ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Σε έξαρση βρίσκεται ο αλβανικός εθνικισμός. Αλβανός «ιστορικός» ισχυρίστηκε ότι τα Σκόπια είναι η ιστορική πρωτεύουσα των Αλβανών, ενώ ο ίδιος τόνισε ότι η αρχαία Μακεδονία αποτελούσε μέρος του ιλλυρικού (και όχι του ελληνικού) κόσμου.
Όπως αναμεταδίδει το Βαλκανικό Περισκόπιο, στο Πανεπιστήμιο «Μητέρα Τερέζα» των Σκοπίων έγινε παρουσίαση του πολύτομου ιστορικού βιβλίου του Αλβανού Γιουσούφ Μπουτζόβι με τίτλο «Kosova» (Κοσσυφοπέδιο).
Τον συγγραφέα υποδέχθηκαν ο πρύτανης Αζίζ Πολοζάνι καθώς και οι καθηγητές του Πανεπιστημίου, που τον συνεχάρησαν για το έργο του, υποσχόμενοι ότι αυτό θα βρει τη θέση του και στα Σκόπια.
Ο αντιπρύτανης Ριζβάν Σουλεϊμάνι εκθείασε τον συγγραφέα ως έναν από τους σημαντικούς Αλβανούς ιστορικούς και διανοούμενους που συνέβαλαν στην διαδικασία οικοδόμησης του κράτους του Κοσσυφοπεδίου από τις πρώτες στιγμές.
Προφανώς το έκανε με μπόλικη ψευδοϊστορία στην υπηρεσία του αχαλίνωτου αλβανικού εθνικισμού, όπιο στη φτώχεια και στη δυστυχία του αλβανικού λαού και αφού «τελείωσε» με το Κόσοβο τώρα έχει σειρά και η αλβανοποίηση της Μακεδονίας.
Με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του, ο Γιουσούφ Μπουτζόφι έδωσε διάλεξε με θέμα «Η εμφάνιση των Αλβανών στη Μακεδονία από ιστορική σκοπιά- από την αρχαιότητα έως σήμερα».
Σύμφωνα με τον Αλβανό συγγραφέα, η αρχαία Μακεδονία ως τμήμα του Ιλλυρικού-Δαρδανικού κόσμου και η σημερινή ΠΓΔΜ ως πολιτικό κράτος, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της αλβανικής ιστορίας.
Μάλιστα, τα Σκόπια ως πόλη, αντιπροσωπεύει την ιστορική πρωτεύουσα των Σκιπτάρεβε (σ.σ. Αλβανών).
Επιπρόσθετα ο Αλβανός συγγραφέας, ανακοίνωσε ότι σύντομα εκδίδεται και η ογκώδης εργασία του «Η Μακεδονία από την αρχαιότητα μέχρι την εποχή μας», σημειώνει το δημοσίευμα της Ζουρνάλ.
Αλυτρωτισμός
Όλη αυτή η ψευδοϊστορία στο μόνο που αποσκοπεί είναι στην ενίσχυση ενός άρρωστου αλβανικού εθνικισμού.
Η ελληνική κυβέρνηση, που διαπραγματεύεται την εξάλειψη των αλυτρωτισμών στα αλβανικά και σκοπιανά σχολικά βιβλία, οφείλει να επέμβει και στην αναχαίτιση αυτής της ψευδοϊστορίας, που υποστηρίζεται από «αλβανικά πανεπιστήμια» στα Σκόπια.
Ο εθνικισμός στα βόρεια σύνορά μας είναι όπως η Λερναία Ύδρα. Ένα κεφάλι κόβει κανείς, δύο φυτρώνουν στη θέση του. Μόνο καίγοντας τους λαιμούς των κομμένων κεφαλιών δεν φυτρώνουν άλλα.
Έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτός ο εθνικισμός, άμεσα και γρήγορα, αλλιώς όλοι αυτοί οι «ιστορικοί» σπέρνουν τον επόμενο πόλεμο που θα κληθούν να δώσουν τα παιδιά μας.
Ιστορική Αλήθεια
Οι Μακεδόνες ήταν ελληνικό δωρικό φύλο. Η βασιλική τους οικογένεια είχε καταγωγή από το Άργος της Πελοποννήσου. Οι Μακεδόνες όχι μόνο δεν είχαν καμία σχέση με τους Ιλλυρίους, αλλά βρίσκονταν και σε διαρκή πόλεμο μαζί τους. Οι Ιλλυριοί τελικά ηττήθηκαν από τον Φίλιππο της Μακεδονίας, τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τα σημερινά Σκόπια ήταν η αρχαία Παιονία. Η περιοχή τους ονομάστηκε Μακεδονία από τους Ρωμαίους και μάλιστα «Μακεδονία Δεύτερη» για να διαχωρίζεται από την αρχαία Μακεδονία που ονομάστηκε «Μακεδονία Πρώτη».
Οι Παίονες ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο που κατοικούσε βόρεια τής αρχαίας Μακεδονίας. Αρχικά κατοικούσαν στην άνω κοιλάδα του Αξιού και τη δυτική Ιλλυρία, και επεκτάθηκαν στη Βοττιαία και Ημαθία μέχρι τον Στρυμόνα.
Τα ομηρικά έπη αναφέρουν τους Παίονες ως κατοίκους αυτής της περιοχής. Πριν από την ίδρυση του μακεδονικού κράτους, η Παιονία περιλάμβανε ολόκληρη σχεδόν τη Μακεδονία μέχρι την περιοχή των Σελλών της Ηπείρου και των Δολόπων της Θεσσαλίας.
Κυριότερες πόλεις της ήταν η Αμυδών, οι Στόβοι και η Σίρις. Αργότερα περιορίστηκαν στην Αμφαξίτιδα Παιονία, όπως αναφέρει και ο Στράβων και στην περιοχή της κοιλάδας του Στρυμόνα.
Στα χρόνια του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχαν περιοριστεί στον μέσο Αξιό και στην κοιλάδα του Στρυμόνα. Το 284 π.Χ. ενσωματώθηκαν στο Μακεδονικό Βασίλειο.
Ο γενάρχης τους Παίονας είχε καταγωγή από την Ηλεία. Οι Παίονες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν πανάρχαιο ελληνικό φύλο και στον Τρωικό Πόλεμο ήταν σύμμαχοι των Τρώων.
Ελληνική Ιλλυρία
Η σημερινή Αλβανία, εκτός της Βόρειας Ηπείρου, ονομάστηκε από τους Ρωμαίους «Νέα Ήπειρος» (Epirus Nova) ή Ελληνική Ιλλυρία (Illyria Graeca) ή κυρίως Ιλλυρία (Illyris proper).
Ως επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ιδρύθηκε από τον Διοκλητιανό κατά την αναδιάρθρωση των μεθοριακών επαρχιών. Μέχρι τότε η επαρχία ανήκε στην επαρχία της Μακεδονίας.
Το Δυρράχιο (ή Επίδαμνος) καθιερώθηκε ως πρωτεύουσα της Νέας Ηπείρου.
Η περιοχή της Νέας Ηπείρου αντιστοιχούσε σε ένα τμήμα της Ιλλυρίας που ήταν τότε «εν μέρει Ελληνικό και εν μέρει εξελληνισμένο».
Ποια ήταν η αρχαία Ιλλυρία
Η αρχαία Ιλλυρία περιλάμβανε τα σημερινά κράτη: Αλβανία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη και Σερβία.
Οι Μακεδόνες και άλλοι Έλληνες σε διαρκή πόλεμο με τους Ιλλυρίους
Τον 4ο αιώνα π.Χ., ο βασιλιάς Βάρδυλις μετέτρεψε την Ιλλυρία σε αξιόλογη τοπική δύναμη.
Οι πιο σημαντικές πόλεις των Ιλλυριών ήταν η Σκόδρα (στη σημερινή Αλβανία) και η Ρίζων (στο σημερινό Μαυροβούνιο).
Το 359 π.Χ., ο ίδιος ο βασιλιάς της Μακεδονίας Περδίκκας Γ’ μαζί με 4.000 από τους στρατιώτες του σκοτώθηκαν προσπαθώντας να αποκρούσουν επιδρομή των Ιλλυριών του Βαρδύλι.
Τότε οι Ιλλυριοί κατέλαβαν τις περιοχές της Μακεδονίας Λυγκηστίδα, Ορεστίδα καθώς και άλλα εδάφη της.
Όμως το 358 π.Χ. ο διάδοχος του Περδίκκα Φίλιππος Β’, αφού πρώτα σταθεροποίησε την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας του και νίκησε άλλους εξωτερικούς εχθρούς, ετοιμάστηκε να εκδιώξει τους Ιλλυριούς από το έδαφος της Μακεδονίας.
Τότε ο Βάρδυλις πρότεινε ειρήνη, με τον όρο όμως να κρατήσει τα εδάφη που είχε καταλάβει.
Ο Φίλιππος απέρριψε την πρόταση και εισέβαλλε στη Λυγκηστίδα.
Η αποφασιστική μάχη φαίνεται πως δόθηκε στην πεδιάδα της Πελαγονίας, βόρεια της Λυχνίτιδας λίμνης (Οχρίδα), κοντά στο σημερινό Μοναστήρι, με τους δύο αντιπάλους να διαθέτουν ο καθένας από 10.000 πεζούς και 500-600 ιππείς.
Οι Ιλλυριοί νικήθηκαν και υποχώρησαν άτακτα, καταδιωκόμενοι. Έτσι, τα σύνορα της Μακεδονίας με την Ιλλυρία επανήλθαν στη λίμνη Λυχνίτιδα.
Αργότερα (356 π.Χ.), οι Ιλλυριοί συμμάχησαν με τους Αθηναίους, τους Παίονες και τους Θράκες στον πόλεμο των τελευταίων με τον Φίλιππο. Και πάλι όμως ηττήθηκαν.
Κατά τη βασιλεία του γιου του Βάρδυλι, Κλείτου, το ιλλυρικό βασίλειο τέθηκε υπό την επικυριαρχία του Φιλίππου (352 π.Χ.).
Ο Κλείτος επαναστάτησε κατά τις αρχές τις βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σε συνεργασία με τον βασιλιά του ιλλυρικού φύλου των Ταυλαντίων Γλαυκία.
Όμως, ο συνασπισμός τους νικήθηκε από τον Αλέξανδρο σε νυκτερινή μάχη έξω από το οχυρό Πήλιο στην κοιλάδα του Εορδαϊκού ποταμού.
Στη συνέχεια, ελαφρό πεζικό των Ιλλυριών συμμετείχε στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου κατά των Περσών.
Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναδύθηκαν πάλι ιλλυρικά βασίλεια. Το 312 π.Χ., ο βασιλιάς των Ταυλαντίων Γλαυκίας κατέλαβε την Επίδαμνο.
Επί βασιλείας του Άγρωνα (3ος αιώνας π.Χ.), οι Ιλλυριοί συμμάχησαν με τον Δημήτριο Β’ της Μακεδονίας εναντίον των Δαρδάνων.
Επίσης συμμάχησαν με τους Ακαρνάνες εναντίον της Αιτωλικής Συμπολιτείας που είχε εισβάλλει στο έδαφος των τελευταίων και τους νίκησαν το 231 π.Χ.
Την επόμενη άνοιξη, οι Ιλλυριοί υπό τη βασίλισσα Τεύτα, σύζυγο και διάδοχο του Άγρωνα, εισέβαλλαν αιφνιδιαστικά στο Κοινό των Ηπειρωτών το οποίο δεν περίμενε επίθεση, και κατέλαβαν την πρωτεύουσά του Φοινίκη (νοτιοδυτικά του σημερινού Δέλβινου στην Αλβανία).
Οι Ηπειρώτες έσπευσαν να ανακαταλάβουν την πρωτεύουσά τους πριν καταφθάσουν ενισχύσεις 5.000 ανδρών που έστειλε η Τεύτα, αλλά νικήθηκαν και κάλεσαν σε βοήθεια τους Αιτωλούς.
Τότε οι Ιλλυριοί ήρθαν σε συμφωνία με τους Έλληνες και αποσύρθηκαν απελευθερώνοντας τους αιχμαλώτους και κρατώντας τα λάφυρα.
Καταγωγή Αλβανών
Οι Αλβανοί ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών. Ωστόσο, οι επιστήμονες (όχι οι Αλβανοί) παραδέχονται ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για αυτό τον ισχυρισμό.
Οι Αλβανοί εμφανίζονται τον 11ο αιώνα μ.Χ. στην ιστορία και η γλώσσα τους τον 15ο αιώνα μ.Χ.
Επειδή δεν υπάρχουν στοιχεία για το ποιοι είναι και από που κρατά η σκούφια τους, έχουν διατυπωθεί μια σειρά από θεωρίες και η προέλευσή τους συνιστά μυστήριο.
Γενετικές έρευνες δείχνουν ότι οι Αλβανοί είναι περισσότερο συγγενείς με τους Έλληνες, τους Ρωμαίους (Ιταλούς-Βλάχους) και τους Σκοπιανούς και όχι με τους Σλάβους.
Οι Σκοπιανοί σε μεγάλο ποσοστό είναι εξσλαβισμένοι ελληνικοί πληθυσμοί. Εκεί στηρίζεται και η υπόθεση ότι οι Αλβανοί ίσως είναι ένα αμάλγαμα ελληνικών και θρακικών πληθυσμών, στους οποίους αργότερα προστέθηκαν και Ρωμαίοι έποικοι
Ακόμα και η αλβανική γλώσσα είναι μυστήριο. Αναγνωρίζεται ως «ινδοευρωπαϊκή» εξαιτίας των επιρροών της από τα λατινικά και τα δωρικά ελληνικά που μιλούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες. Πάντως ως γλώσσα αναγνωρίστηκε μόλις το 1909.
