ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Aκόμη ένα αίτημα για υφ’ όρον απόλυση λόγω προβλημάτων υγείας κατέθεσε ο Σάββας Ξηρός, καταδικασθείς σε πέντε φορές ισόβια για συμμετοχή στην οργάνωση 17 Νοέμβρη.
Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Δεκέμβριο το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά με βούλευμα απέρριψε το προηγούμενο αίτημα αποφυλάκιση του ισοβίτη της 17Ν.
Ωστόσο, τότε οι δικαστές ακολούθησαν ένα διαφορετικό σκεπτικό από εκείνο του εισαγγελέα που επίσης είχε προτείνει να απορριφθεί το αίτημα του καταδικασμένου σε 5 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για τρομοκρατικές ενέργειες της 17 Νοέμβρη.
Σύμφωνα με πληροφορίες το Συμβούλιο είχε κρίνει ότι ναι μεν η περίπτωσή του εμπίπτει στο άρθρο 110 Α του Ποινικού Κώδικα, ωστόσο θα πρέπει να εκτίσει 25 πραγματικά έτη από την ποινή του, πριν ανοίξει η πόρτα της φυλακής για αυτόν.
Αντιθέτως ο Αντεισαγγελέας Εφετών είχε τη γνώμη πως ο Σάββας Ξηρός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επικαλεστεί το εν λόγω άρθρο, καθώς κατά την κρίση του ο νομοθέτης, δεν περιλαμβάνει όσους έχουν ποινές πολλαπλών ισοβίων όπως ο εν λόγω κατηγορούμενος.
Αναλυτικά το νέο αίτημα:
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΦΕΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
(Διά του κ. Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά)
ΑΙΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΦ’ ΟΡΟΝ ΑΠΌΛΥΣΗ
(άρθρο 110Α ΠΚ)
Σάββα Ξηρού του Τριαντάφυλλου και της Μοσχούλας, κρατούμενου στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού
Κρατούμαι στο Νοσοκομείο των Φυλακών Κορυδαλλού συνεπεία των υπ’ αριθμ. 2363-2543/05 και 1149-1265-1299-1301/14-5-2007 αποφάσεων του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών με έναρξη ποινής στις 17/12/2003 αφού αφαιρέθηκε ο χρόνος προσωρινής μου κράτησης από 7/8/2002 μέχρι 17/12/2003. Με την υπ’ αριθμό. 3961/5-7-2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, διεκόπη στις 18-7-2012 η έκτιση της ποινής μου επί πέντε μήνες για νοσηλεία στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, πλην όμως αναφυλακίστηκα μόλις στις 27/7/2012 μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία, κατόπιν Εισαγγελικής Παραγγελίας.
Η ποινή μου διεκόπη εκ νέου με την υπ’ αριθμ. ΑΤ 7017/19-12-2013 απόφαση του Α΄Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά στις 7/1/2014 για χρονικό διάστημα 30 ημερών για νοσηλεία στο Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας. Αναφυλακίστηκα μετά από νοσηλεία τεσσάρων (4) ημερών μετά από παραγγελία του Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά.
Με βάση το από 20/10/2014 Πιστοποιητικό ΚΕΠΑ (Αριθμός Επιτροπής 09905/2014/11638), μετά από αξιολόγηση από τη δευτεροβάθμια Επιτροπή του ΚΕΠΑ, προέκυψε ότι το συνολικό ποσοστό αναπηρίας μου ανέρχεται σε 98% κατά ιατρική πρόβλεψη από 11/07/2014 κι εφ όρου ζωής. Θεωρούμαι πρακτικά τυφλός και η πάθηση αυτή είναι μη ιατή. Από το 98% του ποσοστού της αναπηρίας μου, το 95% προέρχεται από την οφθαλμολογική μου βλάβη.
Σχετικά με την περίπτωσή μου και μετά από προσφυγή μου στο ΕΔΔΑ κατόπιν απόρριψης αίτησής μου για διακοπή της ποινής μου λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας μου με την υπ’ αριθμ. ΑΤ 5345/06 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, έχει εκδοθεί η από 9 Σεπτεμβρίου 2010 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Σάββας Ξηρός κατά Ελλάδος) με την οποία το Δικαστήριο δέχθηκε ότι υπήρξε παραβίαση του ά. 3 της ΕΣΔΑ και καταδίκασε την Ελλάδα να μου καταβάλει το ποσό των 1.000 ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη σύμφωνα με το ά. 41 της Σύμβασης.
Με την παρούσα αίτησή μου ζητώ να απολυθώ από τις φυλακές σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ά. 110Α ΠΚ. Λόγω όμως της κατάστασης της υγείας μου δε δύναμαι να φέρω συσκευή ηλεκτρονικής επιτήρησης αφού στα μεν κάτω άκρα μου διαπιστώνονται «βαρειές τροφοαγγειακές λοιμώξεις με πολλαπλά έλκη κυρίως δεξιά συνεπεία υποτροπιάζουσας βαρείας λοίμωξης των κάτω άκρων (Λοίμωξη από Ερυσίπελα)» (Από 7/9/2018 Ιατροδικαστική Έκθεση Κλινικής Εξετάσεως Ιατροδικαστή Φίλιππου Κουτσαύτη).
Η διαπίστωση αυτή συνηγορείται και από την από 19/9/18 Ιατρική Γνωμάτευση του Δημοσθένη Παπαμεθοδίου, Ιατρού Νευρολόγου της Νευρολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού σύμφωνα με την οποία δεν έλαβα την αγωγή που επιβαλλόταν για την σκλήρυνση κατά πλάκας που διαγνώστηκε στο Θριάσιο Νοσοκομείο Αττικής, λόγω «συνεχούς εμφάνισης ερυσιπέλατος στα κάτω άκρα (κίνδυνος υποτροπής και επέκτασης της λοίμωξης)».
Το ίδιο προκύπτει από την από 18/9/2018 Ιατρική Γνωμάτευση της Χειρουργικής Κλινικής του ΝΚΚ και ειδικότερα του Χειρουργού κ. Σακελλαρίου, Προϊσταμένου Ιατρικής Υπηρεσίας Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού όπου εκτίθεται ότι «Παρουσιάζει συχνές υποτροπές ερυσιπέλατος κάτω άκρων άμφω με έντονα οιδήματα κάτω άμφω άκρων και με καστανόφαια απόχρωση δέρματος», όπως επίσης και από την από 24/6/2018 Ιατρική Γνωμάτευση της Ιατρού-Ειδικής Παθολόγου Δέσποινας Καραμήτσου η οποία αναγράφει σχετικά ότι «Τα κάτω άκρα είναι αμφότερα εντόνως οιδηματώδη με μελανή χροιά από επανειλημμένες προσβολές ερυσιπέλατος, αρχόμενη νέκρωση και δεν δύνανται να ενδυθούν τίποτα πλην ελαστικής κάλτσας».
Η ως άνω πάθηση καταγράφεται ήδη και στο Συμπέρασμα της από 27/1/2012 Ιατροδικαστικής Γνωμοδότησης των Ιατροδικαστών Νικολάου Καρακούκη και Χριστίνας Τσάκωνα που με εξέτασαν και συνέταξαν την σχετική έκθεση στα πλαίσια της διαδικασίας διακοπής ποινής και συνιστούν τον έλεγχο στο Νοσοκομείο της κατάστασης των κάτω άκρων «προς αποφυγή του ενδεχόμενου εγκατάστασης της οντότητας της νέκρωσης.» .
Σχετικά επίσης αναφέρεται και στην από 16/3/18 Ιατρική Γνωμάτευση του γενικού χειρουργού Γεωργίου Γρηγοριάδη, «Επισημαίνω επιπλέον ότι η κατάσταση των κάτω άκρων άμφω που χαρακτηρίζεται από μικροθρομβώσεις αναρίθμητων τριχοειδών και προτριχοειδών αγγείων, πιθανότατα θα οδηγήσει σε ακρωτηριασμό».
Το ίδιο ισχύει και για τα άνω άκρα μου αφού στο δεξί μου χέρι κατόπιν ακρωτηριασμού μου έχω μόνο αντίχειρα και δείκτη, ενώ «το αριστερό πάσχει από νευρομυική αδυναμία λόγω της απομυελωνιτικής νόσου που στη Νευρολογική Κλινική του Θριάσιου Νοσοκομείου χαρακτηρίστηκε ως σκλήρυνση κατά πλάκας με σύσταση έναρξης θεραπείας με COPAXONES.C 1×1 ημερησίως που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε.
Η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία του συστήματος ηλεκτρονικής επιτήρησης είναι πολύ πιθανό να επιδεινώσει την ήδη υπάρχουσα νευρομυική αδυναμία και να αχρηστέψει το μοναδικό μέλος που του έχει μείνει για αυτοεξυπηρέτηση.» (Από 24/6/2018 Ιατρική Γνωμάτευση Δέσποινας Καραμήτσου), ενώ και ο Οφθαλμίατρος Νικόλαος Οικονόμου του Νοσοκομείου Κρατουμένων, πιστοποιεί στην από 6/9/2018 Γνωμάτευσή του ότι «λόγω των διπλών χειρουργείων αποκόλλησης, δεν επιτρέπεται η άρση βάρους άνω των τριών κιλών»
Από τις προσκομιζόμενες ιατρικές γνωματεύσεις και εκθέσεις, προκύπτει ότι πληρώ όλες τις προϋποθέσεις που θέτει το ά. 110Α ΠΚ. Μολαταύτα, η προηγούμενη αίτηση μου για υφ΄όρον απόλυση και η προειλημμένη απόφαση για την απόρριψή της, οδήγησε στη διατύπωση δυο ερμηνευτικών προσεγγίσεων, η μια στην υπ’αριθμ.159/2018 έγγραφη πρόταση του Αντεισαγγελέα Εφετών Πειραιά, Οδυσσέα Τσορμπατζόγλου και η έτερη στο υπ΄αριθμ. 180/2018 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πειραιά, οι οποίες συνιστούν ουσιαστικά μία ανεπίτρεπτη απόπειρα περαιτέρω διάπλασης δικαίου contra legem, εξοβελίζοντας την περίπτωση μου από τη ρυθμιστική εμβέλεια του άρθρου 110Α ΠΚ, στην οποία νομίμως υπάγομαι.
Αναφορικά, λοιπόν, με την εισαγγελική πρόταση που εισηγείται την απόρριψη της αιτήσεως μου με την αιτιολογία ότι η περίπτωσή μου δεν καταλαμβάνεται από την πρόβλεψη του άρθρου 110Α παρ. 3 ΠΚ λόγω της χρήσης ενικού αριθμού στην υπό κρίση διάταξη, δυνάμει της οποίας συνάγεται το συμπέρασμα ότι αυτή δεν αφορά τους καταδικασθέντες σε πλείονες ποινές ισοβίου καθείρξεως, έχω να παρατηρήσω ότι η ερμηνευτική αυτή προσέγγιση, αναδεικνύει ιδιαίτερα βουλητικά στοιχεία του ιδίου και όχι του νομοθέτη, καθότι η πρόβλεψη του τελευταίου είναι σαφής και αδιαμφισβήτητη.
Όπως ακριβώς στην παράγραφο 2 του άρθρου 110Α ΠΚ γίνεται λόγος για πρόσκαιρη στερητική της ελευθερίας ποινή, χωρίς η χρήση του ενικού αριθμού να αποκλείει προφανώς την περίπτωση επιβολής και έκτισης πλειόνων πρόσκαιρων στερητικών της ελευθερίας ποινών, έτσι ακριβώς και η παράγραφος 3 αναφέρεται σε ισόβια κάθειρξη, με τη χρήση του ενικού αριθμού να γίνεται όχι στη βάση κάποιας τελεολογικής κατεύθυνσηςαλλά λόγω αναφοράς στο είδος της επιβληθείσας ποινής.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από το άρθρο 105 ΠΚ που στην παράγραφο 1 αυτού προβλέπει ότι: «όσοι καταδικάσθηκαν σε ποινή στερητική της ελευθερίας μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο της ανάκλησης…».
Με τη λογική της εισαγγελικής πρότασης η κυριαρχία του ενικού αριθμού εν προκειμένω ισοδυναμεί με μια αριθμητική προσέγγιση που αποκλείει την ύπαρξη πλειόνων ποινών, γεγονός, ωστόσο, που αναιρείται από την παράγραφο 4 του ίδιου άρθρου που προβλέπει ότι «στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί υπό όρο, αν έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών που προβλέπεται στην παράγραφο 1».
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί κάτι που είναι δεδομένο, αλλά όπως προκύπτει παραγνωρίζεται εντελώς, δηλαδή ότι παρά τον φιλελεύθερο χαρακτήρα της, η υφ΄όρον απόλυση δεν συνιστά απαλλαγή του υπολοίπου της ποινής, αλλά στάδιο εκτελέσεως αυτής, εντασσόμενο κατ΄ εξοχήν στους σκοπούς της ειδικής πρόληψης του καταδικασθέντος. Η επισήμανση αυτή πρέπει να διατρέχει την λογική της δικαιοδοτικής κρίσης διότι δεν πρόκειται για κάποια χαριστική παραχώρηση, αλλά για έναν νομικά κατοχυρωμένο εναλλακτικό τρόπο έκτισης της ποινής.
Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 110Α ΠΚ: «Σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης ο κρατούμενος που έχει ποσοστό αναπηρίας ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω αν έχει εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο πέντε (5) έτη στην περίπτωση που το έγκλημά του δεν ενέχει ανθρωποκτονία, ή δέκα (10) έτη σε κάθε άλλη περίπτωση, εκτίει το υπόλοιπο της ποινής του στην κατοικία του, με ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 56 παρ. 3».
Παρότι, όπως ρητά ορίζεται από την ως άνω διάταξη εννοείται η έκτιση ποινής με οποιονδήποτε τρόπο, δηλ. με συνεκτίμηση και τυχόν ευεργετικού υπολογισμού, προκύπτει ότι δυνάμει του από 25-10-2018 Πίνακα Υπολογισμού Ποινής έχω συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο πραγματικής έκτισης των 10 ετών ήδη από την 7-8-2012, ενώ με βάση τον ευεργετικό υπολογισμό ο χρόνος αυτός συμπληρώθηκε την 15-7-2007.
Στην περίπτωση του υπ’ αριθμό. 180/2018 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών, το οποίο απέρριψε την από 17/10/18 αίτησή μου, παρότι γίνεται δεκτό ότι τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 110Α παρ. 3 ΠΚ, ως κύριο πρόσκομμα για την χορήγηση της υφ΄όρον απόλυσης φαίνεται να αποτελεί το γεγονός ότι σε αντίθεση με τις περιπτώσεις αναπηρίας επί καταδίκης σε πρόσκαιρη κάθειρξη που αφορά στην παράγραφο 2 του άρθρου 110Α ΠΚ, στις περιπτώσεις ισόβιας κάθειρξης, ο νομοθέτης δεν επαναλαμβάνει την γενική αποδέσμευση από τις προϋποθέσεις χορήγησης της υπό όρο απόλυσης, ήτοι από τις προϋποθέσεις των άρθρων 105 και 106 ΠΚ, με αποτέλεσμα οι τελευταίες , κατά το μέρος που συνάδουν με τις διατάξεις του άρθρου 110Α να τυγχάνουν εφαρμογής και στις αντίστοιχες περιπτώσεις.
Συγκεκριμένα, με βάση το ως άνω βούλευμα τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 105 παρ. 4 που προβλέπει ότι «στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί υπό όρο, αν έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών, που προβλέπεται στην παράγραφο 1 (άρα προκειμένου για ισόβια κάθειρξη τα 19 έτη).
Σε κάθε περίπτωση ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί αν έχει εκτίσει είκοσι πέντε έτη και όταν το παραπάνω άθροισμα υπερβαίνει το όριο αυτό».
Σύμφωνα, λοιπόν, με το βούλευμα αυτό, αφής στιγμής συντρέχουν σωρευτικά περισσότερεςτης μίας ποινές ισοβίου καθείρξεως, πρέπει να ισχύσει το σύστημα της αριθμητικής σωρεύσεως των ποινών και όχι το σύστημα της συνολικής ποινής που προβλέπει το άρθρο 94 παρ.1 ΠΚ, σύμφωνα με το οποίο για κάθε συρρέον έγκλημα επιβάλλεται μια ποινή και στη συνέχεια η κάθε ποινή εκτίεται ολόκληρη ύστερα από την άλλη.
Το βούλευμα καταλήγει ότι στην περίπτωσή μου με έναν συνδυασμό των διατάξεων 110Α και 105 παρ. 3 ΠΚ κάθε ισόβια κάθειρξη οφείλει να υπολογισθεί αυτοτελώς με βάση τουλάχιστον τα 5 έτη (καθότι δεν προκύπτει με σαφήνεια από τα στοιχεία που υπάρχουν στη δικογραφία, το εάν κάποιες από τις ποινές αυτές αφορούν σε έγκλημα που ενέχει ανθρωποκτονία), γεγονός που σημαίνει ότι με την αριθμητική αυτή σώρευση υπερβαίνουμε το ανώτατο όριο των 25 ετών που τάσσει ο νόμος.
Μολαταύτα, με βάση τους υπολογισμούς που διενεργούνται στο βούλευμα φέρομαι να έχω εκτίσει είκοσι ένα (21) έτη, τέσσερις (4) μήνες και έξι (ημέρες), γεγονός που κατέστησε την αίτησή μου απορριπτέα ελλείψει της τυπικής προϋποθέσεως συμπληρώσεως των 25 ετών. Ακόμα, ωστόσο, και στην περίπτωση που γίνει δεκτή η κατά τα ανωτέρω αυθαίρετη ερμηνεία που αξιώνει την εφαρμογή του άρθρου 105 ΠΚ στην περίπτωση του άρθρου 110Α ΠΚ, ο απαιτούμενος χρόνος των 25 ετών έχει συμπληρωθεί, όπως θα παραθέσω αμέσως επόμενα:
Α) Ο από 25-10-2018 Πίνακας Υπολογισμού Ποινής αναφέρει ως χρόνο έναρξης της ποινής την 7-8-2002.
Β) Η υπ΄αριθμ. 125/2018 (από 26/11/2018) απόφαση του Πενταμελούς Συμβουλίου Εργασίας Κρατουμέων ορίζει ότι κάθε ημέρα κράτησής μου υπολογίζεται ευεργετικά ως 2 ημέρες εκτιόμενης ποινής για το χρονικό διάστημα από 10-10-2007 έως και 09-10-2012 και από 10-10-2012 έως 02-10-2013.
Επομένως από 7-8-2002 οπότε και αρχίζει η εκτέλεση της ποινής μέχρι 10-10-2007 εξέτισα 5 έτη 2 μήνες και 3 ημέρες, ενώ από τις 10-10-2007 έως και τις 09-10-2013, οπότε εκκινεί ο ευεργετικός υπολογισμός, έχω εκτίσει 5 έτη 11 μήνες και 22 ημέρες, ήτοι 10 έτη 22 μήνες και 44 ημέρες με βάση τον ευεργετικό υπολογισμό. Επομένως μέχρι και το 2013 ο συνολικός χρόνος έκτισης ανέρχεται σε 17 έτη και 47 ημέρες.
Γ) Σύμφωνα, τέλος, με τον από 25-10-2018 πίνακα υπολογισμού ποινής από τις 03/10/2013 έως και σήμερα (ήτοι 25-10-2018), κάθε ημέρα υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες, επομένως στο χρονικό αυτό διάστημα εξέτισα ποινή 5 ετών και 22 ημερών, ήτοι 10 έτη και 44 ημέρες με βάση τον προβλεπόμενο ευεργετικό υπολογισμό.
Το βούλευμα επομένως, εντελώς λανθασμένα υπολογίζει ως ευεργετικά υπολογισθέντα χρόνο, τον πραγματικά εκτιθέντα, προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν έχουν συμπληρωθεί τα 25 έτη.
Επομένως μέχρι και τον χρόνο εκδόσεως του ανωτέρω πίνακα και αφαιρουμένων των 9 ημερών που η έκτιση της ποινής μου είχε διακοπεί δυνάμει της υπ΄αριθμ. 3961/5-7/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημελειοδικείου Πειραιώς, καθώς και των 4 ημερών δυνάμει της υπ’ αριθμ.ΑΤ7017/19-12-2013 αποφάσεως Α΄Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς είχα εκτίσει συνολική ποινή 27 ετών και 78 ημερών, κατά προσέγγιση 27 έτη και 3 μήνες.
Επομένως, ακόμα και με την ανεπιεική και νομικά αβάσιμη άποψη αναφορικά με την αναλογική εφαρμογή του 105 παρ.4 που υιοθέτησε το Συμβούλιο Εφετών, πληρούται στο απόλυτο η τυπική προϋπόθεση της συμπλήρωσης του ανώτατου ορίου των 25 ετών που θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση για την υφ’ όρον απόλυσή μου.
Όπως σημειώνει ο Γ. Νούσκαλης: «Αξίζει δε εν προκειμένω να υπομνησθεί ότι το αληθές και συμβατό νόημα της διάταξης του άρθρου 105 παρ.4 είναι ότι το όριο έκτισης των 25 ετών αφορά περιπτώσεις σωρευτικής εκτίσεως είτε ισοβίων καθείρξεων μεταξύ τους είτε των τελευταίων με μια ή περισσότερες πρόσκαιρες καθείρξεις.
Αν, επομένως συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ισόβιες καθείρξεις ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί από την φυλακή, εφόσον έχει εκτίσει, και με ευεργετικό υπολογισμό, τμήμα 25 ετών από την ποινή του, σύμφωνα με το άρθρο 105 παρ.4.
Aπό το ανωτέρω τμήμα των 25 ετών, 16 χρόνια θα πρέπει να εκτιθούν με τον «βαρύ» τρόπο παραμονής στο κατάστημα, δηλαδή χωρίς ευεργετικό υπολογισμό ημερών, ενώ για το υπόλοιπο, έως τα 25 χρόνια λαμβάνεται υπόψη ο ευεργετικός υπολογισμός (Η λειτουργία της αναλογικότητας στις εναλλακτικές-μη φυλακτικές ποινές, εκδ. Σάκκουλα Αθήνα-Θεσσαλονίκη, 2015, σελ.271).
Προκύπτει λοιπόν, ότι σε κάθε περίπτωση με βάση τα όσα εξέθεσα ανωτέρω, ο απαιτούμενος χρόνος των 25 ετών έχει συμπληρωθεί, ενώ πληρούται και η προϋπόθεση της πραγματικής έκτισης των 16 ετών.
Μολαταύτα πρέπει να τονιστεί ότι η περίπτωσή μου καταλαμβάνεται εξ ολοκλήρου από το άρθρο 110Α ΠΚ, η διατύπωση του οποίου δεν καταλείπει περιθώρια για ανορθολογικές νομικές ερμηνείες που επιβαρύνουν τη χορήγηση της απόλυσης με πρόσθετες προϋποθέσεις πέραν των δυο μοναδικών ρητών όρων που τίθενται, δηλαδή την έκτιση με οποιονδήποτε τρόπο 10 ετών και την πιστοποιημένη κατάσταση της υγείας μου.
Μια αντίθετη ερμηνεία του υπό εφαρμογή άρθρου που εξαρτά την χορήγηση της υφ΄όρον απόλυσης από την αθροιστική έκτιση των επιβληθεισών ποινών ενόψει και της αρχής in dubio pro mitiore θα επιβεβαιώσει πανηγυρικά ότι για μια κατηγορία κρατουμένων η νομική παρέκκλιση και η δημιουργία ενός πεδίου εξαίρεσης είναι επιδιωκόμενη παρά το νόμο, με αποτέλεσμα μοναδική δίοδο για τους τελευταίους να αποτελεί η «κοινωνική επανένταξη μέσα στο φέρετρο» (Κ. Κοκκινάκης, «Ισόβια κάθειρξη, αρχή της αναλογικότητας και αναιρετικός έλεγχος», ΠοινΔικ, Τεύχος 12/2012, σελ.1155), ενώ σε κάθε περίπτωση η παρ. 6 του ά. 105 ΠΚ ορίζει ότι «Για την χορήγηση της υφ’ όρον απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις».
Με αυτά τα δεδομένα ζητώ να απολυθώ υφ’ όρον από το Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού όπου κρατούμαι σύμφωνα με το ά. 110Α ΠΚ.
Σχετικά προσκομίζω:
1. Πιστοποιητικό κράτησής μου από το Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού
2. Το από 20/10/2014 Πιστοποιητικό ΚΕ.Π.Α. με το οποίο πιστοποιείται ότι το συνολικό ποσοστό αναπηρίας μου ανέρχεται σε 98% εκ του οποίου το 95% οφείλεται στην οφθαλμολογική μου πάθηση από 11/7/2014 και εφ΄όρου ζωής
3. Την από 18/9/2018 Ιατρική Γνωμάτευση του Χειρουργού κ. Σακελλαρίου, Προϊσταμένου Ιατρικής Υπηρεσίας Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού
4. Την από 8/8/2018 Ιατρική Γνωμάτευση της Ντούφλια Ζαρέμας Ιατρού Πνευμονολόγου της Πνευμονολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού
5. Την από 19/9/2018 Ιατρική Γνωμάτευση του Δημοσθένη Παπαμεθοδίου, Ιατρού Νευρολόγου της Νευρολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού
6. Την από 6/9/2018 Ιατρική Γνωμάτευση του Οφθαλμιάτρου Οικονόμου Νικολάου της Οφθαλμολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού
7. Την από 19/9/2018 Ιατρική Γνωμάτευση της Δερματολόγου Ευθυμίας Κάπουλα της Δερματολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού
8. Την από 7/9/2018 Ιατροδικαστική Έκθεση του Ιατρού Ειδικού Ιατροδικαστή Φίλιππου Κουτσαύτη
9. Την από 24/6/2018 Ιατρική Γνωμάτευση της Ιατρού-Ειδικής Παθολόγου Καραμήτσου Δέσποινας
10. Την από 16/3/2018 Ιατρική Γνωμάτευση του Χειρουργού Γεωργίου Γρηγοριάδη
11. Τις από 9/4/12 και 10/10/12 Ιατρικές Γνωμοδοτήσεις των Ιατροδικαστών Νικολάου Καρακούκη, Βασιλείου Δημόπουλου και Χριστίνας Τσάκωνα
12. Την από 23/11/12 Ιατρική Βεβαίωση-Γνωμάτευση της Νευρολόγου του Νευρολογικού Τμήματος του Θριασίου Νοσοκομείου Τερέζας Ακουαβίβα από την οποία προκύπτει ότι πάσχω από σκλήρυνση κατά πλάκας
13. Το από 27/8/2018 Δελτίο Τύπου της Ένωσης Δικαστών κι Εισαγγελέων
14. Το υπ’ αριθμό. 180/2018 Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πειραιά
15. Τον από 25/10/2018 Πίνακα Υπολογισμού Ποινής
16. Την υπ’ αριθμ. 125/2018 Απόφαση του Εισαγγελέα Επόπτη Καταστημάτων Κράτησης Κορυδαλλού
Επειδή η αίτησή μου είναι νόμιμη και βάσιμη
Επειδή παραιτούμαι από την κλήτευση και τις προθεσμίες κλητεύσεως
Επειδή όπως αναλυτικά εξέθεσα ανωτέρω έχει ήδη εκτίσει το απαιτούμενο από το άρθρο 110Α ΠΚ χρονικό διάστημα των 10 ετών, ενώ σε κάθε περίπτωση ακόμα κι αν τύχει παράλληλης εφαρμογής το άρθρο 105 ΠΚ η συνολικά εκτιθείσα ποινή μου ανέρχεται σε 27 έτη και 78 ημέρες.
Επειδή συνακόλουθα, συντρέχουν όλες οι απαιτούμενες από τον νόμο (άρθρα 105 και 110Α ΠΚ) τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις για την υπό όρον απόλυσή μου.
Επειδή η παρούσα αίτησή μου είναι νόμιμη και βάσιμη, αρμοδίως δε, καθ’ ύλην και κατά τόπον, απευθύνεται ενώπιον του Συμβουλίου σας
Για τους λόγους αυτούς
ΖΗΤΩ
Να εισαχθεί, διά του κ. Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά, στο Συμβούλιο Εφετών Πειραιά η παρούσα αίτηση, προκειμένου να αποφανθεί τούτο για την υπό όρον απόλυση μου. Αντίκλητο και πληρεξούσιό μου διορίζω την δικηγόρο Αθηνών Άννα Παπαρρούσου.
