ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η ομάδα «Ζωή χωρίς τρόλεϊ και λεωφορεία στην Πατησίων» ανέλαβε την ευθύνη για το κάψιμο τριών τρόλεϊ στην Πατησίων το βράδυ της Δευτέρας.
Με προκήρυξη που ανέβηκε στην ιστοσελίδα Anarchy Press, η ομάδα αναφέρει μεταξύ άλλων: «Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το κάψιμο των τριών τρόλλεϋ στην Πατησίων, ένα συντριπτικό κτύπημα στην κανονικότητα της σάπιας κοινωνίας που παραζαλισμένη και με βοϊδίσιο βλέμμα σέρνεται στους σάπιους δρόμους της σάπιας μητρόπολης που βυθίζεται στο τίποτα ψυχορραγώντας φωτισμένη από ψεύτικα κινέζικα λαμπιόνια».
Εντύπωση προκαλεί ωστόσο το ύφος της ανακοίνωσης, το οποίο έχει έναν ξεκάθαρα χλευαστικό χαρακτήρα και ύφος ειρωνείας, προκαλώντας ερωτήματα για το αν η εν λόγω ανάληψη ευθύνης είναι ή όχι μία από τις περίφημες «τρολιές»…
Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση:
«Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το κάψιμο των τριών τρόλλεϋ στην Πατησίων, ένα συντριπτικό κτύπημα στην κανονικότητα της σάπιας κοινωνίας που παραζαλισμένη και με βοϊδίσιο βλέμμα σέρνεται στους σάπιους δρόμους της σάπιας μητρόπολης που βυθίζεται στο τίποτα ψυχορραγώντας φωτισμένη από ψεύτικα κινέζικα λαμπιόνια.
Δώσαμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα σ’ αυτά τα ζώα, τα ερπετά, τα παχύδερμα, στους σάπιους προλετάριους και στους αξιοθρήνητους μικροαστούς, τις νοικοκυρές και τους συνταξιούχους, αλλά και σε κάθε μίζερο περαστικό και αντιδραστικό, που σαπίζει χωρίς να το ξέρει σαν αυτήν την σάπια πόλη.
Αποφασίσαμε ότι αυτή η σαπίλα δεν πάει άλλο.
Μόλις σκοτείνιασε για τα καλά, ξεγλιστρήσαμε αθόρυβα μέσα από τις τρύπες, που κρυβόμαστε όλη μέρα και με ατσάλινη θέληση δώσαμε ένα ακόμη αντάρτικο σινιάλο στα συντρόφια όλης της οικουμένης, που βαδίζουν στους ίδιους δρόμους της άρνησης.
Πλησιάσαμε έρποντας στους στόχους για να μην γίνουμε αντιληπτοί από τον εχθρό, και δώσαμε ένα καλό μάθημα αντάρτικης τακτικής και στρατηγικής σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Η εικόνα των καμένων τρόλλεϋ με φόντο το καμένο περίπτερο ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε για να πετύχουμε τους σκοπούς μας. Να μισήσουν όλοι, όχι εμάς αλλά τους αναρχικούς. Να μπει μόνιμη φύλαξη από δύναμη των ΜΑΤ στην πύλη του Πολυτεχνείου επί της οδού Τοσίτσα. Να δώσουμε το δικαίωμα για οποιαδήποτε κατασταλτική κίνηση εκ μέρους του κράτους. Να μετατραπεί επιτέλους σε μουσείο το Πολυτεχνείο. Έτσι με το χάος που θα προκληθεί η σάπια σαπίλα θα γίνει ακόμη χειρότερη με όποιο αποτελέσματα αυτό συνεπάγεται για τον σκοπό μας.
Δώσαμε ακόμη ένα μήνυμα σ’ όλους τους ψευτοεπαναστάτες της πορδής, τους ψευτοαναρχικούς της ρουτίνας, τους πουθενάδες, που μας κατηγορούν και θα μας κατηγορήσουν για να καλύψουν την απραξία τους και την αδυναμία τους να φθάσουν στο επίπεδο μας.
Δεν μασάμε όμως από αυτά. Άλλωστε δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Σπάσε, κάψε, διασκέδασε, το χάος είναι φίλος σου.
Αυτά είναι αρκετά για να δώσουμε το επαναστατικό μας στίγμα. Κάθε προβοκάτσια, κάθε πρόκληση, κάθε κίνηση που μαυρίζει και άλλο την ζωή των αποστεωμένων ανθρωπάκηδων, που βολοδέρνουν την μιζέρια τους και την ανέχειά τους είναι επιθυμητή εκ μέρους μας.
Έτσι ζυγίσαμε την κατάσταση, οπλιστήκαμε με υγρό πυρ και προχωρήσαμε σε μια ακόμη επέλαση με χειρουργικό τρόπο. Φωτίσαμε την καταχνιά της μαυρίλας, που μας προσφέρει το σύστημα, που μας ρουφά κάθε ημέρα πρωί και βράδυ. Με μια καλοκουρδισμένη επιχείρηση πλησιάσαμε σαν σκιές τους στόχους μας, κρυμμένοι μέσα στο βαθύ σκοτάδι της γκρίζας μητρόπολης, που σαπίζει.
Βία χάος, εγώ δεν είμαι πράος.
Ήταν ένα κτύπημα στα καθάρματα τους μικροαστούς, που συνωστίζονται σαν τα πρόβατα κάθε ημέρα μέσα σε τρόλλεϋ και λεωφορεία για να πάνε στην δουλειά τους. Ήταν ένα μήνυμα στους αποχαυνωμένους προλετάριους, στις νοικοκυρές, στους άνεργους, στους συνταξιούχους, που στοιβάζονται και ενώνουν την κακομοιριά τους χρησιμοποιώντας τρόλλεϋ ή λεωφορεία για να διαβούν την Πατησίων, χωρίς να μας ρωτήσουν αντί να ενωθούν με τα εξεγερμένα στίφη που έχουν καταλάβει τα Εξάρχεια.
Έτσι, όχι μόνο δεν μας νοιάζει ότι τρομοκρατήθηκαν τα γομάρια οι επιβάτες, αλλά χαιρόμαστε ιδιαίτερα μ’ αυτό. Τρομοκρατήσαμε, λοιπόν, όλους αυτούς τους κακομούτσουνους ρουφιάνους, που κινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όλους αυτούς τους κρετίνους τους αστούς, που μας κοιτάνε περίεργα στο δρόμο. Τους κατεβάσαμε κάτω να πάνε με τα πόδια στα σπίτια τους, να ξυπνήσουν τα όρνεα της αποχαύνωσης, να κινηθούν λίγο και με τα ποδαράκια, να κάνουν και λίγο γυμναστική οι σάπιοι μικροαστοί.
Γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε οι πρώτοι που βαδίζουν στα χνάρια της άρνησης και της πράξης. Γνωρίζουμε ότι έχουμε παραλάβει βαριά παρακαταθήκη να σηκώσουμε. Δεν φοβόμαστε, όμως, ούτε λιποψυχούμε. Έχουμε σημαντικό έργο ακόμη να επιτελέσουμε. Θα αποτελειώσουμε ότι έχει απομείνει, ότι δεν πρόλαβαν να τελειώσουν τα συντρόφια μας.
Στέλνουμε και πάλι βαθύ χαιρετισμό και αντάρτικο σινιάλο σε κάθε αλάνι σε κάθε επαναστατημένη ψυχή που δεν γλείφει το χέρι του κάθε αφεντικού.»
