ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Είναι απύθμενα απλοϊκή και αφελής η προσέγγιση που θέλει τους κακούς Εβραίους να κατακρεουργούν τα παιδάκια της Γάζας. Όχι πως οι εικόνες που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες δεν με σοκάρουν, κάθε άλλο. Συμπονώ αυτά τα παιδιά που τόση σπέκουλα γίνεται στα νεκρά τους σώματα και ειδικά τους γονείς τους που ανήμποροι να ξεφύγουν το κισμέτ σπαράζουν εγκλωβισμένοι.
Αυτό που βλέπουμε οι περισσότεροι είναι ένας υπερσύγχρονος στρατός να σφυροκοπεί μια πυκνοκατοικημένη περιοχή. Αυτό που δεν βλέπουμε όμως είναι πως ο «εγκλωβισμός» είναι και από τα μέσα προς τα έξω.
Δεν θα αναφερθώ στα επιφανειακά αίτια και αφορμές αυτής της κατάστασης καθώς δεν είναι η πρώτη εδώ και δεκαετίες και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.
Όσο θα υπάρχουν βαθιά αίτια τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ προς το καλύτερο. Και πιστέψτε με, παραμορφωτικές ιδεοληψίες με ανιστόρητες και αγεωγράφητες προσεγγίσεις δεν θα εκφράζουν τίποτε περισσότερο από πομφόλυγες κι ευτράπελες θέσεις. Το θέμα είναι εξαιρετικά περίπλοκο.
Κι επειδή κυκλοφορούν χάρτες που δείχνουν τη συρρίκνωση της Παλαιστίνης υπέρ του Ισραήλ, ας μου πείτε κύριοι και πάρτε θέση σχετικά με το «που» θα έπρεπε να βρίσκονται οι Εβραίοι.
Στην Αίγυπτο; Στο νότιο Ιράκ; Στη Μαδαγασκάρη; Διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα; Στο Άουσβιτς; Που τέλος πάντων;
Στο σχολείο μαθαίνουμε πως εγκαταστάθηκαν στη Χαναάν –προερχόμενοι από δυτικά (Αίγυπτο)- το 13-12 π.Χ. αιώνα, την ίδια περίπου περίοδο που στον Ελλαδικό χώρο επιστρέφουν οι Ηρακλείδες (κάθοδος Δωριέων).
Την ίδια περίπου περίοδο από τα βόρεια έρχονται οι Φιλισταίοι (Αιγαίο- Κρήτη), οι οποίοι προφανώς και είναι συγγενείς των Ελλήνων. Η σύγκρουση μεταξύ Φιλισταίων και Ισραηλιτών είναι αναπόφευκτη και κατά κύριο λόγο την πληρώνουν οι γηγενείς Χαναναίοι που όσοι δεν εξοντώνονται και από τους δύο αφομοιώνονται.
Κύριο χαρακτηριστικό μέχρι τη Ρωμαϊκή προσάρτηση είναι οι πόλεις κράτη στην ουσία ανεξάρτητες η μία από την άλλη σχεδόν ανάκατα. Το 10 αιώνα περίπου υπό τον Δαβίδ καταλαμβάνεται, από τους Χαναναίους, η πόλη των Σολύμων, που θα ονομαστεί από τους Εβραίους Ιεροσόλυμα και ο διάδοχός του Σολομών κτίζει τον ένα και μοναδικό Ναό αυτού του έθνους.
Από τότε μέχρι το 70 μ.Χ. που οι Ρωμαίοι κατέστειλαν την Εβραϊκή εξέγερση και κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ αυτός ο Ναός αποτέλεσε το σύμβολο και το ιερό τόπο των Εβραίων όπως εμείς έχουμε τον Παρθενώνα ή την Αγία Σοφία στην Πόλη.
Η μουσουλμανική κατάκτηση τον 7ο αιώνα έφερε στα ερείπια του Ναού του Σολομώντα το Τέμενος του Ομάρ καθιστώντας τον ως τον τρίτο ιερότερο τόπο του Ισλάμ μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα
Για αυτό το Ναό χύθηκε και χύνεται μέχρι σήμερα τόσο αίμα. Ακόμα και τα γεγονότα των ημερών στη Γάζα έχουν σχέση με αυτό το Ναό και να γιατί.
Μέχρι το τέλος των αυτοκρατοριών κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η συνύπαρξη διαφορετικών εθνών και θρησκειών στην περιοχή μπορεί να χαρακτηριστεί ως ειρηνική.
Εξαίρεση αποτελούν οι περίοδοι πολέμων όταν τη θέση της μιας αυτοκρατορίας έπαιρνε μια άλλη. Η αλήθεια είναι πως οι Εβραίοι δεν αποτέλεσαν την πλειοψηφία στην περιοχή καθώς διασκορπίστηκαν – εξορίστηκαν από τους Ρωμαίους στην Ευρώπη και την Ασία μετά την καταστροφή το 70 μ.Χ.
Όμως το ίδιο νόμισμα έχει και άλλη όψη. Διατήρησαν σχεδόν ανέπαφα με κάθε κόστος τα εθνικά χαρακτηριστικά, τη θρησκεία και τη γλώσσα τους εξασφαλίζοντας τη «συνέχεια» τους αναλλοίωτη.
Από την άλλη οι «υπόλοιποι» λαοί της περιοχής από «Εθνικοί» έγιναν Χριστιανοί και Ρωμαίοι, ενώ σήμερα οι ίδιοι πάνω κάτω πληθυσμοί είναι στο μεγαλύτερό τους ποσοστό Μουσουλμάνοι και αυτοπροσδιορίζονται ως Άραβες με κύρια γλώσσα τα Αραβικά.
Το «γηγενές» των αραβόφωνων πληθυσμών σε ένα σημαντικό ποσοστό μπορεί να αμφισβητηθεί, καθώς στην περιοχή εγκαταστάθηκαν και αλλοεθνείς (π.χ. ο αυτοκράτωρ Ηράκλειος εγκατέστησε Σλάβους κατά τον πόλεμο με τους Σασσανίδες τον 7ο αιώνα μ.Χ.), ενώ ευρύτατος αποικισμός έγινε κι από τους σταυροφόρους, απόγονοι των σταυροφόρων είναι οι χριστιανοί του Λιβάνου.
Το τέλος των αυτοκρατοριών δεν σήμανε βέβαια και το τέλος της αποικιοκρατίας.
Η εμφάνιση του «Έθνους κράτους» προϋποθέτει εθνική και θρησκευτική ομοιογένεια. Καταλύοντας την Οθωμανική κυριαρχία το «διαίρει και βασίλευε» των Δυτικών δημιούργησε δύο κρατικές οντότητες. Την Υπεριορδανία και την Παλαιστίνη αγνοώντας και αψηφώντας την Εβραϊκή παρουσία στην περιοχή.
Εδώ όμως πρέπει να πούμε κάποια πράγματα που προβληματίζουν κι ενοχλούν. Τόσο ο Χριστιανισμός όσο και το Ισλάμ είναι «εβραιογενείς» θρησκείες. Και οι δύο βασίζονται στη Παλαιά Διαθήκη. Αν την καταργούσαν θα αυτοκαταργούνταν και οι ίδιες. Αυτό για τη σχέση Εβραϊσμού με το δυτικό Χριστιανισμό τουλάχιστον σημαίνει σχέση αλληλεξάρτησης και μίσους για ευνόητους λόγους. Οι Εβραίοι θα βόλευε να μην υπήρχαν καθόλου ώστε η θρησκευτική τους κι εθνική παράδοση να κόβεται και να ράβεται κατά το δοκούν.
Ήταν αναπόφευκτο και ιστορικά δίκαιο να δημιουργηθεί Κράτος του Ισραήλ, όπως ιστορικά δίκαιο ήταν να δημιουργηθεί το Ελληνικό Κράτος, το Αρμενικό Κράτος και να δημιουργηθούν τα Κράτη των Κούρδων των Ασσυρίων κλπ.
Μη ξεχάσουμε πως το 1947 με την απόφαση 181 του ΟΗΕ η Παλαιστίνη διαιρείται σε δύο Κρατικές οντότητες κατά γλώσσα, πολιτισμό και θρησκεία.
Οι εθνοκαθάρσεις εκατέρωθεν ήταν «φυσικό» να γίνουν όπως γίνονταν και γίνονται μέχρι σήμερα.
Περίπου ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Σκληρό σίγουρα, όπως σκληρό είναι να είσαι 19 αιώνες χωρίς πατρίδα. Το νεοσύστατο Κράτος είχε ξαφνικά να αντιμετωπίσει όλο τον Αραβικό κόσμο.
Δύο μεγάλοι Αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι το 68 και το 71 διαμόρφωσαν τα σύνορα της ευρύτερης περιοχής εξαφανίζοντας τη Παλαιστίνη από το χάρτη.
Η αλήθεια είναι πως οι Ισραηλινοί είναι σκληροί απέναντι τους. Ο υπόλοιπος όμως ο Αραβικός κόσμος τι είναι; Έχετε αναρωτηθεί;
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια περίπου στη Δυτική Όχθη έχει δημιουργηθεί και αναγνωριστεί από το ίδιο το Ισραήλ Παλαιστινιακή Αρχή ως κρατική οντότητα. Και οι ίδιοι έχουν καταλάβει πως δεν γίνεται αλλιώς. Η συνύπαρξη είναι μονόδρομος και κάποια λύση πρέπει να βρεθεί οπωσδήποτε. Κανείς δεν θέλει να ζει σε συναγερμό και πόλεμο για πάντα. Η αιμορραγία είναι κυρίως οικονομική.
Μόνο αν τα βρουν μεταξύ τους χωρίς τρίτους μπορεί να επιτευχθεί.
Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα που δεν έχει λύση και ο φαύλος κύκλος του αίματος θα συνεχίζεται.
Ο Εβραϊκός αλυτρωτισμός προσδοκά στην ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα. Όμως η ύπαρξη του Ναού προϋποθέτει τη μη ύπαρξη του Μουσουλμανικού Τεμένους στο Ιερό Όρος που όπως είπαμε είναι ο τρίτος ιερότερος τόπος του Ισλάμ. Μιλάμε για αιτία και αφορμή για παγκόσμιο πόλεμο.
Οι Παλαιστίνιοι από την πλευρά τους έχοντας βρεθεί σε αδύναμη θέση όλα αυτά τα χρόνια είναι εξαρτημένοι οικονομικά και πολιτικά από τον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο που τους στηρίζει μόνο και μόνο για να κρατηθεί το Ιερό Όρος.
Εμίρηδες χρηματοδοτούν όπλα και ιερούς πολέμους για να σώσουν την ψυχή και την υστεροφημία τους κατά την ίδια λογική που δικοί μας «σκυλοπνίχτες» χορηγούν Πατριαρχεία και γίνονται Έξαρχοι…
Αυτό είναι το πρόβλημα σε βάθος της περιοχής. Σε συνδυασμό με τη δυτική πολιτική που έδρασε άδικα στην περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες εγείροντας πάθη και μίση έδωσε τον πρώτο λόγο στους ακραίους.
Ο Μουσουλμανικός κόσμος στην πλειοψηφία του διακηρύσσει πως παλεύει για την εξαφάνιση του Ισραήλ. Οργανώσεις όπως οι Χαμάς έχοντας επίγνωση πως δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν στην υπεροπλία του αντιπάλου τους εκμεταλλεύονται τη σύγκρουση επικοινωνιακά.
Το Ισραήλ απαντά στις ρουκέτες με πυρά αντιπυροβολικού καθώς η Χαμάς κτυπάει μέσα από κατοικημένες περιοχές. Αυτό σε βάθος χρόνου φαίνεται να αποδίδει καθώς ήδη ακούγονται φωνές που κατακρίνουν τους Εβραίους πως ξέχασαν το Ολοκαύτωμα. Τουλάχιστον υπάρχουν και οι μουσουλμανικές φωνές που δεν το θέλουν και κατηγορούν τη Χαμάς πως έχει εγκλωβίσει τους άμαχους Παλαιστίνιους σε αυτή την κόλαση.
Στη χώρα που λατρεύτηκε ο «Γάιδαρος» ως Πάλις, Σεθ, ή Τυφώνας το αίμα ρέει άφθονο είτε από τους γιους του εξόριστου Σαρπηδόνα, είτε με ένα σαγόνι στα χέρια του Σαμψών, είτε η ταπεινότητα του κουβαλήσει στην πλάτη του το Μεσσία μια «Κυριακή».
