ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Προμελετημένο το σχέδιο τεχνητών συγκρούσεων με σκοπό την χειραγώγηση κυβέρνησης και κοινής γνώμης, καθώς για πρώτη φορά αυτά τα δύο υποσύνολα έρχονται τόσο κοντά, που το ένα σχεδόν απορρέει από το άλλο, δημιουργώντας μια ολόκληρη έννοια Δημοκρατίας.
Το μαρτύριο της σταγόνας επινοήθηκε και πάλι σαν πολεμική τακτική προκειμένου ο αιχμάλωτος λαός να αποδεχθεί τις όποιες απεχθείς απαιτήσεις του δυνατού.
Μόνο που στις συνθήκες αιχμαλωσίας δεν προέβλεψαν, ότι μερικοί λαοί είναι φτιαγμένοι να πεθαίνουν για να γράφει ιστορία ολόκληρη η ανθρωπότητα. Έτσι αναγκαστικά το σύστημα θα αναπροσαρμόζεται στις απαιτήσεις τους, προκειμένου να παραμένει ένα μέρος του στην εξέλιξη.
Ο χρόνος στην κλεψύδρα τελείωσε, όπως τελείωσαν και οι μούφα ρήξεις, καθώς η πραγματική ρήξη επήλθε από την πρώτη στιγμή που υπογράφτηκαν τα μνημόνια και εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ, μέχρι να καταργηθούν τελείως.
Το θηρίο επιχείρησε να καταπιεί ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και όχι μόνο την ελληνική οικονομία. Δεν του βγήκαν όμως οι μπλόφες, που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούσε με σημαδεμένη τράπουλα από το εσωτερικούς συνεργούς του, καθώς και αυτοί διαλύονται ατάκτως, κάτω από το βάρος της ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό.
Το πιο σοβαρό κομμάτι της μείζονος αντιπολίτευσης έχει από καιρό συνταχθεί με την ενιαία προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης.
Άλλες συνιστώσες της μείζονος αντιπολίτευσης έστω και αργά διαχωρίζουν τη θέση τους από ένα εμπαθή πρώην πρωθυπουργό, που το μόνο που τον απασχολεί, φαίνεται να είναι το πώς θα πηδήξει από τα καράβι, διατυμπανίζοντας ότι δικαίως έριξε το καράβι στα βράχια γιατί δεν είχε άλλη εναλλακτική.
Τα υπόλοιπα κόμματα που έχουν εθνική ταυτότητα, ασχέτως αν στηρίζουν την κυβέρνηση ή όχι στη διαπραγμάτευση, δεν παύουν να διακηρύσσουν για τις δίκαιες διεκδικήσεις που πρέπει να έχει ο ελληνικός λαός, απέναντι στην κατοχή που έχει υποστεί από την νομενκλατούρα ενός σάπιου συστήματος, που λογοδοτεί σε μια νοθευμένη Δημοκρατία.
Πάντως ο συνασπισμός των δυνάμεων, που θέλουν την χώρα όρθια απέναντι στους κυρίαρχους της, είναι και αυτός που φαίνεται τελικά να κερδίζει, καθώς ο λαός αποφασίζει όχι μόνο για τις κυβερνήσεις του, αλλά και για τις δικλείδες ασφαλείας που τοποθετεί προκειμένου να αντέξει στις πιέσεις που του ασκούνται.
Και όποιος είπε ή εννόησε, ότι τελικά δεν είναι ο λαός αυτός που αποφασίζει, θα βρεθεί προ εκπλήξεως, διότι η πραγματική βούληση του λαού είναι να πάψει να είναι χαμένος, γνωρίζοντας ότι είναι ήδη χαμένος.
Τα media και η πληρωμένη αισθητική τους που εκφράζεται μέσα από κόμματα, εκπομπές και δημοσκοπήσεις που δεν εκπροσωπούν την κοινή γνώμη, δεν μπορούν πια να χειραγωγήσουν τους δέκτες που δεν έχουν τι άλλο να χάσουν.
Οφείλουν να καταλάβουν, ότι η μάζα γίνεται ομοιόμορφη όταν έχει κοινό στόχο, με το οποίο σίγουρα δεν ταυτίζονται, καθώς δεν αποτελούν κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας, αλλά του σώματος του κεφαλαίου, που ζητά να ορίζει τα πράγματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό εις βάρος του λαού.
Έτσι λοιπόν με αυτά και με αυτά, είμαστε πολύ κοντά σε μια συμφωνία, γιατί πολύ απλά ήρθε η ώρα που το σύστημα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του, καθώς χάνει περισσότερα από την μετάδοση του μικροβίου της επανάστασης, που τείνει να κολλήσει και άλλους λαούς και να αναθεωρήσει τη στρατηγική του.
Η συμφωνία που θα κλεινόταν έτσι και αλλιώς, δεν έχει παρά να πατήσει πάνω στις διεκδικήσεις των κυβερνόντων τηρουμένων των αναλογιών και να αφήσει πίσω το μαιλ Χαρδούβελη.
Το δόγμα του Σοκ βασισμένο στη ιδεολογική αρχή συμπίεσης της συνείδησης της μάζας το ελληνικά γνωστό, ως «μη χείρον βέλτιστον», λειτουργεί μόνο σε συνθήκες εποικοδομητικής επιβίωσης και όχι σε συνθήκες πολέμου.
Σε συνθήκες πολέμου ο χαμένος είτε κείτεται στο έδαφος, είτε πολεμάει για την επιβίωση του, δεν έχει χρόνο να σκεφτεί τι να διαλέξει γιατί πολύ απλά ο ίδιος ο πόλεμος δεν του έχει αφήσει επιλογές. Έτσι λοιπόν η υποχώρηση δεν αποτελεί επιλογή. Το δόγμα του σοκ λοιπόν, που στηρίζεται στην τακτική της υποχώρησης δεν βρίσκει έδαφος για να καρποφορήσει.
Άλλη μια γκάφα του συστήματος, που παγιδεύεται στην αλαζονεία του και ούτε το πρόβλημα δεν μπορεί να διαγνώσει σωστά, προκειμένου να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.
Για όλους αυτούς του λόγους η συμφωνία είναι αναπόφευκτη…
