ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Μπορεί οι δεινόσαυροι να νοσούσαν από καρκίνο; Στο ερώτημα αυτό έρχεται να απαντήσει καταφατικά η ανακάλυψη επιστημόνων, οι οποίοι εντόπισαν για πρώτη φορά τα ίχνη του σε απολίθωμα του προϊστορικού αυτού πλάσματος.
Ποτέ έως τώρα δεν είχαν βρεθεί καρκίνοι σε δεινόσαυρους.
Πρόκειται για οστεοσάρκωμα, έναν επιθετικό καρκίνο των οστών, που ανακαλύφθηκε σε έναν κερασφόρο φυτοφάγο δεινόσαυρο, τον Κεντρόσαυρο (Centrosaurus apertus) μήκους 6 μέτρων, ο οποίος έζησε πριν περίπου 76 εκατομμύρια χρόνια.
Το απολίθωμα είχε ανακαλυφθεί το 1989 στην Αλμπέρτα του Καναδά και το παραμορφωμένο κάτω άκρο αρχικά είχε αποδοθεί σε κάταγμα.
Όμως τώρα μία ομάδα πολλών επιστημόνων (παθολόγων, ορθοπεδικών, ακτινολόγων κ.ά.) του Βασιλικού Μουσείου του Οντάριο και του καναδικού Πανεπιστημίου Μακμάστερ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ογκολογίας «The Lancet Oncology», κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για καρκίνο.
«Δεν είχε υπάρξει διάγνωση επιθετικού καρκίνου σε δεινόσαυρους μέχρι σήμερα, κάτι που απαιτεί ιατρική εμπειρία και πολλαπλά επίπεδα ανάλυσης.
»Φέραμε στο φως την αδιαμφισβήτητη “υπογραφή” ενός προχωρημένου καρκίνου των οστών σε έναν κερασφόρο δεινόσαυρο, την πρώτη του είδους της», δήλωσε ο καθηγητής Παθολογίας και Μοριακής Ιατρικής, Μαρκ Κράουδερ, όπως μεταφέρει το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν υψηλής ανάλυσης τομογραφίες του απολιθώματος, μικροσκοπικές, κυτταρικές και άλλες εξετάσεις, καταλήγοντας στη διάγνωση του οστεοσαρκώματος.
Επιβεβαίωσαν τη διάγνωσή τους κάνοντας σύγκριση με ανθρώπινες περιπτώσεις οστεροσαρκώματος.
Είναι πιθανό ότι ο καρκίνος -που βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο- είχε επεκταθεί με μεταστάσεις και σε άλλα σημεία του σώματος του άτυχου φυτοφάγου δεινόσαυρου.
Αυτό θα τον είχε καταστήσει εύκολη λεία για τους τρομερούς Τυραννόσαυρους της εποχής του.
Το οστεοσκάρκωμα, συνήθως, συμβαίνει κατά τη δεύτερη ή τρίτη δεκαετία της ζωής και εξαπλώνεται γρήγορα μέσω του οστού που έχει αρχικά προσβληθεί και σε άλλα όργανα, όπως οι πνεύμονες.
Γι’ αυτό, σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται αναγκαίος ο ακρωτηριασμός του άκρου.
