Τα πρόσωπα τους δεν είναι φοβισμένα, τα μάτια τους δεν κλαίνε, οι ψυχές δεν είναι κουρασμένες.
Είναι οι 12 χιλιάδες ελεύθεροι – πολιορκημένοι της Κομπάνι.
Όλες αυτές τις 30 ημέρες που τους πολιορκούν οι δολοφόνοι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους βλέπαμε μόνο τους μαχητές να πολεμούν, και τους πρόσφυγες στην Τουρκία.
Τους ίδιους τους κατοίκους του Κομπάνι, τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους δεν τους είχαμε δει.
Σήμερα για πρώτη φορά που πήραν ανάσα αφού χάρη στους συμμαχικούς βομβαρδισμούς οι Κούρδοι κέρδισαν στρατηγικό ύψωμα με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν οι τζιχαντιστές, δόθηκαν στην δημοσιότητα οι πρώτες φωτογραφίες των κατοίκων που κινδυνεύουν με γενοκτονία.
Δείτε λοιπόν τα πρόσωπα των μικρών παιδιών που κρύβονται σε λαγούμια για να μην τους πετύχουν οι σφαίρες.
Του ηλικιωμένους που προτίμησαν να πεθάνουν στο σπίτι τους, διεκδικώντας την ελευθερία τους.
Αλλά δείτε ταυτόχρονα και τους μαχητές, γυναίκες και άνδρες, που κάνουν τον πόλεμο γιορτή.
Πολεμάνε σαν λιοντάρια και γελάνε με ανθρωπιά στην ειρήνη.
Ακόμη και κρατήσει μόλις λίγες ώρες και πρέπει να ξαναπέσουν στον πόλεμο.
Είναι οι τραυματισμένοι που παίζουν μουσική για να τραγουδήσουν, και με τον ρυθμό της μελωδίας να ξεγελάσουν τον θάνατο.
Είναι οι άνθρωποι της Κομπάνι.
Είναι οι ελεύθεροι – πολιορκημένοι της Μέσης Ανατολής.
Είναι οι Μεσολογγίτες των Κούρδων.