ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Το εθνικιστικό παραλήρημα και οι θεωρίες συνωμοσίας, καθώς και το πολεμικό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που καλλιεργεί συστηματικά ο Ερντογάν και η κεμαλική αντιπολίτευση, προπαγανδίζει με πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα ο Τύπος της γειτονικής χώρας, παρουσιάζοντας χάρτες με τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων με τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι κατέχονται παρανόμως από την Ελλάδα, γράφει ο Θάνος Κάλλης στην ιστοσελίδα Militaire.gr.
Τα γειτονικά ΜΜΕ προσθέτουν στη λίστα των άμεσων εχθρών της Τουρκίας -ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Δύση και τις κουρδικές οργανώσεις- την Ελλάδα και προτείνουν μελλοντική κατάληψη των νησιών που έχει «καταλάβει παράνομα» η Ελλάδα, καθώς η χώρα μας με την βοήθεια των Αμερικανών «πρόκειται να επιτεθεί» στην Τουρκία.
Ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα εξόπλισε στρατιωτικά τα νησιά, τα οποία έπρεπε -κατά τη γνώμη τους- να είναι αφοπλισμένα.
Αναφέρουν ότι η Τουρκία το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει αρχίσει από το υψηλότερο βήμα να θέτει τις αντιρρήσεις της και πως αν δεν συμμορφωθεί η Ελλάδα, θα γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις στο «πεδίο».
Καθώς, υποστηρίζουν πως από τη στιγμή «που η Ελλάδα παραβίασε τους όρους των συνθηκών, τα νησιά πρέπει να επιστραφούν στην Τουρκία που διαδέχθηκε την οθωμανική αυτοκρατορία».
Όμως, τα μεγάλα νησιά τα οποία επιβουλεύεται ο επιθετικός γείτονας, προστατεύονται σαν «αστακοί» και μια προσπάθεια στρατιωτικής κατάληψης του είναι σχεδόν αδύνατη.
Από την άλλη πλευρά, αιφνιδιαστική τουρκική κατάληψη μικρού νησιού ή βραχονησίδας του Ανατολικού Αιγαίου είναι δυνατόν να γίνει, διότι οι νησίδες είναι πολλές και δεν υπάρχουν σε όλες φρουρές.
Αλλά μια κατάληψη, έστω, και ενός ελληνικού βράχου θα συναντήσει την ασύμμετρη αντίδραση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, όπου με ισχυρές δυνάμεις από αέρα και θαλάσσης θα επιχειρήσει να το ανακαταλάβει.
Εξάλλου, δεν λησμονείται η δήλωση του πρώην υπουργού Εθνικής άμυνας και Ναυάρχου ε.α. Ε. Αποστολάκη, αλλά και μεταγενέστερων στρατιωτικών αξιωματούχων, περί βομβαρδισμού και ισοπέδωσης του εισβολέα.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο απώτατο νοτιοανατολικό κομμάτι γης της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Υπ’ αριθμόν 1 στόχος του επιθετικού γείτονα, είναι η κατάληψη του νησιωτικού συμπλέγματος της Μεγίστης (Καστελλόριζο).
Το Καστελόριζο από την περίοδο του Μεσαίωνα και μετά έχει γνωρίσει αναρίθμητους κατακτητές, εξαιτίας της στρατηγικής του σημασίας και της γεωγραφικής του θέσης στον δίαυλο με τα παράλια της Μικράς Ασίας και για το πλεονέκτημα του ότι διαθέτει ασφαλές φυσικό λιμάνι.
Το επίσημο όνομα του νησιού είναι Μεγίστη και απέχει μόλις 1,25 ναυτικά μίλια (2,3 χλμ) από τις νοτιοδυτικές τουρκικές Μικρασιατικές ακτές και 72 ν.μ από τη Ρόδο.
Από τον Πειραιά απέχει 328 ν.μ. και 150 ν.μ από την μαρτυρική Μεγαλόνησο (Κύπρος).
Σύμφωνα, με την επίσημη απογραφή του 2011, έχει πληθυσμό μόλις 492 κατοίκων, που διαβιούν στον ομώνυμο οικισμό, ο οποίος είναι και ο μοναδικός στο νησί.
Έχει έκταση 9,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μήκος ακτών 19,5 χλμ. Στο νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης ανήκουν 14 νησίδες/βραχονησίδες: Άγιος Γεώργιος, Αγριελιά, Κουτσουμπάς, Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, Μικρό Μαύρο Ποϊνί, Πολύφαδος ένα, Πολύφαδος 2, Ρω, Σαβούρα, Στρογγυλή, Τραγονέρα, Ψωμί και Ψωραδιά.
Από τις χιλιομετρικές αποστάσεις της περιοχής συμπεραίνουμε λοιπόν, πως το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου βρίσκεται πολύ κοντά στην Νοτιο-Δυτική Τουρκία κι αρκετά μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και από τα υπόλοιπα νησιά.
Είναι προφανές, ότι αποτελεί την «αχίλλειο πτέρνα» του ελληνικού αμυντικού συστήματος.
Βέβαια, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε πλήρη επιφυλακή και η άμυνα του συμπλέγματος Μεγίστης είναι πολυάριθμη για την έκταση της και με αρκετά βαρύ οπλισμό.
Ενώ στ’ ανοιχτά περιπολεί σε μόνιμη βάση μια φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού και δεν αποκλείεται στο σημείο να είναι κρυμμένα και ελληνικά υποβρύχια.
Από την άλλη πλευρά, οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ασκούνται συστηματικά τα τελευταία χρόνια σε επιχειρήσεις κατάληψης νησιών και βραχονησίδων, με χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα την αποβατική άσκηση Efes στον κόλπο της Σμύρνης.
Διαθέτουν σημαντικές και αξιόλογες δυνάμεις εξοπλισμένες με ταχύπλοα φουσκωτά σκάφη, τα οποία στην περίπτωση της Μεγίστης, θα μπορούσαν να εξορμήσουν από τουλάχιστον δυο απομακρυσμένα σημεία που βρίσκονται απέναντι από το ελληνικό νησί, στη χερσόνησο πλησίον του λιμανιού Κας και σε απόσταση 6,4-7 χλμ.
Με μια τουρκική αιφνιδιαστική επίθεση -μάλλον τη νύχτα- και με την εισβολή Τούρκων καταδρομέων στο νησί, έχοντας την απόλυτη υπεροχή στον αέρα και στην θάλασσα, μπορεί -υπό προϋποθέσεις- να εξουδετερώσουν την άμυνα του νησιού και να καταληφθεί.
Φυσικά, δεν αποκλείεται η ελληνική φρουρά του νησιού και οι δυνάμεις της περιοχής να αποκρούσουν την τουρκική επίθεση τις πρώτες ώρες, ώστε να καταστεί δυνατόν να κινητοποιηθούν οι στρατιωτικοί και διπλωματικοί μηχανισμοί ανάσχεσης της επίθεσης, οδηγώντας το τουρκικό κατεστημένο σε ήττα και ταπείνωση.
Ένας από τους βασικούς λόγους, για τους οποίος το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης έχει μπει στο στόχαστρο του τουρκικού καθεστώτος, είναι η κορυφαία στρατηγική σημασία που έχει για τη διαμόρφωση και διεκδίκηση των δικαίων της Ελλάδας για υφαλοκρηπίδα και καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), σύμφωνα με τις αρχές και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.
Το ημερολόγιο έγραφε 30 Απριλίου 1982 στην Νέα Υόρκη, όταν η Τουρκία ήταν μόνον μια από τις τέσσερις χώρες που δεν υπέγραψε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III) και ακόμα δεν έχει συνέλθει από αυτή τη μεγάλη διπλωματική ήττα της, μιας και η ΑΟΖ και τα δικαιώματα των νησιών σε Α.Ο.Ζ. δημιούργησαν μια αφόρητη πίεση από την οποία υποφέρει μέχρι και σήμερα.
Έτσι, η Τουρκία, για τέσσερις δεκαετίες αρνείται συστηματικά την ύπαρξη του «Συντάγματος» των Θαλασσών που δημιούργησε η παγκόσμια κοινότητα το 1982.Οι διεκδικήσεις των γειτόνων είναι συνδεδεμένες με οικονομικά συμφέροντα που έχουν σχέση με θέματα αλιείας και κυρίως υδρογονανθράκων.
Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά στο άρθρο 121, παράγραφος 2, ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται για τις ηπειρωτικές περιοχές.
Είναι έκδηλη η τεράστια σπουδαιότητα του νησιωτικού συμπλέγματος της Μεγίστης, καθώς είναι το σημείο όπου συναντώνται οι ΑΟΖ Ελλάδος, Αιγύπτου και Κύπρου.
Βλέποντας τον χάρτη, παρατηρούμε ότι υπάρχει ένα τόξο από την Κρήτη μέχρι την Μεγίστη που δημιουργεί μια περιοχή διείσδυσης της Ελλάδας στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
Η θαλάσσια περιοχή της Αν. Μεσογείου αποδίδει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα στην Ελλάδα, τόσο λόγω της παρουσίας του νησιωτικού συμπλέγματος της Μεγίστης, όσο και λόγω της παρουσίας της αλυσίδας των νησιών Κρήτης, Καρπάθου και Ρόδου, οι ακτές των οποίων αποτελούν γραμμές βάσης για οριοθέτηση όλων των θαλασσίων ζωνών.
Τέλος, το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου αποτελεί «αγκάθι» στα πλευρά της Τουρκίας και βάζει «ταφόπλακα» στο επεκτατικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» -του οποίου βασικός πυλώνας είναι το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο-, που αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε δεκάδες νησιά, νησίδες, βραχονησίδες και βράχους και δεν αναγνωρίζει ότι έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Για αυτούς τους λόγους, ο Τούρκος Πρόεδρος θα προσπαθήσει να καταλάβει το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης, διότι ονειρεύεται την νεκρανάσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και η χώρα του να αναδειχθεί σε ηγέτιδα της Μέσης Ανατολής και παγκόσμια δύναμη.
Καθώς αρέσκεται και σε συμβολισμούς ο Ερντογάν και να συγκρίνεται ευθέως με τον ιδρυτή του σύγχρονου τουρκικού κράτους Κεμάλ Ατατούρκ, θα επιχειρήσει να πολιορκήσει το Καστελλόριζο το φθινόπωρο και ειδικότερα τον Σεπτέμβρη, όπου συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή και η τουριστική σεζόν στην γειτονική χώρα θα είναι προς το τέλος, αλλά θα υπάρχει και «πολιτικό κενό» στην Ελλάδα, αν επιβεβαιωθούν τα σενάρια για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, το τουρκικό καθεστώς θα διοργανώσει και ένα νόθο ψευδο-δημοψήφισμα στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με σκοπό την προσάρτηση του στην τουρκική επικράτεια και την ταπείνωση του ελληνισμού.
