ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Από την ημέρα που οι τύχες της χώρας παραδόθηκαν σε πολυκομματικές κυβερνήσεις (Παπαδήμος, ο υπηρεσιακός Πικραμένος, Σαμαράς), αυτό που όλη η ελληνική κοινωνία παρατηρεί με δέος, είναι η πλήρης κατάρρευση των δικαιωμάτων, πάσης φύσεως, με ταυτόχρονη καταπάτηση – κατάργηση άρθρων του Συντάγματος.
Μια από τις σημαντικότερες ανατροπές είναι και η ουσιαστική κατάργηση της μονιμότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων.
Προκειμένου να επιτύχουν αυτό το στόχο, επέλεξαν διάφορες μεθόδους. Μεταξύ αυτών ήταν και η περίφημη κινητικότητα – διαθεσιμότητα, μετά από «αξιολόγηση»!
Έχει μεγάλη σημασία να εξετάσουμε πώς εννοεί η κυβέρνηση την αξιολόγηση.
Κατά τους κυβερνώντες, λοιπόν, σε κάθε υπουργείο, με τους βαθμούς 9 ως 10 αξιολογείται ποσοστό έως και 25% των υπαλλήλων, με τους βαθμούς 7 ως 8 αξιολογείται ποσοστό έως και 60% των υπαλλήλων και με τους βαθμούς 1 ως 6 αξιολογείται ποσοστό έως και 15% των υπαλλήλων.
Πρόκειται για τη λεγόμενη έκθεση επιμερισμού ποσοστών ανά κλίμακα βαθμολόγησης. Και στέλνεται και διευκρίνιση με την οποία το υπουργείο επισημαίνει ότι όσοι βαθμολογούνται με την κατώτερη βαθμολογία δεν οδηγούνται σε διαθεσιμότητα, καθώς αυτή τελείωσε, ούτε απολύονται.
Με βάση τα όσα λέει η κυβέρνηση, προκύπτουν κάποια κρίσιμα ερωτήματα. Πώς θα γίνει η αξιολόγηση; Με τι κριτήρια; Από πού προκύπτουν αυτές οι βαθμολογήσεις; Οι εργαζόμενοι ως τι θα αξιολογηθούν;
Η λογική της κυβέρνησης και σε αυτό το θέμα είναι απολύτως εσφαλμένη. ΔΕΝ επιθυμεί να αξιολογήσει, απλά, επιθυμεί να παρουσιάσει αριθμούς, όπως της ζητούν οι τροϊκανοί. Γιατί, με όσα λένε ότι θέλουν να κάνουν και όπως περιγράφονται στο νόμο, το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει, είναι η αξιολόγηση.
Αν πραγματικά επιθυμούσε να μεταρρυθμίσει τη χώρα και ιδιαίτερα το Δημόσιο Τομέα, την ατμομηχανή κάθε σοβαρής χώρας, έπρεπε να κάνει κάποιες σημαντικές κινήσεις.
Η πρώτη κίνηση είναι να συνταχθούν νέα οργανογράμματα κατά υπουργείο, στα οποία θα περιγράφονται:
• Η θέση εργασίας
• Τα προσόντα του ενδιαφερόμενου
• Καθηκοντολόγιο
Στη συνέχεια προκηρύσσει τις θέσεις με αναλυτική περιγραφή των παραπάνω. Με την πρόσληψη των ενδιαφερομένων και την τοποθέτησή τους να υπάρχει ένα χρονικό περιθώριο έξι μηνών για να μπορέσουν να δείξουν τις δυνατότητές τους.
Ακολούθως, με ένα σύστημα επιστημονικά τεκμηριωμένο και πλήρως αδιάβλητο, μπορεί να προχωρήσει στην αξιολόγηση.
Η αξιολόγηση που γίνεται υπό αυτές τις συνθήκες, έχει αποτέλεσμα. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό, θα τοποθετείται ο κατάλληλος ενδιαφερόμενος στην κατάλληλη θέση.
Αντί αυτών, η πρακτική που ακολουθείται σήμερα είναι η προκήρυξη αριθμού ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ, ΥΕ και στη συνέχεια η τοποθέτησή τους όπου υπάρχουν κενά ή ανάγκες!
Πλέον αυτού, πλείστες όσες φορές ο προσληφθείς υποχρεώνεται σε αλλαγή θέσης αναιτιολόγητα. Ή υποχρεώνεται σε συχνές αλλαγές καθηκόντων, ανάλογα με τις διαθέσεις του προϊσταμένου.
Ο κάθε εργαζόμενος, υπό αυτές τις συνθήκες, ΔΕΝ μπορεί να κριθεί. Εκτός εάν κρίνεται για την προσαρμοστικότητά του σε κάθε θέση που τοποθετείται. Για ουδένα άλλο λόγο μπορεί να κριθεί.
Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε αυτή την περίοδο για να εφαρμόσει μια δήθεν αξιολόγηση στους Δημοσίους Υπαλλήλους;
Για να μπορεί να κουνά το δάχτυλο σε όσους διαφωνούν μαζί της, τονίζοντας σε κάθε περίπτωση ότι οι διαφωνούντες δεν επιθυμούν την αξιολόγηση!!!
Βρήκαν οι κυβερνώντες να λένε διάφορα, επιτιθέμενοι στους διαφωνούντες και χαρακτηρίζοντάς τους όπως τους εξυπηρετεί. Και επίσης, σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για τους εργαζόμενους, να τους έχει σε διαρκή ομηρεία.
Με αφορμή το ζήτημα της αξιολόγησης, καλό είναι να γνωρίζουμε και κάποια πράγματα από το πολύ πρόσφατο παρελθόν.
Είναι αδιανόητο οι υπουργοί και βουλευτές της κυβέρνησης να επιδιώκουν να επιβάλλουν την δήθεν αξιολόγηση, όταν οι ίδιοι αρνούνται να αξιολογηθούν για το έργο τους.
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του πρώην Προέδρου της Βουλής, Απόστολου Κακλαμάνη, που στις 19 Μαρτίου του 2010, στην Πρώτη Γραμμή, εκπομπή της συγχωρεμένης ΝΕΤ, σύμφωνα με την οποία «οι βουλευτές και οι υπουργοί δεν είναι μαθητούδια για να τα πηγαίνουν από το αυτί και στο δάσκαλο».
Αυτή η δήλωση δείχνει τη νοοτροπία του συνόλου του πολιτικού κόσμου, σύμφωνα με την οποία οι πολιτικοί είναι στο απυρόβλητο, αν και αυθαιρετούν, βάζουν μια ολόκληρη χώρα στη μέγγενη των μνημονίων, παραβιάζουν το Σύνταγμα, προσβάλλουν με τη συμπεριφορά τους το σύνολο των πολιτών, οδηγούν έναν λαό στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση που γνώρισε χώρα σε περίοδο ειρήνης, βιάζουν βάναυσα το κοινωνικό κράτος και παρόλα αυτά εξακολουθούν να συμπεροφέρονται με μοναδική αλαζονεία.
Αν από κάπου πρέπει να ξεκινήσει η αξιολόγηση είναι από τον πολιτικό κόσμο, που αδυνατεί να πράξει το αυτονόητο. Να φτιάξει ένα σωστό κράτος.
Γιάννης Γ. Αγγέλου
