Ο Αλέξης Μητρόπουλος, με δήλωση του, κάνει λόγο για ακρωτηριασμό του κράτους, μαζικές απολύσεις και «τυφλές» διώξεις χωρίς τέλος.
Συγκεκριμένα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει, ότι “η κυβέρνηση, δέσμια των ποσοτικών, αλλά και δρακόντειων, μνημονιακών στόχων, -όπως αυτοί έχουν τεθεί από το δεύτερο Μνημόνιο, τον ν. 4046/2012, αυτό το πρωτοφανές αντικοινωνικό, αντιανθρώπινο και αντεθνικό συνονθύλευμα καταστροφικών διατάξεων για τον λαό και τον τόπο, που ψήφισε η συγκυβέρνηση Παπαδήμου-, συνεχίζει ακάθεκτη την επιχείρηση ακρωτηριασμού του κράτους”.
Και συνεχίζει: “τώρα, με το παρόν σχέδιο νόμου καταργεί 23 φορείς, απολύει τους υπαλλήλους που υπηρετούν με σχέση ΙΔΑΧ και άλλους συμβασιούχους και βεβαίως προετοιμάζει νέες απολύσεις για τους μονίμους με προθάλαμο τη διαθεσιμότητα.
Κι όλα αυτά γίνονται, παρά το ότι, με μόλις χθεσινά στοιχεία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, το Ελληνικό Δημόσιο είναι το πλέον ολιγοπρόσωπο σε αριθμό υπαλλήλων στην Ευρώπη των 47, με 597.259 υπαλλήλους συνολικά, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οι μόνιμοι, οι ΙΔΑΧ, αλλά και όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί, από τους δικαστικούς, τους στρατιωτικούς, τους άνδρες και τις γυναίκες των Σωμάτων Ασφαλείας όλων των βαθμών, μέχρι τους ιερείς και τους πάσης φύσεως λειτουργούς.
Και όλα αυτά επειδή ο κεντρικός στόχος του μνημονιακού νομοθέτη βρίσκεται στο άρθρο 20 του νομοσχεδίου: Είναι οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, η κινητικότητα, η συρρίκνωση των δομών που εξυπηρετούνται με αυτές τις πρωτοφανείς μεθοδεύσεις!
Η ρύθμιση του άρθρου 43 δεν έχει επίσης προηγούμενο στον κόσμο! Ο αναδρομικός έλεγχος όλων των συμβάσεων και της μετατροπής τους σε αορίστου χρόνου χωρίς κανένα χρονικό όριο, που οδηγεί σε κατάργηση των θέσεων και σε απολύσεις, προσβάλλει όλες τις σύγχρονες συνταγματικές αρχές που διέπουν τη Δημόσια Διοίκηση. Προσβάλλεται πρωτίστως η αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης κάθε πολίτη έναντι της διευθυντικής λειτουργίας του κράτους και παραβιάζονται οι κανόνες της χρηστής διοίκησης. Η αναδρομή σε βάθος 20ετίας, χωρίς την έρευνα της ύπαρξης ή όχι δόλου στον διοικούμενο, ανατρέπει πάγιες συνταγματικές και διοικητικές αρχές, καταρρακώνει τις υπηρεσιακές συνήθειες, προσβάλλει οικογενειακούς προγραμματισμούς και αφαιρεί κατακτήσεις πολλών χρόνων.
Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι χωρίς ανεξάρτητο επανασχεδιασμό των κρατικών λειτουργιών με αυτονομία και γνώμονα τις σύγχρονες εθνικές και κοινωνικές ανάγκες, δεν μπορεί να υπάρξει το νέο ελληνικό κράτος, που πρέπει να οργανωθεί με τις βέλτιστες μεθόδους και τους αρίστους λειτουργούς, ώστε να παράγονται ποιοτικά αγαθά και υπηρεσίες, προσιτά σε όλους τους πολίτες”, καταλήγει.