ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Παρά το γενικότερο επικοινωνιακό black out –επιλεκτική «ενημέρωση»(;)- προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση το δημοσίευμα της Εστίας (18/9) για την ημιτελή φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης σε τηλεοπτικό σταθμό, ότι: «Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας εντάσσεται σε ένα συνολικότερο πακέτο, που περιλαμβάνει τον εκλογικό νόμο τον…»!
Η απότομη διακοπή της απάντησης του κυρίου Πικραμένου δεν άφησε δυστυχώς να μάθουμε τι άλλο (αντάλλαγμα(;;)) περιλαμβάνει αυτό το πακέτο. Αν και ο τελευταίος -σε τηλεφωνική επικοινωνία με την εφημερίδα και πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ- δήλωσε ότι αυτό: «συνιστά προσωπική μου άποψη και όχι κυβερνητική απόφαση», το γεγονός -ακόμα και για όσους πείθονται από την συγκεκριμένη δήλωση- είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό.
Έρχεται να σκορπίσει επιπλέον «καπνό» -σε μια ήδη μολυσμένη από φήμες ατμόσφαιρα- περί αναζήτησης νέου Π.τ.Δ. στο «καλάθι με τα υπόλοιπα» στελεχών του «Κινήματος» που έκλεισε την «Δεξιά» στα «χρονοντούλαπα της ιστορίας»!
Μάλιστα σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Εστίας: «ενδιαφέρονται οι Σημίτης, Βενιζέλος, Διαμαντοπούλου, Δαμανάκη, Αλιβιζάτος, Αλέκος Παπαδόπουλος, Μιχάλης Σταθόπουλος, κ.α.». Αν δεν υπήρχαν «σκιές και νομικά κωλύματα» ο κατάλογος, μάλλον, θα περιλάμβανε και τους κυρίους Τσοχατζόπουλο και Παπαντωνίου!
Επειδή δεν υπάρχει «καπνός δίχως φωτιά» οι πληροφορίες αποκτούν υπόσταση από δηλώσεις όπως αυτή του κυρίου Καμίνη στα «ΝΕΑ»(24/8). Δήλωσε ο πρώην Δήμαρχος και νυν βουλευτής επικρατείας (ανοίγοντας την διαπραγμάτευση(;)) ότι:
«Ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας από τη δική μας παράταξη θα έφερνε ισορροπία στους πολιτικούς συσχετισμούς»!!!
Αλλά για ποια ακριβώς «ισορροπία» κάνει λόγο ο κύριος Καμίνης;
Τι πρόβλημα έχουν οι «πολιτικοί σχηματισμοί» αφού -μετά από την τραυματική εμπειρία των προηγούμενων χρόνων- το «σύστημα» φαίνεται να βρήκε πάλι την διπολική ισορροπία του; Είναι πρόβλημα το γεγονός ότι αντί για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο δεύτερος πόλος είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;
Εντάξει, είναι σίγουρο ότι μετά από μια πανάκριβη, για την κοινωνία, διαδικασία «ωρίμανσης» που διήρκεσε αρκετές δεκαετίες το «Κίνημα της Αλλαγής» θα ήταν σήμερα προτιμότερη αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά αφού ο λαός τους έστειλε -έστω και με μεγάλη καθυστέρηση- τον συγκεντρωτικό λογαριασμό τι να κάνουμε; Ισορροπίες με ποιους;
Με εκείνους που επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους το ρόλο του κριτή των πάντων;
Με αυτούς που ευθύνονται για την αποβιομηχάνιση, για την υπερχρέωση, για την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια; Με αυτούς που, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, δεν διστάζουν να δηλώσουν για την Ν.Δ με θράσος:
«…πιστεύει κανείς ότι μπορεί να μας βγάλει από την κρίση το κόμμα και τα στελέχη, που δεν έχουν αποκηρύξει ακόμα την καταστροφική πολιτική της περιόδου 2004-09;…». Φ. Γεννηματά, ομιλία στη Βουλή 18/12/08.
Είναι γεγονός ότι, σοφά, ο συνταγματικός νομοθέτης, προέβλεψε την αυξημένη πλειοψηφία –σε συνδυασμό με τις αρχικές αρμοδιότητες του Π.τ.Δ.- επιφυλάσσοντας σε αυτόν ουσιαστικό ρυθμιστικό ρόλο. Προσέβλεπε στην ωρίμανση των αστικών πολιτικών δυνάμεων και στη συμφωνία των κυριότερων εξ αυτών στην επιλογή του προσώπου προκειμένου να περιβάλλεται ο θεσμός με το απαιτούμενο κύρος.
Πως αντιμετώπισε η παράταξη που σήμερα διεκδικεί –δίχως να το δικαιούται- να καταλάβει το κορυφαίο αξίωμα της Πολιτείας;
Μπορεί να μην διακρινόμαστε ως λαός για την μνήμη μας αλλά πώς να ξεχάσουμε τον εμπαιγμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Πώς να ξεχάσουμε την γελοιοποίηση της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλίου με τα «ομοιόμορφα» έγχρωμα ψηφοδέλτια; Ορισμένοι εξ αυτών, που φέρονται σήμερα ενδιαφερόμενοι, ήταν τότε βουλευτές, τι έκαναν;
Πήραν το σημαδεμένο έγχρωμο ψηφοδέλτιο και το έριξαν σαν «καλά παιδιά» στην κάλπη.
Άλλοι είναι διακεκριμένοι νομικοί, τι είπαν -αν είπαν κάτι για την διαδικασία τότε- αλλά έστω, τι λένε τώρα; Ακόμα και αν παραβλέψουμε την διαδικασία, η επιλογή τότε του «Κυρίου Προέδρου» έγινε στο πνεύμα που –δίχως καν να το δικαιούνται- διεκδικούν τώρα, δηλαδή της «ισορροπίας των πολιτικών συσχετισμών» και του ομαλού πολιτικού βίου ή της ακραίας πολιτικής πόλωσης και της κάθετης αντιπαράθεσης με την «Δεξιά»;
Αλλά μήπως και αργότερα(1995) δεν αρπάχτηκαν από την «σανίδα σωτηρίας» που τους «γενναιόδωρα» τους προσφέρθηκε για να αποφύγουν τις εκλογές αντί να επιδιώξουν την «ισορροπία των πολιτικών συσχετισμών»; Ο Πρόεδρος που εξέλεξαν δεν δήλωσε -μετά το πέρας και της δεύτερης θητείας του- ότι μετά το 1985 «δεν ξαναψήφισε Δεξιά»(ΒΗΜΑ, 21/10/2012);
Τότε όμως, η κυβέρνηση του Κώστα Μητσοτάκη για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν «Δεξιά παρένθεση» ενώ, κάποιος Ρασπούτιν σε συνεργασία με την Αυριανή, δεν περιοριζόταν να τον «στολίζει» ως αποστάτη, αλλά επιχειρούσε να τον παρουσιάσει με χαλκευμένα στοιχεία ως συνεργάτη των Γερμανών.
Αλλά, αντί για αυτοκριτική, το «Κίνημα» -που έχει την κύρια ευθύνη για την πολιτική πόλωση του παρελθόντος- θέλει να πιστέψουμε ότι: «Από το 2010 η χώρα με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που επέλεξαν την πόλωση και το διχασμό πλήρωσε τρία μνημόνια…» Φ. Γεννηματά, ομιλία στη Βουλή18/12/08.
Αυτοί λοιπόν διεκδικούν σήμερα τον ρόλο του ισορροπιστή; Για να εξασφαλίσουν την δημοκρατική κανονικότητα έναντι ποιών;
Αυτών που έβριζαν και εξακολουθούν να βρίζουν μέχρι σήμερα, ή εκείνων που ήταν «συντροφικό παρακολούθημα» τους μέχρι το 2010 αλλά και μετά το 2015 ακολουθούν με ριπαίους ρυθμούς την δική τους πορεία αστικής μετάλλαξης; Αλλά σε τελική ανάλυση αν μπορούν να συμβάλουν στην δημοκρατική κανονικότητα και στην «ισορροπία των πολιτικών συσχετισμών» γιατί χρειάζονται ανταλλάγματα για να το κάνουν;
Η δημοκρατική ευθύνη δεν επιβάλλει να πράξουν τα δέοντα δίχως ανταμοιβή; Και πως ακριβώς θα συμβάλλει στην περιπόθητη «ισορροπία» ένας Πρόεδρος που φρόντισαν να τον απογυμνώσουν από τις όποιες εξουσίες του έδινε το Σύνταγμα του 1975; Όταν μάλιστα θα έχει απογυμνωθεί και από την απαιτούμενη μέχρι σήμερα αυξημένη πλειοψηφία εκλογής με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε μονοκομματικό Totem;
Αν θεωρούν ότι η «ισορροπία» διασφαλίζεται με την –με αντάλλαγμα την Προεδρία- συναίνεση των 22 (που εκπροσωπούν το 8%) γιατί η Ν.Δ. να μην προτιμήσει την, πολιτικά ορθότερη, ισορροπία που διασφαλίζεται από μια συμφωνία με την αξιωματική αντιπολίτευση που εκπροσωπεί το 31,5% των πολιτών; Όταν μάλιστα αυτή προσφέρεται δίχως προαπαιτούμενα στο πρόσωπο του απόλυτα επιτυχημένου σημερινού Π.τ.Δ..
Η επανεκλογή του κυρίου Παυλόπουλου δεν θα είναι ένα ακόμα βήμα προς την δημοκρατική εξομάλυνση και την απόλυτα αναγκαία κανονικότητα;
Εν κατακλείδι, αν η λύση «πακέτο» έχει ως πολιτικό εταίρο το ΚΙΝ.ΑΛ. πρέπει να το ξανασκεφθούμε σοβαρά.
Γιατί δεν είναι δεδομένο ότι εμείς «πάμε πακέτο». Όσον αφορά τα πολιτικά δεδομένα σε σχέση με τις συνταγματικές αλλαγές και τις συμμαχίες που απαιτούνται θα επανέλθουμε σε επόμενο.
