δικαιοσύνη
Η απάντηση του Μαξίμου ήταν κοφτή: «Μπαίνει θέμα Δικαιοσύνης αν ένας, επειδή έχει μια εφημερίδα, εκβιάζει τον πρωθυπουργό της χώρας. Η δημοσιοποίηση απομαγνητοφωνημένων συζητήσεων αποτελεί κακούργημα. Αποτελεί ευθεία απειλή και ευθεία προσβολή προς τον πρωθυπουργό».
Θέση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ότι κάποια σημεία της συζήτησης από τη μυστική συνάντηση των δύο ανδρών, ο πρωθυπουργός δεν θα ήθελε να δημοσιοποιηθούν.
Επισημαίνεται, επίσης, στο non-paper του Μαξίμου ότι πρέπει να αποδομηθεί όλο το σύστημα της διαπλοκής και η Δικαιοσύνη να λειτουργήσει ελεύθερη, χωρίς παρεμβάσεις, όπως γινόταν στο παρελθόν.
Η συνέχεια…
Η απάντηση από πλευράς του εκδότη ήταν ότι το σημερινό κυβερνητικό καθεστώς είναι «προσωρινό», φράση που παραπέμπει σε αλήστου μνήμης εποχές, όταν το Συγκρότημα Λαμπράκη ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις, ξεκινώντας από το 1961, και μετά, με την αποστασία του ’65, που άνοιξε την πόρτα στο πραξικόπημα των συνταγματαρχών και στην επτάχρονη τυραννία που υπηρέτησαν πιστά οι εφημερίδες «Βήμα» και «Νέα».
Η συνέχεια ήταν το στήσιμο στο απόσπασμα του Ανδρέα Παπανδρέου, με την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο από τη συγκυβέρνηση Μητσοτάκη – Φλωράκη – Κύρκου, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν να επανέλθει στην εξουσία νικητής και τροπαιούχος.
Σειρά είχε ο Κώστας Καραμανλής το 2004, που μετά τη νίκη του επί του ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου αποφάσισε να βάλει τέρμα στους νταβατζήδες με τον «βασικό μέτοχο», με το «Βήμα» να πρωτοστατεί στην ανατροπή του Καραμανλή, που στην πρώτη σελίδα του τον αποκαλούσε «Ντόλυ»!
Δυστυχώς, και εκείνη η απόπειρα δεν είχε αίσιο τέλος. Κίνησαν γη και ουρανό, υψηλόβαθμα στελέχη της Κομισιόν προφανώς πήραν το «κατιτίς» τους και τελικά ο νόμος για τον «βασικό μέτοχο» δεν πήρε το ok της Ευρωπαϊκής Επιτροπής γιατί ήταν αντίθετος με το ευρωπαϊκό δίκαιο και τους όρους περί ανταγωνισμού!
Τώρα είναι η ώρα της μεγάλης σύγκρουσης. Που δεν θα έχει την τύχη των προηγούμενων. Γιατί τα μεγάλα αφεντικά βρίσκονται εις τας αιωνίους μονάς… Και οι σημερινοί νταβατζήδες είναι ολίγιστοι. Απόδειξη, οι κυκλοφορίες των εφημερίδων τους, που βρίσκονται στη ζώνη μεταξύ ζωής και θανάτου. Ακόμη και η τηλεθέαση των καναλιών τους είναι στα επίπεδα των μικρών καναλιών, η δε απήχησή τους είναι μηδαμινή… Και αυτό αποδείχθηκε στο δημοψήφισμα και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, όπου δεν μπόρεσαν να κλείσουν τον δρόμο στον Τσίπρα.
Το αν κρατάει «χρυσές εφεδρείες» ο Ψυχάρης θα φανεί σήμερα με τη συνέχεια, στο «Βήμα» του, του μυθιστορήματος «Ο ηγέτης, ο εκδότης και… η γάτα των Ιμαλαΐων». Θα δώσει κάποια γεύση ή θα περιορισθεί σε υπονοούμενα, κρατώντας τα… σπουδαία για παζάρι;
Κάτι βέβαια που έχει αποκλείσει ο Τσίπρας, ο οποίος έχει αδιαπραγμάτευτο στόχο τη ριζική ανατροπή του σημερινού τηλεοπτικού τοπίου και το κτίσιμο του νέου πάνω σε διαφανείς κανόνες, που θα ισχύουν για όλους.
Και… ευεργέτης…
Στο πολυσέλιδο μυθιστόρημά του ο Σταύρος Ψυχάρης εμφανίζεται να είναι ο χαμένος, ισχυριζόμενος ότι το Δημόσιο κέρδισε από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του ΔΟΛ. Ξέρετε τι εννοεί; Τους φόρους που έχει πληρώσει, τις εργοδοτικές εισφορές και τη δουλειά που έχει δώσει στους απασχολούμενους στο Συγκρότημά του.
Ακόμη και το αγγελιόσημο που πληρώνουν οι διαφημιζόμενοι! Δώρο μέχρι και οι τόκοι που καταβάλλει από τα δάνεια που έχει πάρει από τις τράπεζες.
Αναφέρει συγκεκριμένα:
«Η βιώσιμη δανειοδότηση του ΔΟΛ και των θυγατρικών του απέφερε στις τράπεζες κατά την τελευταία δωδεκαετία ταμειακές εισροές από τόκους της τάξεως των 50 εκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα μόνο τα τελευταία 10 έτη (2005 – 2014) το Ελληνικό Δημόσιο είχε ταμειακές εισπράξεις από φόρους ύψους 126,3 εκατ. ευρώ, τα ασφαλιστικά ταμεία εισέπραξαν 52,8 εκατ. ευρώ και καταβλήθηκε φόρος αγγελιοσήμου 7,3 εκατ. ευρώ, σημαντικό δε μέρος των κονδυλίων αυτών (φόρος μισθωτών υπηρεσιών, ασφαλιστικές εισφορές και μέρος των λοιπών φόρων) συνδέεται άμεσα με την απασχόληση που προσέφερε ο Όμιλος σε μισθωτούς και συνεργάτες».
Κατόπιν αυτού, το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να στήσει ένα άγαλμα στον Ψυχάρη…
Αλλά για να… προσγειωθούμε, χάρη κάνετε, δηλαδή, κύριε Ψυχάρη, στο κράτος με τους φόρους και τους τόκους που πληρώνετε; Δεν το προβλέπουν οι νόμοι; Με την ίδια λογική, το Δημόσιο θα έπρεπε να ανεγείρει άγαλμα σε κάθε πολίτη… Ελπίζουμε να μην έχετε αντίρρηση…
…………………………………………………………………………………………………………….
Πολλά τα δώρα που έχει πάρει το Συγκρότημα
Δεν πρέπει να έχει, πάντως, παράπονο ο Ψυχάρης από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, αφού μόλις πριν από δύο εβδομάδες υπερευεργετήθηκε. Απάλλαξε τον μέντορά του και ευεργέτη του, τον Χρήστο Λαμπράκη, από τα χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων που έχει το Μέγαρο Μουσικής, που υποτίθεται ότι φτιάχτηκε με χρήματα του αποθανόντος. Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, το Μέγαρο Μουσικής περνάει στο Ελληνικό Δημόσιο. Πλήρωνε, δηλαδή, κορόιδο ελληνικέ λαέ, για να κάνουν κάποιοι το χόμπι τους…
Τους ξελάσπωσε η ΑΤΕ
Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, γνωστός ως ΔΟΛ, είχε ευεργετηθεί και από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Με παρέμβαση σημαντικότατου διευθυντικού στελέχους του Λαμπράκη, διευθυντή μιας από τις εφημερίδες του Συγκροτήματος (που δεν ζει πια), στον τότε πρωθυπουργό είχε ζητηθεί το ακριβό… ρουσφέτι να αγοράσει η Αγροτική Τράπεζα το τεράστιο κτίριο στη λεωφόρο Συγγρού -κοντά στη στροφή για τη Νέα Σμύρνη-, όπου είχαν μεταφερθεί όλες οι εγκαταστάσεις (πιεστήρια, γραφεία κ.λπ.). Οι επικεφαλής του ΔΟΛ είχαν διαπιστώσει από τους πρώτους μήνες ότι το κτίριο δεν ήταν καθόλου λειτουργικό και κινδύνευε με κατάρρευση όλος ο ΔΟΛ.
Τελικά, ο Ανδρέας τούς έκανε το χατίρι. Η ΑΤΕ πήρε το κτίριο για πάνω από 300.000.000 δραχμές τότε και το «ευχαριστώ» ήταν να τον στήσουν στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου, ανεξάρτητα από το αν αυτό τους γύρισε μπούμερανγκ.
……………………………………………………………………………………………………..
Oι συναντήσεις και με άλλους εκδότες
Ο Αλέξης Τσίπρας, ξεπερνώντας τις επιθέσεις που δεχόταν το κόμμα του από το 2010 από τα ΜΜΕ, άρχισε να βλέπει τους ιδιοκτήτες τους και τα στελέχη τους. Έδινε τακτικά συνεντεύξεις, με εξαίρεση το δελτίο ειδήσεων του MEGA. Μετά το 2012, όταν και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την εξουσία από τη ΝΔ, έγινε σαφές πως θα πρέπει να υπάρξει επικοινωνία και σχέδιο αντιμετώπισης των ΜΜΕ και του τριγώνου, όπως συνήθως λέει το Μαξίμου μεταξύ πολιτικών, τραπεζών και ΜΜΕ.
Υπήρξαν ραντεβού που ανακοινώθηκαν με δημοσιεύματα στην «Αυγή» ότι στις 6 Απριλίου 2013 ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με τους ιδιοκτήτες και τους διευθυντές της «Καθημερινής» στα γραφεία της εφημερίδας συνοδευόμενος από τους, Γιάννη Δραγασάκη, Πάνο Σκουρλέτη και Βασίλη Μουλόπουλο.
Στις 8 Απριλίου ακολούθησε συνάντηση με το Νίκο Χατζηνικολάου και την επιτελική ομάδα του ομίλου Real. Ο Αλέξης Τσίπρας συνοδευόταν από τους Ν. Παππά, Π. Σκουρλέτη και Β. Μουλόπουλο. Την επόμενη ημέρα ο Τσίπρας επισκέφθηκε τον Πήγασο μαζί με τα ίδια τριάδα και συναντήθηκε με το Γιώργο και το Φώτη Μπόμπολα. Η επαφή με τον ιδιοκτήτη του ΔΟΛ, Σταύρου Ψυχάρη και τα διευθυντικά στελέχη του «Βήματος» και των «Νέων» έγινε στις 14 Απριλίου. Ο Τσίπρας συνοδευόταν από τον Π. Σκουρλέτη και του Β. Μουλόπουλου. Στις 22 Απριλίου ο κύκλος των επαφών αυτών ολοκληρώθηκε με επίσκεψη του Τσίπρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Η συνάντηση στην οποία αναφέρεται ο Σταύρος Ψυχάρης, έγινε το καλοκαίρι του 2014 και επιχειρήθηκε να κρατηθεί μυστική αν και υπήρξε ένα δημοσίευμα της «Αξίας» που αναφερόταν σε αυτή.
