ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
«Χρονικά είναι υπερώριμες οι συνθήκες για την αναθεώρηση του Συντάγματος», δήλωσε ο βουλευτής Α’ Πειραιώς του ΣΥΡΙΖΑ, Κωνσταντίνος Δουζίνας, στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού- Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM».
«Στη διάρκεια των μνημονίων της προηγούμενης περιόδου είδαμε μια σειρά δυσλειτουργίες, οι οποίες έχουν σχέση και με την πολιτειακή οργάνωση, τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται και η κοινοβουλευτική δημοκρατία, το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, η σχέση μεταξύ των εξουσιών και βέβαια τα θέματα της ευθύνης των υπουργών, της ασυλίας των βουλευτών, του τρόπου δηλαδή με τον οποίο το πολιτικό σύστημα είχε δημιουργήσει μια σειρά από ασυλίες και εγγυήσεις», εξήγησε ο βουλευτής.
Εκτίμησε, δε, ότι στη συζήτηση για την αναθεώρηση θα ξετυλιχθούν οι αντιλήψεις «για το τι σημαίνει Σύνταγμα, κράτος και κοινωνία του 21ου αιώνα, πώς δηλαδή μέσα στις νέες συνθήκες βλέπουν οι μεγάλες πολιτικές παρατάξεις το μέλλον της χώρας» και «πέρα από τα τεχνικά θέματα θα μπει και μια γενικότερη συζήτηση για το πού πηγαίνουμε, ποια είναι η Ελλάδα σήμερα και προς ποια κατεύθυνση πρέπει να προχωρήσει».
«Στην αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως και οποιουδήποτε σημαντικού νόμου με μεγάλη επιρροή στον τρόπο συμπεριφοράς της κοινωνίας και του κράτους», παρατήρησε ο κ. Δουζίνας, «είτε ακολουθείς γενικά αυτό το οποίο έχει καταστεί ώριμο στην κοινωνία, όμως δεν έχει θεσμοποιηθεί και απλώς το κάνεις νόμο, σύνταγμα, συνταγματική τροπολογία, ή έχεις την υποχρέωση ως πολιτική ηγεσία, η οποία έχει ένα όραμα για την χώρα και τον λαό και προχωράς και σε ενδεχόμενες κινήσεις, οι οποίες δεν είναι και απολύτως ώριμες, παρότι δεν είναι και ποτέ γνωστό ακριβώς το γιατί και το αν μια αλλαγή, τροπολογία, νέα πρωτοβουλία είναι ώριμη».
Στο πλαίσιο αυτό εξήγησε ότι θα κινηθεί και η όποια πρόταση αφορά τις σχέσεις Κράτους- Εκκλησίας.
«Από τη μια μεριά είναι γνωστό ότι υπάρχει μία διαδεδομένη κοινωνική – λαϊκή θρησκευτικότητα. Ο κόσμος πιστεύει στον Θεό, όταν μπαίνει στο αεροπλάνο κάνει τον σταυρό του, υπάρχει η αίσθηση του όσιου, κάποιας υπερβατικής δύναμης που υπάρχει στη ζωή μας.
»Από την άλλη πλευρά υπάρχει και η διαφορετική εντύπωση συγκεκριμένα για τον τρόπο που η Εκκλησία παρεμβαίνει σε πάρα πολλά σημεία τς κοινωνικής ζωής και της πολιτισμικής έκφρασης στη χώρα», είπε, προσθέτοντας ότι «εφόσον η κυβέρνηση πήρε αυτή την πρωτοβουλία, ίσως να υπάρχει ένα θέμα κάποιας, όχι τεράστιας διαφωνίας, αλλά απόκλισης από το τι πιστεύει ένα μεγάλο μέρος του λαού, ωστόσο αυτή ήταν η κατάσταση και με τη συμφωνία για το Μακεδονικό».
«Από τη μία πλευρά μπορεί να πιστεύουμε, να εκκλησιαζόμαστε, από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει κανένας λόγος, για παράδειγμα, ότι θα πρέπει να ορκιζόμαστε με θρησκευτικό όρκο και όχι με πολιτικό.
»Ή στην πρόσφατη περίπτωση με το μάθημα των θρησκευτικών, όπου η απόφαση του ΣτΕ είπε ότι το μάθημα και τα εγχειρίδια, τα βιβλία των σχολείων, πρέπει να έχουν κατηχητικό και ομολογιακό χαρακτήρα και ότι η αναφορά σε άλλα δόγματα σε άλλες θρησκείες είναι εναντίον του Συντάγματος, αυτό και σαν πολιτικός και σαν καθηγητής νομικής και σαν άνθρωπος το θεωρώ τελείως απαράδεκτο».
Ερωτηθείς, εξάλλου, ενόψει των ευρωεκλογών του Μαΐου, για την άνοδο των ακραίων φωνών στην Ευρώπη, μέσα και από την αποτύπωση στα εθνικά κοινοβούλια των κρατών- μελών της ΕΕ της απήχησης των ακροδεξιών κομμάτων, ο κ. Δουζίνας παρατήρησε:
«Είναι στη διαδικασία δημιουργίας ένα μαύρο μέτωπο, το οποίο υπάρχει αυτή τη στιγμή με ισχυρές πολιτικές εκπροσωπήσεις και σε πάρα πολλές χώρες, π.χ. στις χώρες του Βίζεγκραντ κυβερνήσεις ακροδεξιές και με στοιχεία ρατσιστικά βρίσκονται στην κυβέρνηση, αλλά βέβαια και στη Δυτική Ευρώπη αυτό που ξεκίνησε με τον πατέρα Λεπέν στη Γαλλία, τώρα έχουμε στις κυβερνήσεις από τη μία πλευρά στην Αυστρία και από την άλλη στην Ιταλία εξαιρετικά απωθητικά κόμματα με ρατσιστικά στοιχεία, ακραία ακροδεξιά.
»Αυτό είναι τελείως αντίθετο στις αρχές της ΕΕ, αλλά για να καταλάβουμε γιατί φτάσαμε εκεί και τι θα χρειαζόταν να γίνει για να σταματήσουμε αυτή την πορεία ως Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να πάμε στα αίτια αυτής της κατάστασης, όπου και οι οικονομικές πολιτικές έπαιξαν ρόλο σε αυτήν».
«Αν δεν υπάρξει μία βελτίωση του οικονομικού και κοινωνικού επιπέδου των Ευρωπαίων πολιτών, που θα ανακόψει το αίσθημα της ανασφάλειας, του φόβου για το μέλλον των οικογενειών, των παιδιών, δεν πρόκειται να σταματήσει αυτή η άνοδος της ακροδεξιάς και είναι δυνατόν να οδηγηθούμε από τη μία πλευρά, αν όχι στην πλήρη διάλυση, αλλά στη σημαντικότατη αλλαγή του τρόπου που δουλεύει η ΕΕ», προέβλεψε.
