ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ήρθε η ώρα να μάθουμε ότι τα τσόφλια των αυγών μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν σε πλαστικά, καλλυντικά ή συμπληρώματα διατροφής!
Ωστόσο, αυτό που μέχρι τώρα γνωρίζαμε είναι ότι τα αυγά (περίπου 15 εκατομμύρια κάθε χρόνο) μετατρέπονται σε υποπροϊόντα για παρασκευή μακαρονιών, αρτοσκευασμάτων και γενικά τροφίμων.
Τα απορρίμματα (τσόφλια) είναι δύσκολα στη διαχείριση γιατί “τα βιομηχανικά τσόφλια των αυγών θεωρούνται επικίνδυνα απόβλητα, διότι οι πρωτεΐνες στις μεμβράνες του αυγού αποσυντίθενται εύκολα και μπορούν να γίνουν τοξικές”, σύμφωνα με τον Τας Ορμπάν (Tas Orbán), διευθύνων σύμβουλος της Ecomotive Kft.
Ακόμα αναφέρει πως “μόνο εξειδικευμένες εταιρείες μπορούν να μεταφέρουν αυτού του είδους τα απόβλητα σε ειδικές τοποθεσίες διαχείρισης. Κι αυτό μας κοστίζει πολλά”.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι μεμβράνες είναι πλούσιες σε κολλαγόνο και αμινοξέα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία καλλυντικών.
Ευρωπαϊκό πρόγραμμα ερευνά το πως θα διαχωρίσει τη μεμβράνη από το κέλυφος εύκολα και χωρίς υπερβολικό κόστος.
Ο Ενρίκο Ιμπέρι (Enrico Imperi), χημικός μηχανικός στη Labor Srl, εξηγεί:
“Χρησιμοποιούμε υπεριώδεις ακτίνες. Οι ακτίνες UV διαπερνούν τα βακτήρια και αλλάζουν το DNA τους. Έτσι, τα βακτήρια απενεργοποιούνται και δεν μπορούν πλέον να αναπαραχθούν”.
Σύμφωνα με τον ίδιο, “με τον τρόπο αυτό, οι μεμβράνες αποστειρώνονται χωρίς τη χρήση χημικών ή υψηλών θερμοκρασιών. Αποστειρώνονται με μη παρεμβατικό τρόπο και έτσι διατηρούν τις ιδιότητές τους”.
Η Μελίντα Κοζάκ (Melinda Kozak), βιολόγος της Ateknea Solutions Hungary LLC και συντονίστρια του προγράμματος Shellbrane, είναι συγκεκριμένη:
“Επόμενο βήμα είναι ο αυτοματισμός του συστήματος. Η ιδέα μας είναι η διαδικασία να καταστεί παραμετροποιήσιμη με βάση τη μονάδα επεξεργασίας των αυγών. Από 100 κιλά κελύφων την ώρα σε ένα τόνο την ώρα”.
“Αν πραγματικά μπορέσουμε να κάνουμε αυτό το διαχωρισμό με βιομηχανικό τρόπο, τότε οι εταιρείες μεταποίησης αυγών έχουμε μια πιθανότητα να βγάλουμε κέρδος από τα απόβλητα, από κάτι που κάποτε μας κόστιζε”, σύμφωνα με τον Τας Ορμπάν.
Οι ερευνητές ελπίζουν ένα εμπορεύσιμο προϊόν να είναι έτοιμο σε τρία ή τέσσερα χρόνια. Όπως λένε, θα μπορούσε να βελτιώσει συνολικά την ανταγωνιστικότητα του πτηνοτροφικού τομέα στην Ευρώπη.
