ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η πανδημία του κορωνοϊού θα βυθίσει σε βαθύτερη των αρχικών εκτιμήσεων ύφεση την παγκόσμια οικονομία, με συρρίκνωση 4% της οικονομικής δραστηριότητας και εξανεμίζοντας πάνω από 6 τρισ. δολάρια από το παγκόσμιο ΑΕΠ, όπως προειδοποιούν οι οικονομολόγοι.
Η οικονομία έχει εισέλθει σε καθοδική φάση που χαρακτηρίζεται από άνευ προηγουμένου ταχύτητα και σφοδρότητα και με τις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες να βρίσκονται αντιμέτωπες με τις χειρότερες επιδόσεις από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης», προειδοποιούν οι Τομ Όρλικ και Τζέιμι Ρας σε έκθεσή τους.
«Συγκριτικά με τις προσδοκίες στις αρχές του έτους, το κόστος υπό όρους χαμένης παραγωγής υπερβαίνει τα έξι τρισ. δολάρια», επισημαίνουν.
Η ύφεση τέτοιου μεγέθους βασίζεται σε «αισιόδοξες υποθέσεις τόσο για τη διάρκεια της πανδημίας όσο και για την ταχύτητα ανάκαμψης» και αντανακλά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες στις προσπάθειές τους να κρατήσουν όρθια την παγκόσμια οικονομία μπροστά στο σαρωτικό πέρασμα του Covid-19.
Σύμφωνα με ένα τέτοιο σενάριο, το ΑΕΠ των ΗΠΑ θα συρρικνωθεί 6,4%, ενώ η Ευρωζώνη θα εισέλθει σε ύφεση 1,8%.
Η οικονομία της Ιαπωνίας θα συρρικνωθεί 4%, ενώ η Κίνα θα παραμείνει σε ανάπτυξη, αλλά με τους βραδύτερους ρυθμούς όλων των εποχών.
«Οι καθοδικοί κίνδυνοι είναι πολύ σημαντικοί», σημειώνουν οι Όρλικ και Ρας.
»Καθώς οι κυβερνήσεις κινούνται προς την κατεύθυνση της χαλάρωσης του lockdown, το ρίσκο ενός δεύτερου κύματος εξάπλωσης θα μπορούσε να οδηγήσει σε ακόμη βαθύτερη ύφεση, με 5,6% συρρίκνωση του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Εάν τα μέτρα νομισματικής και δημοσιονομικής στήριξης αποδειχθούν ανεπαρκή, η ύφεση θα μπορούσε να φθάσει έως και το 7,2%.
Εν αντιθέσει όμως με την ασιατική κρίση του 1997 και την παγκόσμια ύφεση του 2009, το υφιστάμενο σοκ δεν προκαλείται από οικονομικές ανισορροπίες, πράγμα που σημαίνει ότι οι χώρες που έχουν εφαρμόσει ικανοποιητικά μέτρα στήριξης ώστε να αναπληρώσουν το χαμένο εισόδημα θα επανακάμψουν με ταχείς ρυθμούς, εκτιμούν οι οικονομολόγοι.
«Οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να το παρακάνουν με τα μέτρα ενίσχυσης.
»Στο τέλος όμως, το κόστος του να κάνουν πολύ λίγα θα ήταν μεγαλύτερο», σημειώνουν.
