ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Παρόλο που η Τουρκία βρίσκεται στην ένατη θέση της διεθνούς κατάταξης με τα θύματα κορωνοϊού, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε τηλεδιάσκεψη που είχε με τα μέλη του κόμματός του ΑΚΡ, Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, τόνισε ότι η Τουρκία κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση ως μία από τις πιο επιτυχημένες χώρες στον κόσμο στο θέμα της υγείας, κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης.
Κάλεσε τους πολίτες να τηρούν τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα στην Τουρκία άνοιξαν κουρεία, κέντρα ασιθητικής και εμπορικά καταστήματα.
Προβάλλοντας την εικόνα της χώρας του, ο Ερντογάν δήλωσε ότι με την επάρκεια σε προσωπικό, φάρμακα και εξοπλισμό στα νοσοκομεία, δεν επιτράπηκε η δυσλειτουργία.
Η Τουρκία μόλις που συνερχόταν από την πρώτη της ύφεση σε δέκα χρόνια όταν την χτύπησε η πανδημία του νέου κορωνοϊού.
Η οικονομία είναι τώρα έτοιμη να ξαναπέσει σε ύφεση και οι επιλογές του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι περιορισμένες.
Μαζική ανεργία, κατάρρευση του τουρισμού, νομισματική αστάθεια: «η κατάσταση είναι εξαιρετικά κακή», συνοψίζει ο Ατίλα Γιεσιλάντα, οικονομολόγος στο κέντρο σκέψης GlobalSource Partners.
Ο Τούρκος πρόεδρος αποκάλυψε τον Μάρτιο ενα σχέδιο ανάκαμψης και ανακοίνωσε σταδιακή άρση των περιορισμών τον Μάιο και τον Ιούνιο για να τονώσει την 19η παγκόσμια οικονομική δύναμη η οποία έχει Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) 710 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Όμως οι οικονομολόγοι προβλέπουν μια οδυνηρή ύφεση και ορισμένοι εξ αυτών κάνουν μάλιστα λόγο για προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), ένα ενδεχόμενο που ο Ερντογάν ανέκαθεν απέρριπτε.
Ενώ η Άγκυρα στοιχημάτιζε σε ποσοστό ανάπτυξης 5% για το 2020, το ΔΝΤ προβλέπει τώρα συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 5% και ανεργία στο 17,2%.
Η υποτίμηση της τουρκικής λίρας, κατά περίπου 15% έναντι του δολαρίου από την αρχή της φετινής χρονιάς, δείχνει την ανησυχία των αγορών.
Στις αρχές Μαΐου έφθασε μάλιστα στο χαμηλότερο ιστορικά σημείο της, καθώς ανταλλασσόταν με ισοτιμία 7,24 για ένα δολάριο.Όμως αυτό αυξάνει ακόμη περισσότερο το συντριπτικό βάρος του χρέους σε ξένα νομίσματα που έχει ο ιδιωτικός τομέας.
