ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Τα παιδιά του νεκρού Μανώλη Σταυρακάκη – Μερτζανομανώλη στα Ανώγεια πιάνονται από τα χέρια μαζί με άλλους συγγενείς και χορεύουν γύρω από το ανοικτό φέρετρο.
Χωρίς το ήχο της λύρας, με απόλυτο συντονισμό χορεύουν τον βουβό πόνο του αποχαιρετισμού στον δικό τους άνθρωπο.
Ο ήχος των πατημάτων, από τον Ανωγειανό πηδηχτό χορό, μαζί με τις ανάσες των χορευτών, είναι σαν να χτυπούν μέσα στη καρδιά.
Είναι εικόνες ενός εθίμου που δείχνει ανώτερο πολιτισμό σε συνδυασμό με την κρητική λεβέντικη στάση ζωής.
Ο θάνατος είναι πόνος αλλά και απελευθέρωση. Απελευθέρωση ψυχής.
Ο αποχαιρετισμός έχει το δάκρυ έχει όμως και την λεβεντιά της συνέχειας της ζωής.
Όπως χαρακτηριστικά είπε στον επικήδειο ο Γιώργος Βιτώρος “Σήμερα είναι η γιορτή του πένθους”.
Τα παιδιά του με την κίνηση αυτή πραγματοποίησαν την τελευταία του επιθυμία που τους είχε ζητήσει να χορέψουν στην κηδεία του.
Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο:
