Ιστορική απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαιώνει Πολωνό δανειολήπτη σε ελβετικό φράγκο, γεγονός που θα επηρεάσει χιλιάδες Ευρωπαίους πολίτες, ανάμεσα τους και Έλληνες, που έχουν υπερχρεωθεί και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα συγκεκριμένα ενυπόθηκα δάνεια.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάνθηκε ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να χρεώνουν τόσο μεγάλες αυξήσεις στις δόσεις των δανείων που έχουν συνάψει με τους πελάτες τους μετά την αλλαγή της νομισματικής ισοτιμίας, κρίνοντας τους σχετικούς όρους των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων άδικους για τους πολίτες.
Μάλιστα η σχετική απόφαση προβλέπει ότι οι τράπεζες καλούνται να αποζημιώσουν τους δανειολήπτες αυτούς και να τους επιστρέψουν τα επιπλέον ποσά που αποπλήρωσαν μέχρι τώρα με τις αυξημένες δόσεις μετά την αλλαγή της νομισματικής ιστομίας.
Το ιστορικό της απόφασης
Το 2008, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του δικαστηρίου «ένας καταναλωτής και η σύζυγός του συνήψαν σύμβαση ενυπόθηκου δανείου με την Bank M.
Το δάνειο ήταν συνδεδεμένο με το ελβετικό φράγκο και οι μηνιαίες δόσεις ήταν καταβλητέες σε πολωνικά ζλότι κατόπιν μετατροπής βάσει της τιμής πώλησης του ελβετικού φράγκου σύμφωνα με τον πίνακα συναλλαγματικών ισοτιμιών της Bank M. κατά την ημερομηνία καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης.
Εκτιμώντας ότι οι ρήτρες μετατροπής που καθορίζουν τη συναλλαγματική ισοτιμία είναι καταχρηστικές και ότι η σύμβαση αυτή η οποία τις περιέχει καθίσταται άκυρη στο σύνολό της, ο καταναλωτής άσκησε αγωγή κατά της Bank M. ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου Βαρσοβίας.
Ζητεί την καταβολή χρηματικού ποσού το οποίο αντιστοιχεί στο ήμισυ του κέρδους που αποκόμισε η Bank M., κατά τη διάρκεια ορισμένης χρονικής περιόδου, χρησιμοποιώντας τα ποσά των μηνιαίων δόσεων του δανείου που είχαν καταβληθεί σε εκτέλεση της σύμβασης.
Προς στήριξη της αγωγής του, ο καταναλωτής προβάλλει ότι η Bank M. εισέπραξε τα ποσά αυτά χωρίς νόμιμη αιτία.
Το πολωνικό δικαστήριο ερωτά το Δικαστήριο αν η οδηγία που αφορά τις καταχρηστικές ρήτρες 1 καθώς και οι αρχές της αποτελεσματικότητας, της ασφάλειας δικαίου και της αναλογικότητας παρέχουν στους συμβαλλομένους, στην περίπτωση σύμβασης ενυπόθηκου δανείου που ακυρώνεται διότι δεν μπορεί να εξακολουθήσει να υφίσταται χωρίς τις καταχρηστικές ρήτρες, το δικαίωμα να ζητήσουν αποζημίωση επιπλέον της επιστροφής των ποσών που έχουν καταβληθεί βάσει της συμβάσεως αυτής και της καταβολής νόμιμων τόκων υπερημερίας από την ημερομηνία όχλησης.
Η απόφαση του δικαστηρίου
Απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-520/21 | Bank M. (Συνέπειες της ακυρώσεως της σύμβασης)
«Σε περίπτωση» όπως αναφέρεται «ακυρώσεως συμβάσεως ενυπόθηκου δανείου η οποία περιέχει καταχρηστικές ρήτρες, το δίκαιο της Ένωσης δεν αντιτίθεται σε αίτημα των καταναλωτών για την καταβολή αποζημίωσης από την τράπεζα, επιπλέον της επιστροφής των ποσών των μηναίων δόσεων που κατέβαλαν.
»Αντιθέτως, το δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται στην προβολή από την τράπεζα ανάλογων αξιώσεων σε βάρος των καταναλωτών».