ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Στο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης που δεν χειρίστηκε σωστά τις τραγωδίες στο Μάτι και την Μάνδρα, στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου και στο γεγονός ότι υποτιμήθηκε η απήχηση που είχε ο λόγος της Νέας Δημοκρατίας στα περί «τάξης και ασφάλειας» επιδίδει ο ΣΥΡΙΖΑ τους βασικούς λόγους για τους οποίους απώλεσε την εξουσία τον περασμένο Ιούλιο σύμφωνα με το απολογιστικό κείμενο 84 σελίδων που συνέταξαν ο Γιάννης Δραγασάκης, ο Αριστείδης Μπαλτάς και ο Θοδωρής Δρίτσας και αναμένεται να συζητηθεί μεταξύ άλλων στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος το Σαββατοκύριακο.
Το ίδιο πόρισμα θα τεθεί, εκτενή αποσπάσματα του οποίου παρουσιάζει το newsbeast, θα τεθεί και στον προσυνεδριακό διάλογο αφού από την Κουμουνδούρου επισημαίνουν πως «είμαστε το μοναδικό κόμμα που δεν φοβάται να κάνει την αυτοκριτική του».
Στο κείμενο των 32.129 λέξεων οι συντάκτες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγράφουν ενδελεχώς σε όλα όσα συνέβησαν από το 2012, δηλαδή τρία χρόνια πριν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλθει στην εξουσία, μέχρι και τον Ιούλιο του 2019.
Ας τα δούμε αναλυτικά:
Γιατί χάσαμε τις εκλογές
Στο κείμενο αναφέρεται πως «υποτιμήσαμε την απήχηση που μπορούσε να αποκτήσει ο λόγος της ΝΔ περί «τάξης και ασφάλειας», όπως και τα επικοινωνιακά μπαράζ που εξαπολύθηκαν με αφορμή την τραγωδία στο Μάτι και στην Μάνδρα ή ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών.
»Γενικότερα ως προς τα τελευταία, η επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του δεν στάθηκε άξια των περιστάσεων».
Στρατηγικό λάθος το μνημόνιο 3
«Η τελική διαπραγμάτευση τον Ιούλιο του 2015 κατέληξε μεν σε επώδυνο συμβιβασμό – αφού όχι μόνο το μνημόνιο δεν καταργήθηκε, αλλά υπογράφηκε νέο, με πρόσθετους δυσβάσταχτους όρους για τον ελληνικό λαό – αλλά η τελική συμφωνία ήταν πράγματι μετρήσιμα ευνοϊκότερη από αυτήν που είχε τεθεί στην ελληνική κυβέρνηση πριν το δημοψήφισμα. […] Η υπογραφή αυτή (σ.σ. του μνημόνιου 3) σφράγισε τη γενική εικόνα: η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια ακόμα «μνημονιακή κυβέρνηση».
»Και ως προς αυτόν τον βασικό πολιτικό χαρακτηρισμό, «όμοια με τις άλλες» επισημαίνεται με νόημα.
Κακή εκτίμηση κατά τη διαπραγμάτευση του 2015
«Κάποιες χώρες της ευρωζώνης αποτελούσαν δανειστές της Ελλάδας ενόσω και οι ίδιες διατηρούσαν υψηλό χρέος. Κατά συνέπεια, η ριζική λύση του προβλήματος του ελληνικού χρέους θα απέβαινε εφικτή μόνον αν συμπεριλάμβανε και το πρόβλημα χρέους των χωρών αυτών.
»Η ρητή αναγνώριση αυτού του δεδομένου ίσως επέτρεπε την οικοδόμηση ενεργών συμμαχιών, τουλάχιστον εν όψει μιας πανευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος, τα αποτελέσματα της οποίας θα μπορούσαν ενδεχομένως να βοηθήσουν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες» σημειώνεται στο απολογιστικό κείμενο που αφορά τα όσα έγιναν εκείνο το δραματικό το καλοκαίρι του 2015.
Φταίει ο Βαρουφάκης
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στον πρώην υπουργό Οικονομικών της περιόδου του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κ. Βαρουφάκη.
Ειδικότερα αναφέρεται πως «[…] Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας.
»Λάθη βεβαίως συλλογικά, αλλά ως προς τα οποία, και σε ό,τι αφορά την πρώτη περίοδο της αρχικής διαπραγμάτευσης, δεν δικαιούμαστε να μην αποδώσουμε ιδιάζουσα ευθύνη στον τότε Υπουργό Οικονομικών.
»Υπό το φως μιας ειδικού τύπου δικής του υπερεπένδυσης στην επικοινωνία έναντι μιας σχολαστικά επεξεργασμένης διαπραγματευτικής τακτικής, φάνηκε τότε σαν να υποτιμούσαμε όλοι μαζί την ανάγκη να οικοδομήσουμε συμμαχίες ή γέφυρες με χώρες που ενδεχομένως θα μπορούσαν, λόγω δικών τους προβλημάτων, να συγκλίνουν με δικά μας αιτούμενα, να ανοίγαμε μέτωπα εκεί που δεν χρειάζονταν, να υπερτιμούσαμε την ισχύ σχετικά αφηρημένων ιδεών ή γενικών θεωρητικών σχημάτων έναντι επεξεργασμένων επιχειρημάτων επί πολύ συγκεκριμένων θεμάτων, υποτιμώντας έτσι την ανάγκη για λεπτομερή τεχνική δουλειά, να μη συνδέουμε απτά τη στρατηγική μας για έναν αμοιβαίως γόνιμο συμβιβασμό με τα τακτικά βήματα της διαπραγμάτευσης και, τελικά, να υποβαθμίζουμε το καθαυτό πολιτικό έργο σε διαπάλη – και κάποτε καβγά – μεταξύ αφηρημένων ιδεών».
Αργήσαμε να καταλάβουμε ότι ο Σόιμπλε ήθελε Grexit
«Η διαπραγματευτική μας δύναμη ήταν εξαρχής αποδυναμωμένη, αφού για τον εξαιρετικά ισχυρό Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνιστούσε πρώτη επιλογή και όχι απλώς απόρροια μιας ενδεχόμενης αποτυχίας της διαπραγμάτευσης μετά από έντιμες προσπάθειες συμβιβασμού.
»Αυτό η δική πλευρά άργησε να το καταλάβει» αναφέρουν οι συντάκτες.
Επιδείξαμε ολιγωρία προς τη μεσαία τάξη
«Το κεντρικό «αφήγημα» της Νέας Δημοκρατίας περί ανάπτυξης, περί επενδύσεων, περί φορολογικής ελάφρυνσης και τα συναφή δεν αντιμετωπίστηκε με την καταλυτική κριτική που απαιτούσε, ώστε να οικοδομηθεί πειστικά και κατ’ αντιδιαστολήν η δική μας στρατηγική στόχευση και προοπτική» διαβάζουμε.
Λίγες γραμμές παρακάτω τονίζεται:
«Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται η σχετική ολιγωρία που επιδείξαμε ως προς το τι σημαίνει ειδικά για την Ελλάδα “μεσαία τάξη”, ποια υπήρξε διαχρονικά και ποια είναι σήμερα η θέση της στον κοινωνικό σχηματισμό, σε τι κατηγορίες διαιρείται αυτή, ποιες είναι οι ιδεολογικές ορίζουσες και ποιες οι προσδοκίες κάθε κατηγορίας και πώς μπορεί να συμπτυχθεί συγκεκριμένα το κοινωνικό μέτωπο που επιδιώκει να εκπροσωπεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ».
Κακή επιλογή η ημερομηνία των εθνικών εκλογών
Ένα σημείο που έχουν επισημάνει αρκετές φορές τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και κατόπιν εορτής, είναι πως δεν θα έπρεπε να προκηρυχθούν οι εκλογές στις αρχές Ιουλίου του 2019, αλλά καλό θα ήταν να εξαντλούνταν πρώτα η τετραετία, όπερ σημαίνει ότι θα έπρεπε να στηθούν οι κάλπες τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου του περασμένου έτους.
«Οφείλουμε κατ’ αρχάς να αναγνωρίσουμε ως πολιτικά άστοχη την επιλογή να ταυτιστεί η ημερομηνία διεξαγωγής των τριών εκλογικών αναμετρήσεων» τονίζεται επί λέξει.
Κακώς δεν λάβαμε υπόψη τις δημοσκοπήσεις
«Είχαμε συλλογικά υποτιμήσει τη συγκρότηση από “τα κάτω”, εν πολλοίς σιωπηλά, του πλατιού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
»Υποτιμήσαμε αυτή τη συγκρότηση γιατί πραγματικό κίνημα ενάντια στη κυβέρνηση δεν είχε αναπτυχθεί ενώ οι δημοσκοπήσεις που φαίνονταν να υποδεικνύουν την ύπαρξή του είχαν απαξιωθεί στη συνείδησή μας λόγω της μεγάλης αστοχίας τους κατά τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
»Μορφή αυτάρκειας που αγγίζει την αλαζονεία».
Δεν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε δημοψήφισμα τις ευρωεκλογές
Η κριτική δεν κάνει ιδιαίτερη αναφορά σε ονόματα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Για παράδειγμα αναφέρει ότι «στις ευρωεκλογές το κείμενο θεωρεί λάθος ότι «σηκώσαμε το γάντι στην πρόκληση Μητσοτάκη να αντιμετωπίσουμε τις εκλογές ως οιονεί δημοψήφισμα», φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
Οι παροχές αντιμετωπίστηκαν ως εξαγορά ψήφων
«Οι προεκλογικές παροχές, όσο δίκαιες, μετρημένες και δικαιολογημένες κι αν ήταν, δεν προφυλάχθηκαν από το να εκληφθούν από αρκετούς ως οιονεί εξαγορά ψήφων. Θεσμική, βέβαια, και κοινωνικά επιβεβλημένη, αλλά εξαγορά μολαταύτα.
»Δηλαδή κάτι σαν προσβολή της αξιοπρέπειας ακόμη και πολλών από εκείνους που θα ωφελούνταν.
»Και όπως έχουμε μάθει από πολύ παλιά, αλλά και όπως διαπιστώσαμε από τις εμπειρίες της διακυβέρνησης, τούτη είναι προσβολή που ο ελληνικός λαός τιμωρεί».
