Η Τουρκία έχει βάλει στο μάτι τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου. Μόνο που για κακή της τύχη αυτοί βρίσκονται στις θάλασσες νότια του νησιού. Η Τουρκία έχει συνειδητοποιήσει ότι κατέλαβε το 1974 τη λάθος πλευρά της Κύπρου.
Ο μόνος τρόπος να βάλει χέρι η Τουρκία στους κυπριακούς υδρογονάνθρακες είναι μέσω μιας “ενωμένης” (υποτίθεται) Κύπρου. Δηλαδή μέσω της λύσης που προωθεί της λεγόμενης δικοινοτικής διζωνικής μπούρδας, με την οποία και ομόσπονδο τουρκοκυπριακό κράτος κατοχυρώνεται στον βορρά και μερίδιο έχουν οι “βόρειοι” από τους υδρογονάνθρακες του νότου.
Κανονικά οι Τουρκοκύπριοι δικαιούνται μερίδιο από τους υδρογονάνθρακες μόνο σε μια ενιαία Κύπρο, όχι ομοσπονδία. Αλλιώς είναι σαν να λέμε ότι η Καλιφόρνια απαιτεί μερίδιο από τα πετρέλαια του Τέξας επειδή υπάρχουν και οι δύο στην ίδια ομοσπονδία, στις ΗΠΑ.
Είναι ο Πρώην Πρόεδρος Χριστόφιας, ο “αριστερός” που έβαλε την Κύπρο στα μνημόνια, που έκανε “πρώτος λόγο για τα “δικαιώματα” των Τουρκοκυπρίων στο φυσικό αέριο στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου, ενώ αυτοί στηρίζουν το ψευδοκράτος και την τουρκική κατοχή”, όπως αναφέρει ο πρέσβης ε.τ. Περικλής Νεάρχου σε άρθρο του στα “Επίκαιρα” που βρίσκονται στα περίπτερα.
Επειδή λοιπόν οι Τούρκοι έχουν αυτές τις βλέψεις θα αποφύγουν ενέργειες που θα τους αφαιρέσουν κάθε “δικαίωμα” που τους εκχώρησε ο Χριστόφιας στους υδρογονάνθρακες.
Εάν για παράδειγμα τα Κατεχόμενα “αναγνωριστούν” και από άλλες χώρες ως “κράτος”, σήμερα είναι ψευδοκράτος, αυτό το “κράτος” θα έχει δική του ΑΟΖ στην οποία υπάρχουν μόνο ψάρια και καθόλου υδρογονάνθρακες.
Επίσης, εάν η Τουρκία προσαρτήσει τα κατεχόμενα στην επικράτειά της, ό,τι δηλαδή έκανε ο Πούτιν με την Κριμαία, πάλι χάνει το όποιο δικαίωμα “αναγνώρισε” ο Χριστόφιας στους Τουρκοκύπριους πάνω στους υδρογονάνθρακες.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι Τούρκοι πιέζουν για μια “λύση” στο Κυπριακό, όχι βιώσιμη και ουσιαστική, αλλά μια “λύση” που θα μετατρέψει το νησί σε προτεκτοράτο τους.
Δεν θα είχαν οι Τούρκοι μερίδιο, μέσω των Τουρκοκυπρίων, δίχως να γίνει η Κύπρος προτεκτοράτο;
Προφανώς και θα είχαν, αλλά μιλάμε για τους Τούρκους, όχι για κάποιο πολιτισμένο έθνος της Δύσης που επιθυμεί τη συνύπαρξη και τη συνεργασία.
Μιλάμε για ένα στρατοκρατικό πολυεθνικό μωσαϊκό που εάν αξιολογούνταν ως “δύσκολο” και “προβληματικό” με τους κεμαλικούς πασάδες στα πράγματα πριν το 2003, τα τελευταία 14 χρόνια με τους νεο-οθωμανούς ισλαμιστές στη διακυβέρνηση η κατάσταση έχει ξεφύγει πλήρως.
Τα σχέδια Β και Γ του Ερντογάν για την Κύπρο, που ανακοίνωσε ως “απειλή” στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μετά την ολοκλήρωση των Εργασιών της Συνόδου των G20, είναι κενά λόγια. Είναι ερντογανικές αερολογίες. Εξάλλου ο ίδιος απέφυγε να πει ποια είναι αυτά τα σχέδια, απλώς τα ανέφερε. Νεο-οθωμανική μπουρδολογία δηλαδή.
Στην περίπτωση δε που “απειλεί” με πόλεμο, που δεν το πιστεύουμε γιατί γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τον διεξάγει, αλλά σε περίπτωση που κάτι τέτοιο υπονοεί, τότε του υπενθυμίζουμε ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν τη δυνατότητα να συντρίψουν τον τουρκικό στρατό και δίχως τη βοήθεια των Κούρδων.
Όσο περνά ο καιρός όλο και ωριμάζει περισσότερο η πραγματική λύση των προβλημάτων της ανατολικής Μεσογείου που δεν είναι άλλη από τον διαμελισμό της Τουρκίας. Μόνο έτσι θα ησυχάσει και θα προοδεύσει η περιοχή. Όσο ο Τούρκος νομίζει ότι είναι ισχυρός, κανένα έθνος δεν θα είναι ασφαλές και η ειρήνη θα τελεί υπό διαρκή εκβιασμό.