ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Σαράντα τρία χρόνια πέρασαν από την ποιο οδυνηρή ημέρα για την πατρίδα μας, την παράνομη εισβολή και κατοχή της βόρειας Κύπρου.
Οι ουσιαστικοί λόγοι για την εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο εκείνο τον Ιούλιο είναι ακόμη ανεξιχνίαστη.
Οι αποφάσεις και τα ψηφίσματα για την καταδίκη της παράνομης πράξης παραμένουν αδιάφορα στους ισχυρούς και τον ΟΗΕ, που δεν πιέζουν την Τουρκία να τα εφαρμόσει, αλλά προσπαθούν να βρουν μια σολομώντεια λύση.
Η όλη αυτή στάση παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό για τον Ελληνισμό.
Τη στιγμή που άλλες παρόμοιες πράξεις έχουν διευθετηθεί άμεσα και οι επέτειοι έχουν οδηγηθεί στα Διεθνή Ποινικά Δικαστήρια ή στην κρεμάλα.
Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια ακόμη πτυχή -που πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει στην περαιτέρω σκέψη- γιατί έγιναν όλα αυτά το καλοκαίρι του 1974 και δεν λύνεται το Κυπριακό.
Σ’ όλους μας είναι γνωστή η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ από τα μέσα ενημέρωσης που παρουσιάζουν την είδηση των συνεδριάσεών της ως μια απλή συνάντηση κάποιων ισχυρών οικονομικών παραγόντων και κάποιων πρώην πολιτικών ή και κάποιων στα πράγματα αλλά όχι τόσο σημαντικών.
Οι φήμες που πλαισιώνουν αυτή τη Λέσχη είναι τρομακτικές μέχρι και φανταστικές.
Οι περισσότεροι πάντως μέσα τους πιστεύουν ότι πρόκειται για την ισχυρότερη παρασκηνιακή ομάδα του κόσμου.
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι έπαιξε ρόλο στην απόφαση για τη χουντική επταετία στη χώρα μας, για τη θερμή υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αρκετοί μιλούν για την ευθύνη που έχει αυτή η λέσχη ακόμη και για το πραξικόπημα στην Κύπρο –απόφαση που πάρθηκε σε συνεδρίαση της δυο χρόνια πριν από την τουρκική εισβολή– και στο ξέσπασμα της αραβικής άνοιξης.
Σε ό,τι αφορά τα μέλη αυτής της Λέσχης, στην αφελέστερη προσέγγιση λέγεται ότι «κάποιοι» πρώην διαφόρων ιδιοτήτων συζητούν «φιλοσοφώντας» επί παντός επιστητού.
Αυτά δηλώνουν προς τα έξω και κάποια μέλη τους, ότι ανταλλάσσουν απόψεις για το επίκαιρα θέματα που απασχολούν την ανθρωπότητα και μόνο.
Όταν τελειώνει η συνεδρίαση, που πάντα γίνεται κεκλεισμένων των θυρών, ο κάθε ένας θα πάει στη χώρα του ώστε να αναστοχαστεί. Και θα περιμένει την επόμενη συνεδρίαση για να αναπτύξει τα έργα και τις απόψεις του και να τις συνεκτιμήσουν οι υπόλοιποι.
Είναι όμως έτσι; Ποια είναι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και πόσο αδιάφορα μπορεί να σταθεί κανείς απέναντι της;
Γιατί αυτή η άκρα μυστικότητα – (καταστατική αρχή της Λέσχης!) στα όσα ανταλλάσσονται ως σκέψεις στους κόλπους της;
Αν και η ίδια Λέσχη προστατεύει ως κόρη οφθαλμού τις δραστηριότητες της (ό,τι βγαίνει από τα σπλάχνα της ως πληροφορία είναι απόλυτα ελεγχόμενο), υπάρχουν περιπτώσεις που η εχεμύθεια διερράγη.
Ένα από τα ποιο αποκαλυπτικά στοιχεία που ενδιαφέρουν Ελλάδα και Κύπρο είναι η αναφορά που κάνει ο Γκονζάλες Μάτα στο βιβλίο του «Οι Αληθινοί Αφέντες του Κόσμου».
Σε αυτό γράφει για την Κύπρο και τη δράση της Μπίλντερμπεργκ:
«Τρεις μόλις μήνες μετά την πορτογαλική «επανάσταση» στις 15 Ιουλίου 1974, η Κύπρος γίνεται πεδίο μιας άλλης ξένης επέμβασης.
»Τα ξημερώματα εκείνης της μέρας, ο ραδιοφωνικός σταθμός της Λευκωσίας διακόπτοντας το πρόγραμμα του, άρχισε να μεταδίδει στρατιωτικά εμβατήρια, στη συνέχεια τον ελληνικό εθνικό ύμνο.
»Ο Πρόεδρος Μακάριος ανατράπηκε (οι πρώτες πληροφορίες τον έφεραν νεκρό, αλλά στην πραγματικότητα είχε ζητήσει καταφύγιο στη βρετανική βάση στο νησί, απ΄ την οποία έφυγε για το εξωτερικό).
»Ο Νίκος Σαμψών ταγμένος υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα, ανέλαβε ως πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
»Στις 20 Ιουλίου, αφού ζήτησε επίσημη επέμβαση της Μεγάλης Βρετανίας, η τουρκική κυβέρνηση αποφασίζει να πραγματοποιήσει απόβαση στο νησί, με την δικαιολογία ότι «έπρεπε να προστατέψει τη σημαντική τουρκική κοινότητα της Κύπρου» (8%).
»Τον Αύγουστο ο Σαμψών αντικαθίσταται στην προεδρία της Δημοκρατίας από τον πρόεδρο της βουλής Γλαύκο Κληρίδη και, τελικά, στις 7 Δεκεμβρίου ο αρχιεπίσκοπος και πρόεδρος Μακάριος επανέρχεται θριαμβευτικά στο νησί για να αναλάβει και πάλι τα προεδρικά του καθήκοντα.
»Άραγε, το πραξικόπημα στην Κύπρο ήταν, όπως υποστηρίχτηκε, ένα καθαρά τοπικό περιστατικό, δηλωτικό των δυο τάσεων που επικρατούσαν στους κόλπους της πολιτικής τάξης της Κύπρου, μια από τις οποίες ήταν κηρυγμένη υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα και η άλλη υπέρ της προσάρτησης στην Τουρκίας;
»Μ’ άλλα λόγια, επρόκειτο για αυθόρμητη εκδήλωση ή για ενέργεια που υποκινήθηκε από τρίτους;
»Για να κατανοήσουμε» –γράφει ο Μάτα στο βιβλίο του– «πληρέστερα το πρόβλημα, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία της Κύπρου και στα συμφέροντα που συγκρούονταν εκεί το 1974.
»Πριν από ένα αιώνα το βρετανικό στέμμα είχε αποφασίσει, με τις ευλογίες του σουλτάνου, να καταλάβει το νησί, που βρισκόταν μέχρι τότε υπό οθωμανική κατοχή, σε αντάλλαγμα μιας αγγλοτουρκικής αμυντικής συμμαχίας.
»Το 1914, όταν η οθωμανική αυτοκρατορία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Αγγλίας και της Γαλλίας, η βρετανική κυβέρνηση κήρυξε άκυρη την αγγλοτουρκική συμφωνία που είχε υπογραφεί στις 4 Ιουλίου 1878 και, προσάρτησε την Κύπρο στο βρετανικό στέμμα.
»Ένα χρόνο αργότερα, σε αντάλλαγμα της συμμετοχής της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων, η Κύπρος «προσφέρθηκε» στην Ελλάδα, η οποία, ωστόσο, παρά τη σχετική επιθυμία της, κρίνει ότι η προσάρτηση αυτή είναι αδύνατο να γίνει εξαιτίας των ρωσικών πιέσεων.
»Στις 24 Ιουλίου 1934, η Τουρκία αναγνώρισε τη νομιμότητα της προσάρτησης της Κύπρου στην Αγγλία, που είχε συμβεί στις 5 Νομεβρίου του 1914.
»Τον Μάρτιο του 1925 η Κύπρος μεταφέρεται στο καθεστώς της αποικίας του βρετανικού στέμματος και η Αγγλία αντιμετωπίζει με σκληρές μεθόδους τον αγώνα του μητροπολίτη Κιτίου για την ένωση με την Ελλάδα.
»Για άλλη μια φορά οι Κύπριοι παρακινούνται να μετάσχουν στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων, για να ελευθερωθεί η Ελλάδα, που την κατέχουν στρατεύματα του άξονα.
»Περισσότεροι από 35.000 Κύπριοι, ενθαρρυνόμενοι από την υπόσχεση του Τσόρτσιλ (1943) ότι «θα προωθήσει την πολιτική χειραφέτηση του νησιού», αναχωρούν για να ενισχύσουν τα στρατεύματα, που θα απελευθερώσουν την Ελλάδα και παίρνουν μέρος στην κοινή μάχη στα μέτωπα της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Βόρειας Αφρικής.
»Μετά τη λήξη του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου οι υποσχέσεις του Βρετανού πρωθυπουργού λησμονούνται και ξαναρχίζει ο αγώνας για την αυτοδιάθεση.
»Τον Απρίλιο του 1955, ύστερα από μια σειρά εκλογών και διεθνών διαβουλεύσεων, ο νέος αρχιεπίσκοπος Μακάριος, μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια επίλυσης του θέματος δια των Ηνωμένων Εθνών, κρίνει «επιβεβλημένη την ανάγκη διεξαγωγής αγώνα για την ανεξαρτησία» τον αγώνα αυτό επωμίζεται η οργάνωση ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) υπό την ηγεσία του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα Διγενή.
»Μετά από τέσσερα χρόνια αγώνα και την εξορία του αρχιεπισκόπου Μακαρίου (στις Σεϋχέλλες) συνέρχονται (με πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που ενοχλούνται από τη «σιωπηλή» συμμαχία Αγγλίας – Τουρκίας) στις 5 Φεβρουαρίου του 1959, στη Ζυρίχη, αντιπρόσωποι της Ελλάδας και της Τουρκίας, οι οποίοι θα υπογράψουν μια σειρά πρωτοκόλλων, που καθορίζουν τη δομή, της υπό ίδρυση Δημοκρατίας της Κύπρου.
»Στις 19 Φεβρουαρίου το Λονδίνο καλεί τους αντιπροσώπους των δύο κοινοτήτων –τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τον Κιουτσούκ– να αποδεχτούν τις συμφωνίες που υπογράφτηκαν στη Ζυρίχη.
»Η ανεξαρτησία της Κύπρου κηρύσσεται στις 16 Αυγούστου 1960 και προβλέπει ότι ο πρόεδρος θα είναι Ελληνοκύπριος, ενώ ο αντιπρόεδρος Τουρκοκύπριος.
»Η αστάθεια αυτού του «διεθνικού» συστήματος θα γίνει, στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, αιτία πολυάριθμων –και συχνά αιματηρών– συγκρούσεων, που κορυφώθηκαν με την αποστολή μιας στρατιωτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών, τον Μάρτιο του 1964.
»Ωστόσο, χάρη στις επαφές μεταξύ εκπροσώπων των δυο κοινοτήτων, έστω και με βραδύ ρυθμό αποκαταστάθηκε ο ομαλός ρυθμός συμβίωσής τους και η εξασφάλιση μιας εύθραυστης αλλά εποικοδομητικής ισορροπίας.
»Το φασιστικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 στην Ελλάδα και η συμμετοχή του Μακαρίου στη (συμβολική) αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών προκαλεί την οργή τους, αυτό εξηγεί τις διάφορες απόπειρες κατά της ζωής του, τις απόπειρες πραξικοπημάτων εναντίον του και τις πιέσεις προς την πλευρά της Ιεράς Συνόδου της Κύπρου για την καθαίρεση του.
»Επίσης, οι συνταγματάρχες ενίσχυσαν το στρατηγό Γρίβα, που στοχεύει να φτάσει, επικεφαλής της ΕΟΚΑ στην εξουσία.
»Στις αρχές του 1974, οι ΗΠΑ, που ανησυχούν για την κατάσταση στην περιοχή τη στιγμή που είναι πιθανό το άνοιγμα της διώρυγας του Σουέζ, θέτουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο που αποβλέπει στην πλήρη ειρήνευση της Κύπρου.
»Σχέδιο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανθρωπιστικό και αξιέπαινο, αν δεν έκρυβε, στην πραγματικότητα, προθέσεις πολύ λιγότερο θεμιτές…. (βλέπε και το βιβλίο του Κώστα Αθανασιάδη Άγνωστες πτυχές της Κυπριακής προδοσίας Νέα Υόρκη 1992)
»Για τις ΗΠΑ η ύπαρξη ενός κράτους όπως η Κύπρος που έχει στρατηγική αξία αλλά δεν είναι «ευθυγραμμισμένη» με τα συμφέροντα της Μπίλντερμπεργκ παρουσίαζε περισσότερα μειονεκτήματα παρά πλεονεκτήματα.
– Ο Μακάριος, που μέχρι τότε είχε διατηρήσει φιλικές σχέσεις τόσο με τις αραβικές χώρες όσο και με το Ισραήλ, ήδη αναθεωρεί την πολιτική του και έχει επανειλημμένα υποστηρίξει φίλο αραβικές θέσεις, πράγμα που αντιστρατεύεται στην επιθυμία των Ηνωμένων πολιτειών να μετατρέψουν την Κύπρο σε εφοδιαστική βάση σε περίπτωση μελλοντικής αερογέφυρας προς το Ισραήλ (ιδιαιτέρα μετά τις αλλαγές στο καθεστώς της Πορτογαλίας, που απαγορεύει πια τη μελλοντική χρήση των βάσεων των Αζόρων, τις οποίες είχαν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν οι αμερικανικές αεροπορικές δυνάμεις).
– Η ανατροπή του Μακαρίου και η εγκαθίδρυση μιας «ενιαίας» εξουσίας στην Κύπρο θα επέτρεπε δίχως άλλο την ένταξη του νησιού στο ΝΑΤΟ.
– Εδώ –συνεχίζει ο Μάτα– και μερικά χρόνια ο Μακάριος, στην επιθυμία του να δημιουργήσει ένα μικρό και αξιόμαχο στρατό, είχε αρχίσει να παραγγέλνει ελαφρά όπλα και θωρακισμένα σε διάφορες ανατολικές χώρες (όπως Βουλγαρία , Τσεχία κ.α).
Τα όπλα αυτά προορίζονταν κατά τους Έλληνες συνταγματάρχες «για την εκμηδένιση στην ελληνική ζώνη της Κύπρου κάθε αντίδραση και αντίσταση στη δικτατορία του Μακαρίου».
Κι οι επαφές του με τα κομμουνιστικά καθεστώτα, σε συνδυασμό με τη μεταβολή της στάσης του απέναντι στο Ισραήλ, προκάλεσαν την απόφαση των ΗΠΑ να παρέμβουν.
– Η Κύπρος, που είχε την ίδια σημασία για την Τουρκία και τις ΗΠΑ, βρίσκεται μέσα στον κύριο αμυντικό άξονα της περιοχής νότια της Τουρκίας.
Οποιαδήποτε μεταβολή στο νησί (όπως προδίκαζαν οι επαφές μεταξύ Μακαρίου και ΕΣΣΔ (Σοβιετικής Ένωσης) απειλούσε τον έλεγχο των οδών εφοδιασμού της Τουρκίας και εγκαταστάσεων βασικής σημασίας για την άμυνα της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ (για περισσότερα βλ. το βιβλίο του Χ. Κισσιγκέρ Τα χρόνια στο Λευκό Οίκο, και Διπλωματία).
Κάθε πολιτική αναταραχή στην Κύπρο θα προκαλούσε αναπόφευκτα αντίδραση στην Τουρκία, που δε θα επέτρεπε την αποστρατικοποίηση του νησιού, αφού θα εξασθένιζε η δική της αμυντική ικανότητα.
– Απ την άλλη μεριά, οποιαδήποτε επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο, θα προκαλούσε, εξαιτίας της διπλωματικής υποστήριξης του Μακαρίου από τις ανατολικές χώρες, έντονες αντιδράσεις από την πλευρά τους, πράγμα που θα εξουδετέρωνε για χρόνια κάθε πιθανό φλερτ της Τουρκίας και της Σοβιετικής Ένωσης (ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ετζεβίτ μέλος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και στενός συνεργάτης του Κισσιγκέρ ο οποίος είχε δηλώσει ότι «εκτελεί εντολές και δεν θα αποχωρήσουν ποτέ τα στρατεύματα τους από την κατεχόμενη Κύπρο).
– Στη χειρότερη περίπτωση, ακόμα δηλαδή κι αν παρέμενε το τότε στάτους κβο (δύο κοινότητες που συνυπήρχαν), η αντικατάσταση του Μακαρίου από πρόεδρο ταγμένο υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα δε θα έβαζε σε κίνδυνο τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ στο νησί.
– Αυτές είναι οι γενικές γραμμές του σχεδίου που καταστρώθηκε από τους ηγέτες της Μπίλντερμπεργκ της CIA και της DIA, μετά από σχετικό αίτημα του Κισσιγκέρ . Σχέδιο που, όπως είναι γνωστό, προκάλεσε περισσότερα προβλήματα παρά πλεονεκτήματα για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
– Ανατράπηκε η φασιστική χούντα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα
– Η Ελλάδα αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ
– Οι σχέσεις με την Τουρκία ψυχράθηκαν σε σημείο, που το 1976 να διεξάγονται μεταξύ της τουρκικής και της σοβιετικής κυβέρνησης συζητήσεις για τη «δημιουργία ενός συστήματος καλύτερης οικονομικής και τεχνολογικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών».
»Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις χειροτέρευσαν μετά την κυπριακή κρίση.
»Μια από τις χώρες που ωφελήθηκε απ’ αυτό ήταν η Γαλλία, που ήδη πουλούσε στην Ελλάδα (1973) εμπορεύματα και πολεμικό υλικό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου γαλλικών φράγκων…
»Η χειροτέρευση των σχέσεων επεκτάθηκε και στους τομείς των διπλωματικών και πολιτικών σχέσεων.
»Τελικά το Συμβούλιο Ασφαλείας το οποίο –μετά από πρωτοβουλία της Γαλλίας υιοθέτησε (16 Αυγούστου 1974) μια απόφαση που καλούσε να αποχωρήσουν γρήγορα όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις, που η παρουσία τους δεν είναι σύμφωνη με τις διεθνείς συνθήκες, ήρθε σε αντίθεση με τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, η οποία αποφάσισε «να απομακρυνθούν από τη Δημοκρατία της Κύπρου όλες οι ξένες δυνάμεις, καθώς και όλα τα στοιχεία και, το κάθε μορφής ξένο στρατιωτικό προσωπικό, και να σταματήσει κάθε ξένη ανάμειξη στις υποθέσεις της Κύπρου.
»Όλες οι ξένες δυνάμεις: αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φύγουν και οι αμερικανικές και οι αγγλικές!
»Η Κυπριακή «κρίση» που χαλκεύτηκε σ’ όλη της την έκταση από την ηγεσία της CIA και τον Κισσιγκέρ, κατέληξε να γίνει, όπως και σε τόσες άλλες χώρες, μια αιματηρή επέμβαση –έργο αυτών που έχουν για αποκλειστικό μέλημά τους την κυριαρχία τους σ΄ ολόκληρο τον κόσμο – που την πλήρωσαν με τη ζωή τους τα αθώα θύματα αυτών των επεμβάσεων…».
Όσες αποφάσεις και αν έβγαλε ο ΟΗΕ μέχρι σήμερα καμιά δεν εφαρμόστηκε και απεναντίας η Κύπρος χρησιμοποιήθηκε από τον αμερικανικό στρατό για την εισβολή το 1991 και το 2003 στο Ιράκ στο Αφγανιστάν 2001 και οπού αλλού χρειάσθηκε.
Μετά από σαράντα τρία χρόνια ακόμη η Κύπρος αν και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει λύσει βασικά προβλήματα με την ύπαρξη της και την ανεξαρτησία της.
Παρ΄ όλου που και στη συνάντηση των μελών της Λέσχης που έγινε το 1993 (όπου πρόβλεψαν την πτώση της Νέας Δημοκρατίας και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1993) στην Αθήνα τέθηκε το θέμα της Κύπρου αλλά δεν πήραν καμία απόφαση γιατί τα συμφέροντα ήταν πολλαπλά και άφησαν το θέμα σε εκκρεμότητα… που είναι ακόμη και σήμερα.
