ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Στο Θέατρο Άλσους, στο ανακαινισμένο κτίριο Οικονομίδη, δύο απλές πολυθρόνες ήταν αρκετές για να στηθεί το σκηνικό για την συνέντευξη της Περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου στον Αντώνη Σρόϊτερ στην εκπομπή «Αυτοψία» στον Αlpha.
Στο Πεδίο του Άρεως, για το οποίο χύθηκαν τόνοι μελάνης, και τηλεοπτικών σιέλων περί άβατου παρανομίας και τώρα δεν ασχολείται κανείς πια γιατί μετά από τέσσερα χρόνια και την ασφαλή, ολική επαναφορά του πάρκου στην διάθεση των πολιτών, μάλλον δεν έχει πια αντιπολιτευτικό ενδιαφέρον. Πάμε παρακάτω.
Χαράς ευαγγέλια για τους εχθρούς της, η συνέντευξη έβγαλε ειδήσεις για όσους διαβάζουν δημοσιεύματα κομιστών και άλλων ευγενών λειτουργών της ενημέρωσης.
Το πρώτο, πως «η Δούρου φταίει για όλα, το είπε και μόνη της».
Το αστείο που πια κυκλοφορεί όχι μόνο στα social media, αλλά και στις καθημερινές συζητήσεις των πολιτών, δείχνει και το πώς πλέον έχουμε μάθει ως κοινωνία να φιλτράρουμε τα σκουπίδια που μας προσφέρουν ως ενημερωτική –δήθεν– τροφή τα ΜΜΕ, από τα πραγματικά γεγονότα.
Το δεύτερο, η διαπίστωσή της πως θα είχε «περισσότερη αποδοχή από τους πολίτες, εάν συμμετείχε στο τηλεοπτικό ριάλιτι «Survivor», παρά τώρα που κατέχει πολιτικό αξίωμα».
Ίσως ως απόρροια της απέχθειας που δείχνει στην προβολή της glam πλευράς της έναντι άλλων αιρετών (ονόματα δεν λέμε, χρυσές υπολείψεις δεν θίγουμε).
Πάντως, όσοι δεν είδατε την συνέντευξη, μην ανησυχείτε, δεν φορούσε ούτε χρυσή τουαλέτα, ούτε χόρεψε zumba με τον σύντροφό της.
Στα υπόλοιπα της τηλεοπτικής εμφάνισης, μάθαμε πως οι Περιφέρειες δεν σβήνουν φωτιές, ούτε δίνουν εντολές εκκένωσης πόλεων, αν δεν τις έχουν εισηγηθεί οι καθ΄ύλην αρμόδιοι, όπως -στην περίπτωση της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι -η Πυροσβεστική. Άρα όσοι είμαστε λογικοί, δικαιωθήκαμε.
Η απόλυτη δικαίωση της λογικής των τηλεθεατών όμως ήρθε όταν η Περιφερειάρχης είπε πως δεν κοιμάται ποτέ ήσυχος, όποιος έχει ευθύνες και δεν αρνείται την θέση του, όποιος κατονομάζεται από τα μέσα ως «ύποπτος», ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτός που από μόνος του αποδέχτηκε να φύγει από την ασφάλεια της βουλευτικής ασυλίας επί των οποιοδήποτε καταστροφών.
Όποιος δεν κάνει τον ανήξερο μπροστά στο θηρίο της γραφειοκρατίας, όποιος παραδέχεται το οτι να είσαι αριστερός, δεν σημαίνει να έχεις άγνοια διοίκησης και αυταπάτες, όποιος παραδέχεται πως δεν είναι επαναστάτης, όποιος δεν κατηγορεί θεούς και δαίμονες για να μην προχωρήσει σε λύσεις προβλημάτων που έσκασαν στην βάρδιά του έστω κι αν είναι ο κληρονόμος τους.
Όποιος δεν αρνείται την ισονομία όλων των πολιτών μπροστά στις ευθύνες τους και πόσο μάλλον μπροστά στην δικαιοσύνη.
Σε μια κανονική χώρα, η συνέντευξη ενός Περιφερειάρχη δεν θα ήταν και τόσο μεγάλη υπόθεση, όμως εδώ η Ρένα Δούρου αντιμετωπίζεται σαν Περιφερειάρχης όλης της Ελλάδας, και προφανώς αυτό από μόνο του είναι ένα επιχείρημα που δικαιούται να έχει στην φαρέτρα της όταν την ρωτούν για το αν θεωρεί πως στοχοποιείται αντί της κυβέρνησης.
Απόλυτα συνδεδεμένη με το ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δεν απεκδύεται ούτε λεπτό, ακόμα και στο σκεπτικό της διοίκησής της, δικαιούται να της αναγνωρίζεται η πολιτική εντιμότητά της.
Μόνο όσοι φοβούνται ή ντρέπονται για την κομματική ταυτότητά τους, την αφήνουν στην άκρη και υποκρίνονται πως δεν έχουν χρώμα και ιδεολογία.
Αναλύοντας την θητεία της, ευχήθηκε να είναι γερή στην επόμενη, και παραδέχτηκε την ανάγκη της να προστατεύσει το έργο της όλα αυτά τα χρόνια και το έργο που έχει ήδη ετοιμαστεί και δρομολογηθεί. Κάτι θα ξέρει, λέω εγώ που δεν ήρθα ουρανοκατέβατη στην μέχρι προσφάτως Ελλάδα των μνημονίων και της κρίσης.
Λογικά κάτι θα ξέρουμε κι όλοι όσοι είδαμε στο Μάτι, μια τεραστίων διαστάσεων ποντικοπαγίδα χτισμένη με μεράκι εδώ και δεκαετίες, όσοι στην Μάνδρα είδαμε φωτογραφίες και εναγκαλισμούς πρώην υπουργών, πρώην περιφερειαρχών και νυν δημάρχων προς αρπακολατζίδικη κάλυψη ευθυνών βγαλμένων από το μακρινό πια 1995, όσοι ακούσαμε πως η αντιπρόταση των πολιτών στο σχέδιο της Περιφέρειας για τους ΧΥΤΥ και όχι ΧΥΤΑ, είναι να τα πάμε στην Κίνα, όσοι είδαμε κοινοτικά κέντρα, αλληλεγγύη στην πράξη, κρατικά χρήματα σε αντιπλημμυρικά έργα, όσοι δεν κρίνουμε από τις φωτογραφήσεις και το κόψιμο κορδελών τα έργα που γίνονται, όσοι μάθαμε να βιώνουμε τις προεκλογικές μάχες, σαν να βρισκόμαστε σε ρινγκ.
Εν πάση περιπτώσει, αν δεν βρίσκουμε κοινό τόπο με έναν άνθρωπο που το βράδυ στο σπίτι του διηγείται τις πράξεις και τις σκέψεις του σε ευήκοα ώτα, και πίνει ένα ποτήρι κόκκινο κράσι, θα ήταν σώφρων να αναρωτηθούμε τι ζητάμε από αυτόν που επιλέγουμε κάθε φόρα σε ένα πολιτικό αξίωμα.
