ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε τα μαθήματα του πολέμου του Βιετνάμ για να ξεγελάσει τη Σοβιετική Ένωση, ώστε να μπει στο Αφγανιστάν και εκεί να βαλτώσει.
Τώρα, το ΝΑΤΟ κατάφερε να παρασύρει τον Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία.
Το κατάφεραν αυτό επεκτεινόμενοι συνεχώς προς τα ανατολικά, προσποιούμενοι ότι ήθελαν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, ενώ δεν την ήθελαν.
Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα το 1991, ο στόχος του δυτικού κατεστημένου ήταν να καταστήσει τη Ρωσία όσο πιο αδύναμη και εξαρτημένη γίνεται.
Αντιθέτως, το Άγιο Δισκοπότηρο για τον Πούτιν εδώ και καιρό είναι να διαλύσει το ΝΑΤΟ και να χαρακτηριστεί εθνικός ήρωας, ένας σύγχρονος Αλέξανδρος Νιέφσκι, Μέγας Πέτρος και Στάλιν που προστατεύει τον Ρωσικό λαό από ξένους εχθρούς.
Όποια κι αν είναι η έκβαση του πολέμου, η ουκρανική αντίσταση έχει καταφέρει ένα θανάσιμο πλήγμα στην ληστοκρατία του Βλαντιμίρ Πούτιν που σφυρηλατήθηκε τη δεκαετία του ’90 όταν η Μαφία και οι υπηρεσίες ασφαλείας συνεργάστηκαν στην δήωση του πλούτου της Σοβιετικής Ένωσης.
Η σιωπηρή συμφωνία μεταξύ Πούτιν και του ρωσικού λαού ήταν ότι θα τους παρείχε οικονομική ανάπτυξη και ως αντάλλαγμα θα τον άφηναν να διαβρώσει τα δικαιώματά τους.
Όταν το 2008 η εν λόγω οικονομική ανάπτυξη πάγωσε, o Πούτιν άρχισε να ταΐζει τους πάντες μια καθημερινή διατροφή ρώσικου σωβινισμού και αυτοκρατορικού ρεβανσισμού.
Οι προσπάθειες απέδωσαν καρπούς.
Πολλοί Ρώσοι μετατράπηκαν σε «Ζ»όμπι, άβουλα και παθητικά όντα που όχι μόνο πιστεύουν την προπαγάνδα του Κρεμλίνου αλλά και υποστηρίζουν την εισβολή στην Ουκρανία.
Ωστόσο, ένα μήνα μετά την έναρξη της σύγκρουσης, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι είναι θαμμένοι μέχρι τη μέση στον βόθρο που ο Πούτιν τους έσκαψε.
Το ψυγείο θα νικήσει την τηλεόραση στη Μητέρα Ρωσία. Αντιπολεμικές διαμαρτυρίες έχουν γίνει μέχρι στιγμής από θαρραλέους ανθρώπους, πολλοί με πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Συλλαμβάνονται αμέσως αλλά η αστυνομία γρήγορα απελευθερώνει τους περισσότερους.
Αυτό δεν είναι ένδειξη αυτοκρατορικής μεγαλοψυχίας αλλά αδυναμίας.
Παρά τη γκεμπελική ρητορική του Πούτιν για την «κάθαρση» της Ρωσίας από «προδότες», οι εξυπνότεροι σιλοβικοί (ένστολοι του στρατού, της αστυνομίας και της ομοσπονδιακής υπηρεσίας ασφαλείας της Ρωσίας (FSB)), γνωρίζουν τους κινδύνους άσκησης υπερβολικής πίεση στον δυσαρεστημένο λαό.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι εάν ο Άρχοντας του Κρεμλίνου καταφέρει να παραμείνει στην εξουσία, θα στραφεί στην Κίνα ως ικέτης.
Λένε ότι οι Ρώσοι θα γίνουν ραγιάδες της Κίνας, οι «πύλες» θα ανοίξουν και Κινέζοι έμποροι και αγρότες θα εποικίσουν τις ατελείωτες εκτάσεις εύφορης γης της Σιβηρίας.
Ένας σκληρός, οργουελιανός κρατικός καπιταλισμός θα επιβληθεί στη Ρωσία και διεφθαρμένοι Ρώσοι επιχειρηματίες θα εκτελούνται.
Το πρόβλημα με αυτό το σενάριο είναι ότι έρχεται σε σύγκρουση με ολόκληρη την δυναμική της ρωσικής ιστορίας.
Από τη βυζαντινή εποχή μέχρι τον Μέγα Πέτρο και τους κομμουνιστές του Λένιν, η Ρωσία ταυτίζει τον εαυτό της με τη Δύση.
Ακόμη και στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, η ΕΣΣΔ δεν ήταν ποτέ τόσο απομονωμένη όσο η Ρωσία σήμερα.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει κάνει τον λαό του να αισθάνεται σαν διεθνείς παρίες.
Ακόμα κι αν δεν βρεθεί ένας σιλοβίκος να σκοτώσει ή να συλλάβει τον Ρώσο πρόεδρο, υπάρχουν δύο νεμέσεις που τον περιμένουν στη γωνία.
Από τη μία, οι δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι, πολλοί από τους οποίους απασχολούνται στον μεγάλο και πολιτικά νευραλγικό δημόσιο τομέα της χώρας, που θα βγουν στους δρόμους.
Από την άλλη, η επιχειρηματική τάξη της Ρωσίας που θα στραφεί ενάντια στο Πούτιν τώρα που το ρούβλι έχει καταστραφεί.
Άνθρωποι σαν αυτούς αποτελούν πλέον ορκισμένους εχθρούς του Πούτιν.
Το καθεστώς του Πούτιν θα αντικατασταθεί από μια κυβέρνηση με δυτική όψη και οι νέοι ηγέτες θα προσπαθήσουν να είναι όσο το δυνατόν πιο διαφορετικοί από τον Πούτιν.
Κοιτάζοντας μακριά μπροστά, ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να άνοιξε την πόρτα για την διάλυση ή κατάρρευση του οργανισμού.
Οι συνέπειες του πολέμου είναι τεράστιες.
Η παγκόσμια μεσαία τάξη θα λάβει την χαριστική βολή και οικονομικά ασθενείς χώρες θα υποστούν τρομερές στερήσεις.
Θα υπάρχει θυμός και πόλωση παντού, ειδικά στην Κίνα και τις ΗΠΑ, όπου η ανισότητα είναι ακραία.
Η κοινωνική σταθερότητα θα κλονιστεί.
Αντί για έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, αυτό που παρατηρούμε είναι το σκηνικό για μια παγκόσμια επανάσταση, με ανθρώπους στις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ευρώπη, την Ινδία, το Ιράν, τη Νότια Αφρική, τη Βραζιλία και την Αργεντινή να απαιτούν ταυτόχρονα πολιτικές αλλαγές.
