ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Βολές σε βάρος του Αριστείδη Φλώρου φέρεται να εξαπολύει ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος στην απολογία του για την υπόθεση της «μαφίας των φυλακών» ενώπιον του ειδικού εφέτη ανακριτή.
Ο γνωστός δικηγόρος βάλει κατά της αξιοπιστίας του επιχειρηματία αναφέροντας πως «αναγορεύεται σε αξιόπιστος μάρτυρας ο Αριστείδης Φλώρος, ο οποίος έχει ήδη καταδικαστεί δύο φορές από τα δικαστήρια».
«Υπερβαίνει τα όρια της λογικής η εναλλαγή των ρόλων του θύτη και του θύματος» λέει μιλώντας για την ανατροπή στην υποθεση μετά την μαρτυρία Φλώρου, ο οποίος έχει καταδικαστεί ως ηθικός αυτουργός στην απόπειρα σε βάρος του ήδη προφυλακισμένου δικηγόρου, υποστηρίζοντας παράλληλα πως γίνεται προσπάθεια να απεμπλακεί ο επιχειρηματίας.
«Ουσιαστικά καλούμαι να απολογηθώ για καταθέσεις ενός κατάδικου, η συμπεριφορά του οποίου έχει αναστατώσει την ελληνική κοινωνία, είχε δε ως συνέπεια την δολοφονία ενός εκλεκτού συναδέλφου και την απόπειρα ανθρωποκτονίας ενός άλλου» υπογραμμίζει, σύμφωνα με πληροφορίες, στο πολυσέλιδο υπόμνημα του ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος τονίζοντας, ότι δεν είχε και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εγκληματικές οργανώσεις με εγκληματικές συμπράξεις «και δη με αγνώστους και φυσικά ουδέποτε μετήλθαν απειλών ή βίας ή άλλων παράνομων συμπεριφορών για την απόσπαση χρημάτων».
«Δεν νοείται ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, από τη στιγμή που δεν γνωρίζω κανένα από τα μέλη αυτής, ούτε επικοινωνούσα ή συνομιλούσα μαζί τους, σχεδιάζοντας κάτι το μεπτπό και παράνομο».
Κανείς άλλος εκ των φερόμένων ως μελών της εγκληματικής οργάνωσης με αναγνωρίζει ή με εντάσσει στην «αόρατη» ομάδα» τονίζει.
«Αδιανόητο ένας άνθρωπος του δικού μου υποβάθρου και της δικής μου διαδρομής»
Ο γνωστός δικηγόρος επιχειρεί να αποδομήσει την κατηγορία της απόπειρας εκβίασης, που τον βαρύνει, υπογραμμίζοντας στο απολογητικό του υπόμνημα, πως δεν είχε καμία τηλεφωνική επικοινωνία με τους εμπλεκόμενους στην υποθεση και δεν επισκέφθηκε κανέναν στις φυλακές, όπως προκύπτει από τα επισκεπτήρια των Καταστημάτων Κράτησης.
Μάλιστα, φέρεται να αναφέρει πως είναι «αδιανόητο ένας άνθρωπος του δικού μου υποβάθρου και της δικής μου διαδρομής, να έχω (κατα) δεχθεί να ενταχθώ ως μέλος σε εγκληματική οργάνωση, η οποία διευθύνεται από αλλοδαπό κατάδικο για ειδεχθή αδικήματα».
Αναφερομενος δε στις μαρτυρικές καταθέσεις συναδέλφων του, οι οποίοι τον βάζουν στο κάδρο της υπόθεσης, απαντά πως αναφέρονται «στα λεγόμενα του Μ. Ζαφειρόπουλου, ο οποίος δεν ζει, για να επιβεβαίωσει τα όσα λένε» προσθέτοντας με νόημα πως «αν και όλοι φέρονται να γνωρίζουν εδώ και πέντε χρόνια τις φερόμενες ως οικονομικές αξιώσεις μου, κανείς εξ αυτών δεν τις είχε καταγγείλει στις αρχές στο πλαίσιο οποιασήποτε διαδικασίας».
Απολογητικό Υπόμνημα Θεόδωρου Παναγόπουλου
Στο ίδιο μήκος κύματος ο δικηγόρος Θεόδωρος Παναγόπουλος, ο οποίος επίσης απολογείται ενώπιον του εφέτη ειδικού ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλου για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και απόπειρα εκβίασης από κοινού αρνείται κάθε εμπλοκή στην υπόθεση, τονίζοντας ότι η κατηγορία ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.
Όπως αναφέρει στο πολυσέλιδο υπόμνημά του ο δικηγόρος Θεόδωρος Παναγόπουλος, «ουδεμία γνωριμία, σχέση ή επαφή είχα ποτέ με τα αναφερόμενα ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης πλην των συναδέλφων Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Γεώργιου Αντωνόπουλου και του Λεκοσάϊ που επισκέφθηκα χάριν εξυπηρέτησης συναδέλφου μια φορά στις Φυλακές».
Επισημαίνει δε, πως την εκπροσώπηση του Αντωνόπουλου ανέλαβε τον Ιούνιο του 2017. «Πώς είναι δυνατόν να είμαι μέλος εγκληματικής οργάνωσης από το 2014; Ουδέν στοιχείο υπάρχει για οποιαδήποτε επαφή μου με τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση προ του 2017, διότι δεν είναι δυνατό να υπάρχει.
»Ως εκ τούτου οποιοσδήποτε ισχυρισμός για συμμετοχή μου σε εγκληματική οργάνωση βρίσκεται ολωσδιόλου στη σφαίρα της φαντασίας», συμπληρώνει ο Θ. Παναγόπουλος.
Επικαλούμενος τα στοιχεία της δικογραφίας υποστηρίζει ότι ουδεμία μνεία του ονόματός του έχει γίνει από την οικογένεια και τους συνεργάτες του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου που να επιβεβαιώνει κάτι περί απόπειρας εκβίασης.
«Ούτε η σύζυγός του, ούτε οι συνεργάτες του στο γραφείο, ούτε τα τέκνα του αναφέρουν ότι εγώ, φίλος της οικογένειας από δεκαετιών εκβίασα τον αείμνηστο Μιχάλη!
»Και ερωτάται: Είναι δυνατόν, αν τον είχα εκβιάσει, να μην είχε αναφέρει κάτι στη σύζυγό του και στους συνεργάτες του;
»Είναι προφανές, ότι αν είχα επιδοθεί σε τέτοιου είδους ενέργειες η πρώτη φυσική αντίδραση του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου να ήταν να το εκμυστηρευθεί στη σύζυγό του και να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για τη συμπεριφορά μου».
Ο Θ. Παναγόπουλος επικαλείται την κατάθεση του δικηγόρου Βασίλη Δημακόπουλου, ο οποίος δεν έκανε καμία αναφορά στο δικό του όνομα, ενώ σημειώνει πως και ο ποινικολόγος Ηλίας Αναγνωστόπουλος αναφέρεται σε οικονομικές απαιτήσεις που φέρεται να προβλήθηκαν μόνο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο.
Ακόμα και ο σωφρονιστικός υπάλληλος Αντώνης Αραβαντινός εξεταζόμενος, όπως λέει ο Θ. Παναγόπουλος, δεν κατονομάζει δικηγόρους στην κατάθεσή του ενώπιον του ανακριτή.
Επιπλέον, θέτει υπό αμφισβήτηση ισχυρισμούς συναδέλφων του που έχουν εξεταστεί ως μάρτυρες από τον ανακριτή θέλοντας να δείξει πως λαμβάνοντας υπόψη ακόμα και τα λεγόμενά τους δεν προκύπτει αξιόποινος δικός του ρόλος στην ερευνώμενη από τη δικαιοσύνη υπόθεση.
Αναφερόμενος δε, ειδικά στην κατάθεση του επιχειρηματία Αριστείδη Φλώρου, ο οποίος φέρεται –κατά την κατηγορία– να είναι το θύμα της εκβίασης ο κ. Παναγόπουλος αναφέρει στο υπόμνημά του:
«Ο Φλώρος είχε κατά το χρόνο εκείνο δικηγορικό επιτελείο πολυάνθρωπο, πολυτελές και απαρτιζόμενο από την «αφρόκρεμα» των ποινικολόγων της Αθήνας.
»Γιατί δεν έσπευσαν να καταγγείλουν την εκβίαση στις Αρχές; Γιατί δεν ζήτησαν αστυνομική προστασία;
»Γιατί δεν υπέβαλαν μήνυση κατά Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Θεόδωρου Παναγόπουλου»;
Τέλος, ο Θ. Παναγόπουλος επικαλούμενος τις δικονομικές διατάξεις περί της επιβολής της προσωρινής κράτησης αφού εξηγεί με βάση το νόμο γιατί δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής του μέτρου στο πρόσωπό του αναφέρει τα εξής:
«Είμαι Δικηγόρος Αθηνών από το έτος 1982 με κρυστάλλινο δημόσιο και ιδιωτικό βίο.
»Έχω σταθερή κοινωνική επαγγελματική και οικογενειακή ζωή διάγοντας πάντοτε νομοταγώς και κατά τρόπο ηθικώς ανεπίληπτο. Η τυχόν διατήρηση της κράτησής μου ισοδυναμεί με ηθικό θάνατο πολύ χειρότερο αυτής καθ’ εαυτήν της στέρησης της ελευθερίας μου.
»Είναι επομένως προφανές, ότι τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής, ακόμη και μετά την απόδειξη της αθωότητάς μου, δεν θα είναι δυνατό να αρθούν ούτε να αμβλυνθούν».
