ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ο «γόρδιος» δεσμός στην Αμφίπολη θα λυθεί μέσα από τη μελέτη της ιστορικής διαδρομής του ίδιου του ταφικού συγκροτήματος.
Τα κομμάτια που λείπουν από το δυσεπίλυτο αρχαιολογικό παζλ θα συμπληρωθούν μόνο μέσα από την προσεκτική έρευνα των διαφόρων φάσεων αυτού του οικουμενικού μνημείου και όχι από την απλή ανάλυση του σκελετικού υλικού.
Αυτός τουλάχιστον είναι ο δρόμος που επέλεξε η επικεφαλής της ανασκαφής Κατερίνα Περιστέρη για την ερμηνεία του μεγάλου μυστικού που κρύβει η Αμφίπολη και την ιστορική τεκμηρίωση των ευρημάτων.
Σε συνέντευξή της στην Realnews, η κ. Περιστέρη δηλώνει ξεκάθαρα: «Σημασία έχει το μνημείο και όχι οι…σκελετοί». «Το μνημείο αυτό μιλάει από μόνο του και πρέπει να μπορούμε να το διαβάσουμε. Όποιος ξέρει όποιος μπορεί», σημειώνει με έμφαση.
«Πρέπει να εστιάσουμε στο ίδιο το μνημείο και όχι στα κόκκαλα που για εμένα δεν σημαίνουν πολλά. Δεν μπορείς να χρονολογήσεις από τους νεκρούς. Για εμένα οι σκελετοί δεν έχουν νόημα. Αποπροσανατολίζουν την έρευνα. Στο ίδιο το μνημείο θα βρούμε τις απαντήσεις. Αυτό πρέπει να ψάξουμε», σημειώνει η κ. Περιστέρη.
«Πρόκειται για ένα ταφικό συγκρότημα, όπως το χαρακτηρίζω εγώ, με μοναδικό οικουμενικό χαρακτήρα αφού έχει πολιτισμικά στοιχεία από την Μακεδονία, την Ασία και την Αίγυπτο», υπογραμμίζει η κ. Περιστέρη και συμπληρώνει:
«Είναι σίγουρο ότι η παραγγελία που δόθηκε ήταν για την ταφή ενός πολύ σημαντικού ατόμου. Όλοι αυτοί οι τόνοι μαρμάρου για να μεταφερθούν από τη Θάσο στην Αμφίπολη κόστισαν τεράστια ποσά. Στο μνημείο εξάλλου είναι βέβαια ότι γίνονταν τελετές για τον αφηρωισμένο νεκρό. Είναι δυνατόν να ήταν ένας απλός νεκρός;».
Η κ. Περιστέρη και η ομάδα της έχουν επικεντρωθεί στην προσεκτική μελέτη των διαφόρων ιστορικών φάσεων του μνημείου.
«Το μνημείο αυτό έχει ζωή που ξεκινάει από το τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ., δηλδή μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και φθάνει μέχρι τη ρωμαϊκή εποχή. Εμείς μελετάμε σε τι φάσεις έχει δεχθεί επεμβάσεις. Ποιοι και πότε έκλεισαν τους ενδιάμεσους τοίχους. Γιατί πιστεύουμε ότι στην αρχή το μνημείο ήταν ανοικτό. Τότε θα πρέπει να μπήκαν οι τυμβωρύχοι, δίχως να αποκλείεται κάποιοι να κατάφεραν να διεισδύσουν και αργότερα» λέει.
Η επικεφαλής της ανασκαφής απαντά όμως και στους επικριτές της και κυρίως σε όσους αμφισβήτησαν την εκτίμηση της ανασκαφικής ομάδας, ότι ο λέων της Αμφίπολης βρίσκεται στην κορυφή του τύμβου.
«Είμαστε απόλυτα βέβαιοι. Άλλωστε ανακαλύψαμε το σημείο όπου ήταν στημένο το λιοντάρι στην κορυφή του τύμβου, ενώ όταν βγάζαμε τα χώματα για να αποκαλύψουμε τον περίβολο, βρήκαμε κάποια κομμάτια του λιονταριού. Γιατί κατά τις επιδρομές διαφόρων θρακικών φύλων αλλά και των Ρωμαίων στην προσπάθειά τους να κατεβάσουν το λιοντάρι το τεμάχισαν. Δεν είναι τυχαίο ότι βρήκαμε τμήματά του ακόμη και στο Στρυμόνα» λέει.
Η ίδια εξομολογείται και το γεγονός ότι αρκετοί την πίκραναν. «Με πίκραναν πολλά. Γιατί όταν αγαπάς τη δουλειά σου και έχεις μεράκι πληγώνεσαι. Το 2012 όταν ξεκίνησαν την ανασκαφή, μην φανταστείτε ότι είχαμε πολλούς συμπαραστάτες. Μας έβλεπαν λίγο σαν δον Κιχώτες. Μου έλεγαν συνάδελφοί μου: Ε, τι ψάχνεις εκεί, δεν έχει τίποτε. Τι κάνεις, ένα νεκρό τοπίο είναι. Εγώ όμως είχαν επιμονή και… μύτη και δικαιώθηκα», σημειώνει.
Και όσο για την επόμενη μέρα; «Εγώ θα το παλέψω» αναφέρει, «Θα ψάξω τριγύρω στο πλάι. Γιατί μου κάνει εντύπωση που δεν βρήκαμε ούτε ίχνος από κάποια πολύτιμα αντικείμενα. Δεν αποκλείεται να τα είχαν βάλει σε κάποιο άλλο σημείο. Ίσως να υπάρχει και κάποιος άλλος τάφος δίπλα. Σίγουρα όμως δεν περιμένω να βρω κάτι τόσο λαμπερό» λέει.
