ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
«Κάθε βράδυ έχω εφιάλτες. Τα τρία πρώτα βράδια δεν κοιμήθηκα αλλά μετά ξεκίνησα να έχω τρεις, τέσσερις, πέντε ώρες ύπνου» αναφέρει ένας από τους επιβάτες του τρένου που επιβίωσε από το τραγικό δυστύχημα.
Ένας 18χρονος φοιτητής εξομολογείται την προσωπική του εμπειρία από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και αναφέρει πως βρισκόταν στο βαγόνι έξι του μοιραίου συρμού.
«Οι εφιάλτες δεν θέλουν να με αφήσουν ακόμα.
»Ίσως να θέλουν να μου που κάτι» εξομολογήθηκε ο επιβάτης του μοιραίου τρένου στα Τέμπη.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης στο νέο επεισόδιο των Πρωταγωνιστών μίλησε με επιζήσαντες από την εθνική τραγωδία στα Τέμπη.
Σε αυτό, ο 18χρονος φοιτητής Διοίκησης Επιχειρήσεων, Άγγελος Τσιαμούρας μίλησε για την προσωπική του εμπειρία από την σύγκρουση καθώς βρισκόταν στο βαγόνι έξι του μοιραίου συρμού.
«Βρισκόμουν στο βαγόνι 6 όπου η σύγκρουση δεν ήταν ισχυρή»
«Κάθε βράδυ έχω εφιάλτες.
»Τα τρία πρώτα βράδια δεν κοιμήθηκα αλλά μετά ξεκίνησα να έχω τρεις, τέσσερις, πέντε ώρες ύπνου.
»Γενικώς με επισκέπτονται και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ.
»Δεν θέλουν να με αφήσουν ακόμα.
»Ίσως να θέλουν να μου που κάτι.
»Να ξυπνήσω κάποιον; Δεν ξέρω. Κάτι όμως θέλουν σίγουρα να μου πουν.
»Βλέπω συνέχεια την Ιφιγένεια, δεν με έχει αφήσει ακόμα.
»Την πρώτη βραδιά που κοιμήθηκα είδα και το άλλο παιδί που ήταν στο βαγόνι αλλά πολύ θολά.
»Η Ιφιγένεια έρχεται όμως καθαρά ακόμα».
«Βρισκόμουν στο βαγόνι 6 όπου η σύγκρουση δεν ήταν ισχυρή.
»Εγώ δηλαδή δεν το κατάλαβα ότι έγινε σύγκρουση.
»Σταματάει όμως το τρένο, υπήρχε μια γιαγιά που είχε χτυπήσει και είχε κόψει το φρύδι της, ξεκινάνε τα ουρλιαχτά οπότε καταλαβαίνω πως κάτι είχε συμβεί.
»Στην αρχή ασχολήθηκα με την γιαγιά, γιατί έπρεπε να την βγάλω κάτω από το βαγόνι, ενώ υπήρχαν και άνθρωποι που δεν τους ένοιαζε αυτό.
»Τους ένοιαζε απλά να βγάλουν τη βαλίτσα τους και να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν αν και δεν υπήρχε καν σύγκρουση ή κίνδυνος στο δικό μας βαγόνι» σημείωσε χαρακτηριστικά ο επιζήσας από την τραγωδία στα Τέμπη.
«Θυσίασε τα δικά του χέρια για να ανέβω εγώ για να δούμε τι θα γίνει»
«Το καταλαβαίνω, μπορώ να το δικαιολογήσω και κάπως πως ήθελαν να σώσουν το τομάρι τους.
»Έπειτα έφυγα από εκεί προς τα μπροστινά βαγόνια, φώναζα αν είναι κανείς μέσα στο τρένο και στην αρχή δεν έπαιρνα απάντηση.
»Μετά πήρα απάντηση, υπήρχαν κι άλλοι που έψαχναν εκείνη την ώρα και ένας από αυτούς ήταν ο κ. Γιώργος ο οποίος ήταν πραγματικά σαν άγιος που εμφανίστηκε σε μένα εκείνη την βραδιά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω.
»Μαζί με τον κ. Γιώργο από το βαγόνι τέσσερα φύγαμε από τα παράθυρα, γιατί οι πόρτες ήταν εγκλωβισμένες και κατευθυνθήκαμε στο βαγόνι τρία.
»Εκείνος ήταν που ανέβηκε πρώτος στο βαγόνι τρία, πάτησε στα συντρίμμια για να μου δείξει που να πατήσω και να μην κοπώ.
»Δηλαδή θυσίασε τα δικά του χέρια ώστε να κοπεί αυτός και μετά να ανέβω εγώ για να δούμε τι θα δούμε.
»Προτού όμως ανέβω πάνω, μου είπε να πάω να φωνάξω την ΕΜΑΚ για να φέρουν ψαλίδια και φορεία» πρόσθεσε ο νεαρός φοιτητής μιλώντας στους «Πρωταγωνιστές» που μεταδόθηκαν το βράδυ της Κυριακής.
«Όταν βγήκα πάνω στο δρόμο συνάντησα το αγόρι της Ιφιγένειας και μου είπε ότι είχε σπάσει τον λαιμό της.
»Δεν τήρησα την υπόσχεση να τη φέρω σώα και αβλαβή και με βασανίζει ακόμη.
»Ο κ. Σωτήρης από την ΕΜΑΚ με ακολούθησε και πήγαμε στο βαγόνι 3 και ο κ. Γιώργος βρισκόταν ακόμη εκεί.
»Τους έσωζε και τους παρηγορούσε.
»Η Ιφιγένεια είχε σπασμένο λαιμό και είχε χάσει τις αισθήσεις της.
»Η Ιφιγένεια χάθηκε μετά από 10λεπτο, δεν είχε έρθει φορείο, δεν είχαν έρθει ψαλίδια.
»Σκέφτομαι ίσως να μπορούσα να είχα κάνει παραπάνω πράγματα.
»Αν δεν τους ένοιαζε μόνο ο κ@λος τους, να είχαμε κάνει παραπάνω πράγματα.
»Υπήρχαν νεαρά άτομα, στην ηλικία μου και πιο γεροδεμένα.
»Αλλά κανείς δεν ακολούθησε εκτός από τον κ. Γιώργο.
»Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί να υπάρχει τόση ψύχρα ανάμεσά μας.
»Θα μπορούσε να ήμασταν εμείς σε εκείνο το βαγόνι.
»Ήταν τα αδέλφια μας εκεί, γιατί αδέλφια μας είναι όλοι.
»Τι να πει κανείς, σε αυτό τον κόσμο ζούμε. Με βασανίζει αρκετά και με στοιχειώνει».
