ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Την ανάγκη δημιουργίας ενός φορέα στον χώρο της Κεντροδεξιάς, που «θα έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες των πολλών κι όχι τα συμφέροντα των λίγων», προτάσσει στην «Αυγή» της Κυριακής ο Ευάγγελος Αντώναρος.
Ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος διερωτάται, με νόημα, αν «είναι τυχαίο ότι στη σημερινή Νέα Δημοκρατία κάποιοι φωνακλάδες με ρίζες στην Ακροδεξιά πήραν από τη μια μέρα στην άλλη -και μάλιστα κατ’ απονομή- ηγετικές θέσεις»…
Ακολουθεί η συνέντευξη στον Κώστα Σαββόπουλο:
-Κύριε Αντώναρε ποιά είναι η εκτίμηση σας αναφορικά με την μεταμνημονιακή περίοδο της χώρας. Πράγματι η χώρα αποκτά βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση; Ήδη στελέχη της ΝΔ θέτουν το ερώτημα “για ποιο λόγο, από τη στιγμή που βγήκαμε από τα μνημόνια, ο κ. Τσίπρας ζητά την έγκριση της κυρίας Μέρκελ για να μην μειωθούν οι συντάξεις”…
-Μόνο όσοι επιμένουν να κρινουν κακόπιστα αμφισβητουν ότι απο τον Αύγουστο και μετά η χώρα επανέκτησε ένα μέρος της ελευθερίας να σχεδιάζει την οικονομική πολιτική αυτόνομα και να παίρνει τις σχετικές αποφάσεις.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμμιά περίπτωση πως όλα είναι ρόδινα, πως ξεπεράσαμε κάθε πτυχή της κρίσης, πως έχουμε μόνο εύκολες κι ευχάριστες αποφάσεις μπροστά μας.
Η επιστροφή στη κανονικότητα για όλους δεν ειναι κάτι που γίνεται απο τη μια στιγμή στην άλλη.
Θα εξακολουθησει να είναι μια συνεχής διαδικασία η διάρκεια τη οποίας θα εξαρτηθεί, κυρίως, από τη δική μας συμπεριφορά.
Μέσα στα πλαίσια αυτής της συμπεριφοράς εντάσσεται και η συνεννόηση με τους εταιρους μας και τους θεσμούς. Δεν βρίσκω τίποτε μεμπτό σε αυτό. Αντίθετα.
Θεωρώ ότι εξασφαλιζει μια ακομη μεγαλύτερη σταθερότητα στο βηματισμό μας. Γι αυτό πιστεύω ότι οποιαδήποτε σημαντική αποφαση είναι χρήσιμο να λαμβάνεται σε συνεννόηση και όχι με πρόθεση αντιπαραθεσης με όσους έχουμε εμείς οι ίδιοι αποφασίσει να συμπορευόμαστε στην Ευρώπη.
-Η κυβέρνηση εγκαλεί τη ΝΔ για “καταστροφολογία” σε σχέση με την πορεία της χώρας και “πολιτικό σορτάρισμα” με αφορμή τις πιέσεις που δέχονται οι τραπεζικές μετοχές. Έχει βάση αυτή η κριτική;
-Στη δημοκρατία η διεκδίκηση της εξουσίας είναι βασικό συστατικό του κοινοβουλευτισμού. Ομως η πολιτικη αντιπαράθεση δεν μπορεί σε καμμιά περίπτωση να αγιάζει τα μέσα.
Πολύ περισσότερο σε περίοδο κρίσης. Πολύ περισσότερο όταν η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας έχει γονατίσει μετά από εννιά χρόνια κρίσης. Πολύ περισσότερο όταν η κριτικη αναφέρεται σε λεπτά θέματα όπως η σταθερότητα του αναμφίβολα εύθραυστου τραπεζικού συστήματος.
Υπάρχουν πολλά πεδία που δικαιολογούν τη πολιτική συγκρουση. Οχι όλα όμως. Η χώρα έχει ανάγκη απο πολιτική συνεννόηση – κυρίως για τα μεγάλα.
Συνεννόηση δεν σημαίνει συμφωνια, δεν σημαινει ούτε καν συναίνεση. Σημαίνει όμως την αναζήτηση κοινών τόπων όπου επιβάλλεται.
Η άποψη μου ειναι σαφής: Ο πρωθυπουργός έχει θεσμική υποχρέωση να καλέσει σε ένα μεγάλο διάλογο κι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει θεσμική υποχρέωση να ανταποκριθεί. Ουσιαστικά κι απο τις δυό πλευρές. Οχι προσχηματικά.
-Η αξιωματική αντιπολίτευση διαμηνύει πως η Συμφωνία των Πρεσπών είναι “εθνικά επιζήμια”. και δεν πρόκειται να την κυρώσει. Υπάρχουν σημεία στην συμφωνία που όντως πρέπει να προκαλέσουν προβληματισμό;
-Η συμφωνια δεν είναι τέλεια. Καμμιά διεθνης συμφωνία άλλωστε δεν μπορεί να είναι τέλεια αν τη δεί κανείς μόνο απο τη μιά πλευρά. Γιατί είναι πάντα αποτέλεσμα συμβιβασμών.
Στο συγκεκριμένο: Ως Ελληνα πολιτη, και μάλιστα με βορειοελλαδίτικες ρίζες, με ενοχλεί ασφαλώς η μερική εκχώρηση της χρήσης του όρου Μακεδονία και των παραγωγων της.
Με βρίσκει όμως απόλυτα σύμφωνο η υποχρεωση που ανέλαβε η άλλη πλευρά να αλλάξει το σύνταγμα της με την απάλειψη όλων των στοιχείων αλυτρωτισμού.
Δεν θέλω να κρίνω οριστικά μια διαδικασία που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Η μπάλα, όπως λέω συχνά, βρίσκεται στο γήπεδο της άλλης πλευράς.
Θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις και υποχρεώσεις της; Και κυρίως έχει η γειτονική πλευρά τη πρόθεση και τη δύναμη να κάνει πράξη όσα αποφασίσει στα χαρτιά; Εκει θα κριθούν τελικά όλα.
-Ο κ. Μητσοτάκης είναι πράγματι “όμηρος” της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση;
-Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία που ειναι διαχρονικα ο κεντρικός φορεας της κεντροδεξιάς παράταξης αποφάσιζε σε όλα τα μεγάλα θέματα της χώρας με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Αλίμονο αν όσοι τσιρίζουν και κάνουν τον άγονο υπερπατριωτισμό παντιέρα καταφέρναν να αλλοιώσουν αυτη τη στάση ευθύνης.
-Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης επαναλαμβάνει ότι “η ΝΔ είναι η μεγάλη κεντροδεξιά, φιλελεύθερη, λαϊκή παράταξη”. Παράλληλα, έχει υποστηρίξει ότι η ΝΔ δεν έχει ακροδεξιούς. Η πολιτική ταυτότητα της σημερινής ΝΔ είναι πράγματι αυτή; Ποιά είναι η άποψη σας;
-Το τι είναι ένας πολιτικός, το τι είναι ένας κομματικός σχηματισμός το κρίνουν πάντα οι πολίτες. Και μάλιστα με τρόπο συνήθως αδιαμφισβητητο.
Κάθε φορά που η Νεα Δημοκρατία έμενε πιστή στις βασικές ιδρυτικες της αξίες, δεν αγνοούσε το μεγάλο κοινωνικό κεντρο και δεν αλλοίθωριζε προς τα δεξιά γινόταν κυβερνητική πλειοψηφία. Διαφορετικά συρρικνωνόταν.
Είναι τυχαίο ότι στη σημερινή Νέα Δημοκρατία κάποιοι φωνακλάδες με ρίζες στην ακροδεξιά πήραν απο τη μια μερα στην άλλη — και μάλιστα κατ απονομή — ηγετικές θέσεις;
Είναι τυχαίο ότι ακόμη ακόμη και στις αισιοδοξες δημοσκοπήσεις — που προσωπικά δεν με πολυπείθουν — η Νεα Δημοκρατία δεν μπορει να ξεπεράσει το ποσοστό της μεγάλης ηττας της του 2009, δηλαδή 33,5%; Οχι.
-Υπάρχει το περιθώριο στον χώρο της Κεντροδεξιάς για την δημιουργία ενός φορέα με βασικές αρχές την εθνική συμφιλίωση και συνεννόηση και την σταθερή οικονομική ανάπτυξη της χώρας με κοινωνικό πρόσημο;
-Οχι μόνο υπάρχει περιθώριο, αλλά επιβάλλεται να γίνει κάτι τέτοιο. Είναι απαίτηση δεκάδων χιλιάδων μετριοπαθών πολιτών που αντιδρουν σε ακραίες θεσεις και στο “οχι σε όλα” και αποζητουν ένα ήπιο και μεστό λόγο και πολιτικες που θα έχουν στο επίκεντρο τους τις ανάγκες των πολλών κι όχι τα συμφέροντα των λίγων. Αυτό κάνουμε τώρα. Αυτές τις φωνές αφουγκραζόμαστε και αξιολογούμε.
-Το νέο σήμα της ΝΔ πως το αξιολογείτε;
-Από αισθητική αποψη μετριότατο και πολιτικά αδιαφορο. Οταν μεγάλοι θεσμοί αποφασίζουν έτσι ξαφνικά να αλλάξουν το “προσωπο’ τους μαλλον έχουν χάσει τη ψυχραιμία τους και πάνε να βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους.
