ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στη Συρία με την ταχύτατη προώθηση των φιλοτουρκικών αντικυβερνητικών δυνάμεων και την υποχώρηση των δυνάμεων του Ασσαντ, δίχως αντίσταση, στη Δαμασκό.
Εφόσον συνεχιστεί η προέλαση, το καθεστώς Ασσαντ θα βρεθεί υπό την απειλή ανατροπής, ενώ η Συρία κινδυνεύει να μετατραπεί σε τουρκική επαρχία.
Μούγκα ΗΠΑ, ΕΕ, όπως και η Αθήνα βέβαια, παρ’ ότι στο στόχαστρο των τζιχαντιστών βρίσκεται άμαχος πληθυσμός, όπως επίσης και μεγάλες χριστιανικές κοινότητες. Ερωτήματα υπάρχουν και για τη στάση της Μόσχας.
Μέσα σε μια εβδομάδα, οι δυνάμεις της φιλοτουκρικής «συριακής αντιπολίτευσης» και οι διάδοχες οργανώσεις του «Ισλαμικού Κράτους» (τζιχαντιστές) καταλαμβάνουν τη μια σημαντική πόλη κατόπιν της άλλης, ενώ οι δυνάμεις του Ασαντ οπισθοχωρούν, πρακτικά δίχως να ρίξουν ντουφεκιά, και εγκαταλείποντας τον οπλισμό τους, προς τη Δαμασκό.
Ηδη έχει καταληφθεί η δεύτερη σημαντικότερη πόλη της Συρίας, Χαλέπι, ενώ οι αντικυβερνητικοί προωθούνται προς Χάμα, και τώρα στην πόλη -κλειδί, Χόμς. Μετά τη Χόμς, απομένει η Δαμασκός.
Σοβαρες κινήσεις αντικαθεστωτικών γίνονται και στο νότο της Συρίας, στα σύνορα με την εξαιρετικά ασταθή χώρα της περιοχής, τον Λίβανο.
Στο μεταξύ το Ισραήλ ενισχύει τις στρατιωτικές δυνάμεις του στα υψίπεδα του Γκολάν, τα οποία έχει προσαρτήσει.
Από τη μεριά τους, οι Κούρδοι στις ανατολικές περιοχές της Συρίας, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, φέρονται να εισήλθαν στην πολύ σημαντική πόλη (και για τον έλεγχο των πετρελαίων), Ντεϊρ Ερζόρ.
Κίνδυνος κατάρρευσης
Είναι η πρώτη φορά στον επί 14 χρόνια εμφύλιο πόλεμο στη Συρία που ο Ασσαντ αντιμετωπίζει τόσο σοβαρή απειλή.
Εάν τα καταφέρει να σταθεροποιήσει την κατάσταση στο μέτωπο, και δεν έχει την τύχη του Καντάφι, τότε θα αναγκαστεί να κάτσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και να μοιράσει την εξουσία με τους αντικυβερνητικούς. Κάτι, στο οποίο επέμενε ιδιαίτερα η Τουρκία, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεών της με τον Ασσαντ.
Ωστόσο, μετά από τόσους ποταμούς αίματος που έχουν χυθεί στον εμφύλιο, και εφόσον η «συριακή αντιπολίτευση» πετύχει σημαντικές νίκες επί του πεδίου της μάχης, είναι αμφίβολο εάν θα δεχτούν να «συγκυβερνήσουν» με τον Ασσαντ.
Το Neostrategy.gr εγκαίρως είχε επισημάνει ότι κάτι «μαγειρεύεται» στη Συρία, αναδεικνύοντας το σπάσιμο του «διαλόγου» Δαμασκού–Αγκυρας, καθώς και τις «μπηχτές» του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέϊ Λαβρόφ, σε βάρος της Τουρκίας, για την οποία άφησε αιχμές ότι δεν ήθελε να αποχωρήσει από τα εδάφη που έχει εισβάλλει ο τουρκικός στρατός (επαρχία Ιντλίμπ, βορειοδυτική Συρία), με το πρόσχημα της προστασίας των Σύρων προσφύγων.
Από την επαρχία Ιντλίμπ, εξάλλου, ήταν που εφόρμησαν η ονομαζόμενη «συριακή αντιπολίτευση» και οι τζιχαντιστές, αρχικά για Χαλέπι, και τώρα πια για τη Δαμασκό.
Ο Ερντογάν «ευλογεί» τη «συριακή αντιπολίτευση»
Ο Ταγίπ Ερντογάν, μάλιστα, σήμερα «ευλόγισε» τα όπλα της «συριακής αντιπολίτευσης», λέγοντας που ελπίζει να φτάσουν στη Χόμς και στη Δαμασκό.
«Είχαμε πει στον Ασσαντ να καθορίσουμε μαζί το μέλλον της Συρίας.
»Δεν πήραμε θετική απάντηση», είπε.
Κατά τα λοιπά, η Αγκυρα προσποιείται ότι δεν ξέρει τίποτα για τον … φόνο και ότι δεν βρίσκεται πίσω από την επίθεση της «αντιπολίτευσης».
Σύμφωνα με το Foreignpolicy, το ειδησεογραφικό πρακτορείο, Reuters, επικαλούμενο πηγές της «συριακής αντιπολίτευσης» που έχουν σχέσεις με τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών, ήταν η Τουρκία που φέρεται να έδωσε το πράσινο φως στις δυνάμεις των ανταρτών να επιτεθούν στο Χαλέπι.
Η επιμονή του Άσαντ να καταγγέλλει την Τουρκία, συνεχίζει το Foreignpolicy, προκάλεσε μια σειρά οργισμένων δηλώσεων Τούρκων αξιωματούχων, περιλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, ο οποίος είπε στην αρχή του Νοεμβρίου ότι «ο Άσαντ και οι εταίροι του δεν φαίνονται έτοιμοι να λύσουν ορισμένα προβλήματα» και πρόσθεσε λίγο μετά -πριν από την επίθεση της «αντιπολίτευσης»- ότι «ο Μπασάρ αλ Άσαντ δεν θέλει ειρήνη στη Συρία».
«Παράθυρο ευκαιρίας» για την Τουρκία
Οπως επισημαίνει ο ιστότοπος, οι πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ και η διαδικασία αποχώρησης του Αμερικανού προέδρου, Τζο Μπάιντεν (20 Ιανουαρίου ορκίζεται ο Τράμπ), έδωσε στην Τουρκία ένα παράθυρο ευκαιρίας, προκειμένου να δημιουργήσει νέα δεδομένα επί του πεδίου που θα ενισχύσουν τη θέση της σε οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Συρίας.
Στην διαπίστωση του Foreignpolicy πρέπει να προστεθεί και η εξαιρετικά δύσκολη θέση που βρίσκεται το Ιράν, λόγω Μεσανατολικού και αντιπαράθεσης με το Ισραήλ, η εξίσου άσχημη θέση της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, η οποία είχε στηρίξει τον Ασσαντ μαζί με δυνάμεις της Δαμασκού, του Ιράν και της Ρωσίας, όπως επίσης και το γεγονός ότι η Ρωσία είναι «εγκλωβισμένη» στο ουκρανικό μέτωπο.
Στην πραγματικότητα, αυτή τη φορά πρόκειται για την τρίτη εισβολή της Τουρκίας επί του συριακού εδάφους.
Οι δύο πρώτες στην επαρχία Ιντλίμπ, με πρόσχημα δήθεν την επιστροφή των Σύρων προσφύγων (επί της ουσίας, δημιουργία ορμητήριου της φιλοτουρκικής «αντιπολίτευσης), και κατόπιν στη βόρεια κεντρική Συρία, κατά των Κούρδων.
Η τρίτη γίνεται διά αντιπροσώπων, ενώ οι δύο πρώτες με αιχμή τις τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις.
Να σημειωθεί πως και τώρα, από τους βασικούς στόχους της Τουρκίας και της φιλοτουρκικής «αντιπολίτευσης» εξακολουθούν να είναι οι Κούρδοι, οι οποίοι εξάλλου έχουν σηκώσει μεγάλο βάρος στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών.
Ο κίνδυνος να μετατραπεί η Συρία σε τουρκική επαρχία είναι εμφανέστατος. Αλλωστε, είναι γνωστά τα τουρκικά -και τώρα, νεοοθωμανικά- «όνειρά» της για τη Συρία.
Και, όπως έχει φανεί με την εισβολή και κατοχή της μισής Κύπρου, ό,τι καταλαμβάνει η Τουρκία, δεν το επιστρέφει με «διάλογο».
Σοβαρά ερωτηματικά για τη Μόσχα
Η Συρία «καίει», εκτός των άλλων διεθνών και περιφερειακών δυνάμεων, τη Μόσχα, η οποία αν και υποτίθεται ότι έχει στενές σχέσεις με την Αγκυρα, στο Συριακό έχουν διϊστάμενα συμφέροντα.
Να σημειωθεί ότι η Ρωσία διαθέτει δύο σημαντικές (αεροπορική στη Λατάκια και ναυτική στην Ταρτούς) βάσεις στη Συρία.
Βεβαίως, αρκετές ρωσικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από τη Συρία, λόγω Ουκρανίας.
Ωστόσο, ειδικά τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη και τα ελικόπτερα, εξακολούθησαν να πλήττουν συστηματικά τις δυνάμεις της «συριακής αντιπολίτευσης» – τζιχαντιστών τα τελευταία χρόνια.
Ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη στη Λατάκια
Αυτή τη φορά, όμως, φέρονται να καθυστέρησαν τους βομβαρδισμούς τους, προκειμένου να καθυστερήσουν την επέλαση της «αντιπολίτευσης».
Βέβαια, η Μόσχα ισχυρίζεται ότι, εφόσον οι δυνάμεις του Ασσαντ υποχωρούν, τα μαχητικά της δεν μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω.
Σύμφωνα πάντως με το Foreignpolicy, για πολλούς, η αποτυχία της Μόσχας να αντιδράσει γρήγορα τις πρώτες τρεις ημέρες της επίθεσης φαίνεται ανεξήγητη.
Πόσο μάλλον, όταν συνεχείς ήταν οι επιχειρήσεις της ρωσικής αεροπορικής δύναμης τον περασμένο χρόνο ενάντια σε μια εξέγερση χαμηλής απειλής εκ μέρους του Ισλαμικού Κράτους στην κεντρική περιοχή της ερήμου της Συρίας, μια πολύ λιγότερο στρατηγική περιοχή, που βρίσκεται μακριά από τη μεγάλη αεροπορική βάση της Ρωσίας, Hmeimim, κοντά στην Λατάκια, στις ακτές της Συρίας.
Προσθέτει, δε, πως το γεγονός ότι η Ρωσία δεν κινήθηκε αμέσως για να εμποδίσει την προέλαση της επίθεσης, έκανε πολλούς να αναρωτηθούν ως προς τους στόχους της Μόσχας, και εάν το Κρεμλίνο σκόπιμα δεν επενέβη, προκειμένου να πιέσει τον Άσαντ κυρίως για να προσεγγίσει την Τουρκία, τον προστάτη του «κινήματος των ανταρτών» της Συρίας.
Ακρως ενδιαφέρον, τέλος, είναι ότι, εν μέσω επίθεσης των αντικυβερνητικών δυνάμεων, κάποια Μέσα Ενημέρωσης στη Μ. Ανατολή και αλλού ανέφεραν ότι ο Άσαντ ταξίδεψε στη Μόσχα για να συζητήσει την επανέναρξη των συνομιλιών … συμφιλίωσης με την Τουρκία.
Όταν ρωτήθηκε γι’ αυτό ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, στις 29 Νοεμβρίου, ούτε επιβεβαίωσε ούτε το διέψευσε, λέγοντας: «Δεν έχω τίποτα να πω για αυτό το θέμα».
